Valentijn – Vasten …
Als Aswoensdag op Valentijn valt (of viel Valentijn op Aswoensdag?) dan lijkt een soort van belangenconflict in het spel te zijn. Het belang van inkeer en voorbereiding op Pasen mag niet uitgespeeld worden tegen het vieren van de Liefde.
Toegegeven: aan Valentijn is een commercieel randje, maar als de liefde vieren afhangt van dat ene doosje pralines, die geïmporteerde en dus veel te duur betaalde bloemen of dat ene diner-tjequality-time, dan is het ook maar een pleister op een houten been.
Anderzijds: wie vast en toch in tweedracht leeft, is dat vasten dan wel te betrouwen?
Trouwen voor de Kerk
Met het gedicht van Toon Hermans, dat hij als één van zijn laatste liedjes componeerde,
willen we ‘de liefde vieren’ even terug in de aandacht brengen, meer bepaald hoe ook in onze tijd koppels ervoor kiezen om in kerkelijk verband een trouwbelofte uit te spreken.
Als we bij een eerste contact plagend die opmerking geven, dat ze in 2024 voor de Kerk willen trouwen, en daar dus wellicht een goede reden voor hebben, krijgt het gesprek meteen diepgang. Niet iedereen heeft veel taal om die keuze onder woorden te brengen, maar in het proberen merk je vaak een oprechte zoektocht.
Verloofdenwerking
Op dekenaal vlak worden de koppels die gaan trouwen samengebracht, tijdens een dag die hen elkaar op een andere manier doet ontmoeten. Dit initiatief bestaat al lang, maar met de hertekening van de dekenaten werd van de nood ook een deugd gemaakt om de verloofdenwerking opnieuw vorm te geven. Een mooi uitgewerkte huwelijkskoffer - ontwikkelt door de dienst parochiecatechese/gezinspastoraal - bevat een aantal werkvormen die de verschillende dimensies van het kerkelijk huwelijk ter sprake brengen. En op het eind van de dag heeft ieder koppel voor zich een aantal puzzelstukken, waarmee de huwelijksviering kan worden samengesteld. Anekdotes van spijt en dankbaarheid kunnen het vergevingsmoment inspireren. Gebruikte symbolen blijken te verwijzen naar een evangelieverhaal. Oprechte wensen kunnen vertaald worden als voorbeden. De eigen invulling van ‘vrijheid’, ‘waardering’, ‘liefhebben’ en ‘kinderen’ gaat vanzelf doorklinken als de trouwbelofte wordt uitgespreken.
Een gesprek rond gelovig in het leven staan is niet vanzelfsprekend, maar breekt soms wel een nieuwe dimensie open. Koppels zijn vaak dankbaar om die ontdekking te doen. God weet welke zaadjes er zo geplant worden. Onder zijn zegen zullen ze wel gedijen.
Met de simpele vraag ‘Al eens gedacht aan trouwen voor de Kerk?’ of -wie weet- aan de hand van dit artikeltje, kan u, beste lezer, kinderen of kleinkinderen misschien wel inspireren! Bezorg ze in elk geval de info!
Raf Lust, parochie-assistent Achel
