Beste parochianen,
Omdat ik volgende zondag niet de concurrentie wil aangaan met de drie wijze mannen uit het Oosten, ben ik hier vandaag al met mijn nieuwjaarsbrief.
Paus Franciscus opende op 24 december een Heilig jaar…, een JUBELJAAR!
Dat bestond al in de eeuwenlange joodse traditie. De joden kenden de sabbat, maar om de zeven jaar was er ook een sabbatjaar en na afloop van zeven sabbatjaren volgde om de vijftig jaar (7 maal 7 plus 1) een jubeljaar.
Kenmerkend voor zo’n jaar was dat de aarde rust wordt gegund, dat de slaven en gevangenen vrijgelaten worden, dat schulden kwijtgescholden worden en zonden vergeven. Die aandachtspunten typeren nog altijd ons jubeljaar.
Zo klinkt dit jaar opnieuw het pleidooi voor:
- de kwijtschelding van de schulden van het Zuiden,
- het niet-toepassen en het afschaffen van de doodstraf,
- het stoppen van oorlogen en conflicten,
- het bewerken van verzoening en vrede…
- En in deze tijden van klimaatverandering krijgt ook de zorg voor de schepping bijzondere aandacht.
Op een nieuw jaar, en zeker op een jubeljaar, moet geklonken worden met bubbels: bubbels vol hoop.
In mijn glas sprankelen massa’s bubbels. Geen enkele bubbel is dezelfde. De bubbels dansen van onder naar boven…
Sommigen blijven hangen… Anderen spurten om boven te zijn…
Eenmaal bovenaan gekomen gaan de bubbels zich groeperen, verenigen en worden ze niet alleen sterker, maar gaan ze ook langer mee.
Ik zie bubbels maar ik zie ook elk van jullie.
Jullie zijn de bubbels, de hoop…
Die verzameling bubbels zijn te vergelijken met onze gelovige parochiegemeenschap. We vertrekken vanuit de Bron; Hij die ons levensadem, energie en kracht geeft. Net zoals de bubbels bewegen ook mensen in verschillende snelheden. Sommigen blijven wel eens hangen. Bubbels zijn positieve krachten die zich bundelen. En gebundelde krachten zijn tot veel in staat:
GROTE dank aan allen voor zovéél engagement gaande van volgblaadjes uitdelen, lector zijn, zingen in het koor, rondgaan met het mandje, zorgen voor bloemen of kaarsen, bezieling in doop, eerste communie, vormsel en huwelijkscatechese, enthousiasme in de kindernevenviering, bouwen aan de kerststal, schoolvieringen voorbereiden, dragen van de communie bij wie niet meer naar de eucharistieviering kan komen, huisbezoeken, een luisterend oor zijn voor wie een dierbare verloor, hulp bij het maken van soep, palmtakjes nieten, meebouwen aan de parochie vanuit de parochieploeg, de kerk openen en sluiten, vergaderen met de kerkfabriek en met de vzw, kuis in het Romerohuis, zorg dragen voor het erfgoed, de boekhouding en centen beheren, permanentie waarnemen in het Romerohuis, een bubbel uitschenken,… Dank aan alle vrijwilligers! Zonder hen kan onze parochie niet bubbelen en sprankelen.
Bubbels van hoop…
Hoop moet groeien…
Hopen is een werkwoord… een doe-woord…
Hoop is iets dat leeft en dat kansen moet krijgen om te groeien.
Hoop is er niet om voor jezelf te houden.
Waar vind ik hoop?
Hoe kunnen we hoop doorgeven, delen, openstellen?
Om een antwoord te vinden op die vragen wil ik mij het komend jaar voor 100 procent blijven inzetten voor onze parochiegemeenschap H. Oscar Romero.
Hoop kan alleen maar vermenigvuldigen door het te delen in verhalen, in beelden, in ontmoetingen, in contacten met anderen.
Hierbij een uitnodiging om samen hoop te ontdekken en te leren zien.
Het jubeljaar kan ons doen stilstaan bij de plaats van de hoop in het eigen concrete leven.
Mijn advies: zoek het niet te ver. Er zijn bubbels van hoop die ‘gebeuren’, maar we moeten er ons van bewust worden in een wereld die meestal eerder aandacht heeft voor wat negatief is en fout loopt.
Van bij het eerste slokje reageert je maag meteen positief. Het wekt op.
En als je glas leeg is, dan moet je bijtanken. Hopelijk kan je dan in onze levendige parochiegemeenschap terecht…
Gezondheid!
Uw kapoentje,
Christine
Zwalm, 28 december 2024
Ename, 29 december 2024
