Caroline Derde, aangevuld met interview

Maandag

5 uur in Charleroi zijn.  Dat betekende vroeg opstaan, een hele korte nacht, maar ook al heel veel tijd voor kennismaking en ontmoeting.

In Krakau zelf was het nog vrij rustig, de grote massa mensen moet nog aankomen. Maar daar had de sfeer niet onder te leiden. We babbelden met mensen van over de hele wereld. VS, Canada, Italië, Frankrijk, Spanje, Urugay, Peru, Brazilië, Ecuador, Slovenië, Duitsland, Malta, Filipijnen, Nederland, Tanzania, Schotland, Ierland, Oekraïne.  En nog veel meer, maar verder werkt mijn geheugen niet meer.

Weinig lange gesprekken, maar vrolijke ontmoetingen en delen in de vreugde van hier te zijn in Krakau op de WJD.

Nog meer als je scrolt naar onderen.

Woensdag

Ook verse vis rapporteert over de Belgische jongeren te Krakau.  Vandaag vonden we deze foto op hun website.

Vrijdag

In de voormiddag krijgen we catechese tot 12.00 u die gevolgd wordt door napraten in groepjes.  Elke dag is er dan een zoektocht naar eten.

Heel veel jonge mensen, overal in de stad op de tram en bus, waar je ook gaat of staat. Velen gaan te voet op weg naar de activiteiten, we zien het als een bedevaart.  Het hoort erbij.

Het vele wachten stoort niet, want we hebben fantastische ontmoetingen en babbels met jongeren van over de hele wereld. We wisselen onze armbandjes uit, zo dragen we iets mee van onze ontmoetingen.

Interview met Caroline wanneer ze weer goed en wel thuis is.

Ik ontmoet Caroline aan de Afrikaanse parochietent op de feestmarkt.  Caroline is ondertussen goed uitgerust en bereidt tot een interview. 

De wereldjongerendagen is een hele organisatie.  Met welke groep ben jij meegegaan?

Ik was samen met 300 Vlaamse jongeren onder de vlag van IJD Vlaanderen (interdiocesane jeugddienst Vlaanderen).  In totaal waren er in Krakau 1500 Belgische jongeren.  De meesten gingen voor het lange programma van twee weken, maar ik heb met 50 jongeren gekozen voor het korte programma van één week.  De reden was dat ik ook de Lourdesreis van de parochie wou meemaken.

Hoe hebben jullie je voorbereid op de WJD?

Op 31 oktober was er in de kathedraal van Mechelen een wake rond het thema verzoening met heel veel liedjes.  Vandaaruit gingen we in processie met een kruis naar een nabijgelegen kerk. Verder was er nog een ontmoetingsdag om elkaar wat beter te leren kennen.  Persoonlijk kende ik reeds Dries uit Sint-Niklaas, Irina uit mijn studentenkoor, mijn nicht Hélène en jongeren die ik ontmoet had in Lourdes.

Je hebt in Krakau ontzettend veel mensen ontmoet.  Is er een ontmoeting die eruit springt?

Ja, de laatste zondag, de dag van de slotviering.  Het regende en we stonden in een portiek te schuilen.  Een Poolse vrouw sprak ons aan en nodigde ons uit om bij haar binnen te komen.  Normaal ga je niet met vreemden mee voor de veiligheid, maar toch gingen we mee.  We werden vergast met thee en koekjes.  Ze sprak enkel Pools, maar we communiceerden met gebaren en tekeningen.  Ze was de avond voordien naar de avondwake geweest en leefde heel erg mee met de jongeren.  Voor mij staat zij symbool voor de gastvrijheid en enthousiasme van de Polen zelf.  Heel anders dan vorige edities van WJD. Ik zal haar niet vlug vergeten.

In de voormiddag kregen jullie Vlaamse catechese. Ik zag op de foto's vooral bisschoppen?

Ja, de bisschoppen namen daar het voortouw.  Toch waren ze inhoudelijk zeer sterk.  De catechese van Mgr. Van Kesel was de dag na de moord op de Franse priester, waar hij voortdurend naar verwees en waarvan hij duidelijk aangedaan was.  Van de catechese van Mgr. Van Looy herinner ik mij dit : als ja na WJD niets met deze ervaring doet, is deze reis voor niets geweest.  De opdracht is, blijvend in ontmoeting gaan met de mensen en de vreugde van het christen zijn uitdragen.

Jullie gingen veel tevoet naar de evenementen?

Ja, het vervoer van miljoenen jongeren is niet vanzelfsprekend.  We werden verondersteld zelf ter plaatse te geraken. Openbaar vervoer is er te weinig. We gingen kilometers te voet, maar er werd ook veel gelift.  Voor de veiligheid hadden we afgesproken om de nummerplaat door te sturen naar de organisatie.  

Hoe ervaarde je de evenementen waar alle jongeren samen kwamen?

Het immens grote park was onderverdeeld in vakken.  Als je in jouw vak komt, dan denk je: 'zo groot'.  En toch komt dat helemaal vol te staan.  Je staat daar tussen de massa's jongeren die allemaal meeleven en meebidden, niet te geloven, zo indrukwekkend.  Mind blowing. (Sorry, ik denk soms nog in het Engels, dat was daar onze voertaal).

Als je op facebook kijkt, dan is de teneur: jongeren zijn niet meer geïnteresseerd in religie.  Maar als je daar tussen 2 à 3 miljoen jongeren staat, heb je een heel ander gevoel.

Welk evenement springt er volgens jou uit?

De avondwake.  Er was een concert en een wake met kaarsjes.  Om elf uur ging de muziek uit en sliepen we met zijn allen op de wei. Ja, we sliepen echt. Na een wandeling van 10 km en een hele week slecht slapen, val je overal in slaap.  Hier en daar was er nog een groepje met een gitaar rond een zaklamp. Ons vak lag tussen vakken met jongeren uit de VS.  Zo praate ik met een 17 jarige jongen uit Wisconson.  Hij volgde thuis onderwijs omdat zijn ouders de scholen niet katholiek genoeg vonden.

Je ontmoette mensen uit heel veel culturen?

Ja, teveel om op te noemen.  We wisselden onze bandjes uit.  Er waren ook heel veel religieuzen mee.  Zo'n 800 bisschoppen en de priesters waren niet te tellen.  Ook de jonge nonnetjes, die graag een dansje doen, vergeten we niet.  Ze sliepen allemaal mee op de wei.  We vroegen voortdurend aan iedereen: Where are you from?  Zo zat er een nonnetje in een vouwstoeltje.  Ha, jullie zijn van België, hier een prentje van de paus.

Hoe is de thuiskomst na zo'n belevenis?

Heel veel mensen spreken me aan.  Blijkbaar hebben veel mensen de WJD meegevolgd.  Ik spreek nu ook makkelijker mensen aan en iedereen lijkt vriendelijker.  

Ik heb het gevoel: het is nog niet voorbij.

Ik blijf de vreugde met me meedragen. En ik geniet nu nog meer van mijn zacht én droog bed.

Dank  je wel Caroline voor je openhartigheid.