In memoriam erevoorzitter Raymond Viroux

In memoriam Raymond Viroux (1929-2015)

Adem-Tocht lag Raymond Viroux zeer na aan het hart en hij heeft er zich met hart en ziel voor in gezet. Hij geloofde sterk in de spiritualiteitsbeweging en in zijn doelstellingen.

Van 1997 tot 2007, twee termijnen dus, is hij diocesane voorzitter geweest van Gulden Leeftijd, zoals de beweging toen nog heette. Na de heer Van Opstal en Frans Van Horenbeeck was Raymond de derde voorzitter in Antwerpen.  In die hoedanigheid heeft hij het bisdom Antwerpen rondgereisd, kringen bezocht, nieuwe groepen opgericht, vormingsmomenten gegeven … Hij kon mensen begeesteren en vond het zeer belangrijk dat de beweging zich steeds bleef verjongen.

In 2000 vierde de beweging haar zilveren jubileum. De organisatie van de jubelviering werd aan Antwerpen toevertrouwd. Raymond werd er het boegbeeld en de trekker van: in het najaar van 2000 heeft hij gedreven en deskundig die feestviering opgezet. Hij was een geboren organisator. Beroepshalve was hij beslagen in boekhouding en administratie en die vaardigheden kwamen hem daarbij ook goed van pas.

In zijn engagement voor Adem-Tocht werd Raymond steeds voluit gesteund door zijn echtgenote Marieke. Zij was ook Raymonds rechterhand in de organisatie en ze heeft van 2000 tot 2007 het diocesane secretariaat van Adem-Tocht Antwerpen waargenomen. Hun inzet was verankerd in gebed én gedragen door een leven van bezinning en verdieping.

Toen Raymonds twee termijnen als voorzitter om waren, heeft hij de fakkel doorgegeven. Maar hij is zich als diocesaan bestuurslid blijven inzetten voor de beweging. Met grote belangstelling volgde hij het leven in onze groepen. Hij bleef erin geloven en was opgetogen als het goed ging. Ik heb me door hem gesteund gevoeld in mijn taak en we hebben in wederzijds vertrouwen, respect en waardering kunnen samenwerken. Dat is mij steeds erg kostbaar geweest.

De gezondheid speelde Raymond de laatste jaren soms parten, maar als hij enigszins kon, was hij trouw op post in het bestuur en bij de diocesane initiatieven. Steeds had hij zich terdege voorbereid en zijn kritische analyse was helder en doordacht.

Zoals Raymond welbewust zijn voorzitterstaak neerlegde in het vooruitzicht van zijn tachtigste verjaardag, zo zou hij zich, gezien zijn leeftijd, ook terugtrekken in het diocesane bestuur. Hij groeide daar innerlijk naartoe. Dat voornemen verwoordde hij in het bestuur nog in de maand mei. Na mijn pleidooi om zijn expertise nog wat ter beschikking te stellen, had hij nog voor een jaartje ‘bijgetekend’. Het heeft niet mogen zijn … Zijn plek bleef de volgende bestuursbijeenkomst begin juli jammer genoeg leeg …

We verloren in Adem-Tocht een uiterst waardevol en bezield man, een bijzonder nauwgezet en stipt mens ook op wie je kon bouwen.

Beste Raymond, in naam van de vorige en huidige diocesane ploegen en de interdiocesane collega’s waarmee je hebt samengewerkt, wil ik je van harte bedanken voor al wat je voor Adem-Tocht gedaan hebt en voor alles wat je voor de mensen van Adem-Tocht betekend hebt.

Mia Verbanck, voorzitster, in de uitvaart op 3 juli 2015