Paul Hofman ... een kranige parochiaan van 102 jaar

Op zondag 17 december 2017 werd Paul Hofman 102 jaar. Paul hield er aan om zijn verjaardag dankbaar mee te vieren met onze geloofsgemeenschap. Hij was te voet gekomen naar de Sint-Jozefkerk om er samen met al onze parochianen mee eucharistie te vieren. We wensen Paul van harte proficiat. We hopen hem nog te mogen ontmoeten in onze kerkgemeenschap.

Naar aanleiding van zijn vorige verjaardag, in 2016, bracht ik een bezoek aan Paul. Ik laat Paul graag zelf aan het woord in het interview dat je hieronder kan lezen. Eerst schets ik kort iets over het mooie leven van Paul.

Het leven van Paul Hofman

Het interview werd afgenomen op donderdag 8 december 2016. Het was voor Paul een wat emotionele dag. Precies op die dag, nu 32 jaar geleden, verloor Paul zijn lieve echtgenote Yvette Vermeir. Paul woont een kleine 4 jaar in Aalst, samen met zijn persoonlijke verzorgster, Odette Milo. Ze zorgen voor mekaar en leven als broer en zus samen. Paul heeft nooit ergens lang gewoond. Hij werkte in het leger en kwam daardoor in vele Europese landen terecht. Paul werkte zichzelf op van ordonnance van de officier tot adjudant. Uiteindelijk bracht hij het op eigen kracht tot ‘veiligheidsofficier’ voor de Beneluxlanden in Shape, het centraal commandocentrum van de militaire troepen van de NAVO, gevestigd in Casteau, ten noorden van de stad Bergen gelegen. Tien jaar verbleef hij daar. Paul komt wekelijks te voet naar de Sint-Martinuskerk of de Sint-Jozefkerk. Hij hoopt het vol te houden zolang het kan.

Paul, geloven, wat betekent dat voor jou?

Paul: Geloven is in de hoop leven om al die mensen ooit terug te zien, waar ik in mijn leven mooie contacten mee had. Ik hoop ze hierboven allemaal terug te mogen ontmoeten.

Dat is eigenlijk de kern van ons verrijzenisgeloof. Paul, je komt wekelijks naar de kerk. Waarom vind je dat belangrijk?

Paul: In de kerk vind ik de juiste sfeer. Het is een goede aanvulling voor mijn persoonlijk geloof dat ik thuis in mijn gebed beleef. Bidden kan je ook thuis. En ik bid voor vele mensen, die me dierbaar zijn. Ik bid thuis alle dagen voor de mensen die voor me zorgen. Maar in de kerkruimte kan ik met volle aandacht meebidden met andere mensen. En dat is heel belangrijk. Ik probeer nu het nieuwe ‘Onze Vader’ thuis goed te leren, zodat ik het in de kerk volledig kan meebidden.

Ik voel me heel goed in de liturgie. Ik ben blij dat de vormelingen er vaak bij zijn. En ik hoop dat die jonge mensen kunnen begeleid worden tot gelukkige mensen. Ik hoop dat hun ouders hen mogen voordoen wat belangrijk is. Ik hoop dat ze de weg naar geloof terug mogen ontdekken.

Wat ik mooi vind in onze kerk, is dat mensen er mekaar ook kunnen ontmoeten, ook na de viering. Misschien zou het goed zijn, dat we als kerkgangers wat langer nablijven. Het enige waar ik me misschien wat aan stoor, is dat sommigen vlug weglopen. Het zou toch mooi zijn, dat we blijven wachten tot de priester met zijn misdienaars eerst kunnen vertrekken.

Hoe kijk je terug op je leven, Paul?

Paul: Ik heb een heel mooi leven gehad. Ik heb vele mensen mogen ontmoeten en goede contacten gehad die mij hebben gevormd. Ik kan alleen maar dankbaar zijn. Ik ben heel dankbaar ook voor de goede ouders die ik heb gehad. Ik spreek vier verschillende talen en kwam op vele plaatsen in Europa. Ik kreeg zelfs de kans om mee te gaan naar Amerika. Maar dat heb ik niet gedaan. Ik wou mijn familie niet achterlaten. Eigenlijk wil ik gewoon heel discreet leven. Ik houd niet van te veel in de aandacht te staan, en waar ik echt niet tegen kan is het roddelen.

Paul, de nederigheid siert je. Je bent nu 101 jaar geworden. Kan je ons het geheim verklappen voor zo een lang leven?

Paul: (denkt eerst even diep na) …  Ik weet het … maar ik mag het u niet verklappen.

Beste Paul, je nederigheid en je humor, ze sieren jou! We hopen dat we je nog vaak mogen ontmoeten in onze geloofsgemeenschap in Sint-Martinus of Sint-Jozef. Het moge jou goed gaan en moge er zegen komen over jou en allen die je dierbaar zijn!

(Interview door Marc Verwaeren, pastoor-deken)