Beste Pastoor Luc,
Ik had liever deze toespraak niet gehouden. Maar we weten het ondertussen: wij kunnen wikken, maar het Bisdom mag beschikken.
Blijf nog wat, zegden de leerlingen van Emmaüs, want de avond valt en de weg is nog lang. Ze hadden ondertussen wel aangevoeld dat ze niet met de eerste de beste zwerver te maken hadden. Eigenlijk bedoelden ze: ga nooit meer weg. Onze-Lieve-Heer geeft mensen aan elkaar, maar ze moeten er momenten van afscheid bijnemen.
Wie beweert dat er de voorbije vijf-en-een-half jaar niets is gebeurd in de Parochiale Eenheid Stekene, moet wel ongeveer van de planeet Mars komen. We weten het ondertussen: waar Pastoor Luc Mertens passeert, veranderen de dingen. Ik herinner mij de plechtige inhaling van onze pastoor in die koude februarimaand van 2013. Onze nieuwe pastoor zag er nogal tenger uit tussen al die andere priesters. Tot wanneer we zijn krachtige stem hoorden en kennis maakten met zijn zangtalenten. Pastoor Yvan had gelijk toen hij aankondigde dat we de Gloria voortaan niet meer zelf zouden moeten inzetten!
In het begin verliepen de zaken nochtans moeizaam. Pastoor en Parochie waren duidelijk op zoek naar de zo noodzakelijke harmonie. Ward Bruyninckx, ooit proost van Chiro Vlaanderen schreef: het is een wonder gebeuren wanneer mensen elkaar écht ontmoeten. Geleidelijk ontdekten we dat we niet noodzakelijk van hetzelfde gedacht moeten zijn om te kunnen samenwerken. Het verhaal van de Emmaüsgangers leert ons dat wederzijds respect de basis is om mekaar te doorgronden. Verandering betekent niet noodzakelijk bedreiging.
De verzorgde liturgie, met een duidelijke muzikale omlijsting sprak ons allen aan. Geregeld kreeg Pastoor Luc dankbetuigingen van de familie na de uitvaart van een geliefd familielid en na doopvieringen. Deze laatste werden steevast afgesloten met het luiden van onze klokken. Communie- en vormselvieringen en de hoogdagen in het kerkelijk jaar, waren momenten van enthousiaste ontmoeting met een ruimere kerkgemeenschap. Pastoor Luc vroeg aandacht voor de mogelijkheden van de diverse kerkgebouwen, inzonderheid onze Heilig Kruiskerk. Pastoor Luc, gij volgde de werkzaamheden van de kerkfabrieken op de voet. Gij had oog voor een correcte administratie. Ge leefde mee met de jeugdbewegingen en lanceerde de bouw van nieuwe Chirolokalen in Stekene. Hierbij voegen zich uw betrokkenheid bij de schoolgemeenschappen en parochiale initiatieven. Vermelden we eveneens de bijzondere aandacht voor de wijkkapellen, kristallisatiepunten voor lokale religiositeit. Gij ontpopte u als een gewiekste onderhandelaar met de burgerlijke overheden, waarbij ge telkens financiële opportuniteiten zag. Vergeef me wanneer ik niet alle initiatieven aanhaal, het zijn er te veel om op te noemen. En fiere Moeder Eliane zag dat het goed was, haar zoon aanmoedigend en ondersteunend, samen met de familie. Voor al die energie en toewijding wil ik in naam van de Parochiale Eenheid Stekene zeggen: dank uit het diepste van ons hart.
Pastoor Luc had gelukkig een schare medewerkers, piepjong, jong en minder jong. Ik houd eraan jullie, lieve medewerkers van die Parochiale Eenheid Stekene, een dikke evangelische knuffel te geven voor wat jullie onder Pastoor Luc hebben gepresteerd. De parabel van de talenten leert ons dat we allemaal mogen speculeren met onze talenten, liever dan ze in de grond te steken. Als ik zie wat er – dankzij de samenwerking tussen Pastoor en Parochies - is kunnen gebeuren de voorbije vijf-en-een-half jaar, mogen we wel spreken over een wonderbare broodvermenigvuldiging. Samenwerking in harmonie behoort tot de mooiste dingen des levens.
Er breekt nu een moeilijke periode aan. Voor het eerst in de geschiedenis van de Stekense parochies, hebben we geen priester meer in Groot-Stekene. Pastoor Luc, regelmatig hebt u uw goed doordachte homilieën beëindigd met ‘dat wens ik u en mij toe’. Wat kunnen wij mekaar toewensen? Wat wensen we aan een pastoor die ons moet verlaten? We wensen u vele luisterende oren in Groot-Maldegem: een gemeenschap die luistert naar zijn pastoor, en een pastoor die op zijn beurt aanvoelt wat leeft in zijn parochiegemeenschappen. We wensen u blijvende kracht om mensen te stimuleren, want in mensen steekt er veel meer dan we kunnen zien en horen. Twee weken geleden hoorden we het Marcusevangelie waarin Jezus de doofstomme geneest met het prachtige ‘Effeta’: ga open. Pastoor Luc, we wensen u parochies toe waarin openheid mag heersen, waarbij er steeds plaats mag zijn voor een woord na het laatste woord.
Maar er is een tijd voor alles zegt Prediker. Wij moeten hier ook verder. In de Handelingen lezen we: Mannen van Galilea, waarom staan jullie naar de hemel te kijken? Ja, de vrouwen worden weer eens vergeten, lieve dames. En dan vervolgt de tekst: zoals jullie Hem naar de hemel hebben zien opstijgen, zo zal hij terugkomen. Maar Pastoor Luc komt niet terug. Het is nu aan de brede Stekense gemeenschap om in een nieuwe structuur verder te werken aan onze christelijke idealen. Draag mij, ik ben jouw kijkend kind schreef Huub Oosterhuis in het lied van het licht. Laten we de Heer van het licht vragen dat Hij ons draagt in wat komen gaat.
Pastoor Luc, we hebben samen zo dikwijls mogen musiceren. In naam van de Parochiale Eenheid Stekene wil ik deze toespraak muzikaal afsluiten. Wie kan mag de melodie zacht mee-neuriën.
Pastoor Luc, het ga je goed.
