Kleine kinderen hoeven niet meer te verlangen naar het speelgoed van de Sint, want ze hebben het al gekregen voordat ze weten dat het bestaat. Jonge mensen hebben geen tijd meer om te wachten, om naar elkaar te verlangen, om te groeien in tederheid, want ze hebben reeds vrij jong van alles geproefd. Men leert ons voortdurend eerst te kopen en dan te sparen. En zo heeft men ons het geduld afgeleerd, en ons de wondere vreugde van het verlangen ontnomen. We moeten zelfs niet meer wachten op de lente voor verse voorjaarsgroenten, die liggen het hele jaar door in de grootwarenhuizen.
En toch blijft de mens een wezen van verlangen, van uitkijken naar zijn diepste geluk. Je kan het aflezen op het gezicht van elk kindje dat uitziet naar een glimlach van zijn moeder. Je kan het zien bij de mens op zoek naar werk. Je kan het voelen bij de vrouw die alleen staat met haar kinderen na de breuk in haar huwelijk. Doorheen en achter deze vele vragen leeft ook de dieper liggende vraag naar zin en betekenis van mens en wereld. Het antwoord ligt verborgen in het mysterie van God. En om God te vinden moet je veel geduld hebben. Hij laat altijd op zich wachten. Zijn vriendschap is geen geschenk voor verwende kinderen. Hij laat zich slechts vinden door mensen die geduldig zoeken en ook bereid zijn om veel los te laten.
Waakzaam zijn met Welzijnszorg
In de Advent kijken wij uit naar en zijn waakzaam voor het welzijn van onze medemens. Welzijnszorg is ons daarbij behulpzaam met zijn campagne die concreet initiatieven ondersteunt. Dit jaar wordt gefocust op kinderen die het niet zo goed hebben in onze omgeving. Ze groeien op in een thuis die getekend is door armoede. Hun startpositie is niet gunstig. Zo hebben ze meestal minder kansen, minder kans om te studeren. De campagne vertrekt vanuit het geloof dat iedereen het beste wil voor de toekomst van onze kinderen en jongeren. Elke ouder is fier als z’n kind het goed doet. Mensen in armoede dromen ervan dat hun kinderen het beter zullen hebben dan zijzelf. Ook scholen en leerkrachten willen niets liever dan vaststellen dat hun (oud)leerlingen het goed doen, dat ze succes hebben in wat ze ook doen. Onze samenleving en het beleid moeten investeren in kinderen en jongeren. Het rendement daarvan is reuzegroot.
Verlangen naar het Jezuskind
Dat verlangen mag aansluiten op ons verwachten van het Jezuskind. Wordt in een kind dat volledig afhankelijk is van anderen en aangewezen is op zijn vertrouwen in anderen en in dé Andere, Gods droom met de mens niet prachtig samengevat?
Laten we maar elke zondag een kaarsje aansteken op de adventskrans als teken van licht en hoop. Laten we uitkijken naar de komst van Jezus, want zijn komst is onze toekomst. Nog een gezegende Advent!
