Velen onder ons kennen Jean-Marie Van Damme, geboren en getogen op de Groenenhoek, maar die uitweek naar Brazilië om daar het evangelie uit te dragen en te beleven. Omdat hij zijn geboorteplaats niet vergeten is, stuurt hij mij af een toe een mail. Deze keer vertelt hij over, jawel de coronacrisis in zijn land en de omgeving waar hij werkt. Kom, en lees mee:
Hier hebben we dit jaar verschillende “contratempos”, moeilijkheden om tegen te vechten:
- een zwaar regenjaar sedert januari tot nu toe. Marie Thérèse is hier twee maanden op bezoek geweest (ze is op 16 maart, juist voor het sluiten van de vliegvelden, naar Houthalen teruggekeerd). Zij kan er van mee spreken, want we hebben heel wat plannen moeten aflasten. De laatste weken zijn er hier op verschillende plaatsen overstromingen geweest. Spijtig genoeg hebben we met ASP niet veel kunnen doen ditmaal (zoals in 2009, toen we matrassen, waterfilters en voedingspakketten hebben kunnen uitdelen in enkele gemeenten van het binnenland). Dit jaar heeft het coronavírus ons parten gespeeld.
- Sedert half maart is hier inderdaad ook de coronavírus doorgebroken. De staat heeft zeer vlug maatregelen afgekondigd, waaronder het afsluiten van het eiland en de sociale isolatie op het eiland (São Luís em nog drie gemeenten met een totale bevolking van rond de 1,5 miljoen inwoners). Volgende week worden er enkele maatregelen teruggeroepen, zoals het heropenen van niet essentiële diensten en familiebedrijfjes. Scholen blijven voorlopig nog gesloten..
- Ikzelf zit hier thuis, met een druk (virtueel) programma: bijna dagelijks één of twee vergaderingen; schrijven van teksten, lezen, wat gymnastiekoefeingen om de fut in het lichaam te houden, nieuws volgen op TV en langs online tijdschriften, soms eens een film kijken op TV... meer dan genoeg om de tijd héél vlug voorbij te laten vliegen.
- Twee goede vrienden zijn aan het COVID-19 overleden: de zoon van een collega op ASP (journalist van 61 jaar), die samen met mij nog verschillende activiteiten heeft verzorgd en die ik ken sedert einde jaren 1970, toen hij nog student was aan de universiteit. De andere was een collega priester, één van mijn eerste studenten op het seminarie die maandag op 66 jarige leeftijd aan de COVID-19 is overleden. Ook hier in de straat zijn er een drietal mensen overleden en verschillende geïnfecteerde mensen. Omdat ik tot de risicogroep word gerekend, kom ik zo weinig mogelijk buiten (soms moet ik wel om rekeningen te betalen of geld af te halen op de bank). Maar veel voorzorgen worden genomen: maskers op, alcohol-gel in de zak, afstand houden, kleren wisselen en douche nemen bij het thuis komen.
- De kerken zijn allemaal gesloten. Ikzelf heb geen parochie te verzorgen, dus volg ik af en toe vieringen via internet. Een vriend bisschop emeritus (Fransman van 85 jaar) met wie ik bijna veertig jaar heb samengewerkt, is ook enkele dagen opgenomen geweest in het ziekenhuis met een verkoudheid, maar blijkbaar was het toch niet aan het vírus te wijten. Hij is ondertussen terug thuis, maar ik kan enkel via whatsapp met hem praten en dus niet op bezoek gaan (wat ik regelmatig deed – hij zit met Parkinson).
Alhoewel de tijd vlug voorbij gaat, voel ik me toch wat nutteloos in de huidige omstandigheden. Graag zou ik meer van dienst zijn vooral bij de bevolking van de wijk en van ons project, waar de extreme armoede aan het toenemen is. Voor een luttele bijdrage van 600 reais (minder dan 150 euros per maand gedurende 3 maanden) moeten mensen soms hele dagen in de rij staan voor de banken, die maar enkele uren open zijn om het publiek te dienen dat niet over een bankkaart beschikt. Enkele initiatieven van vrienden en organisaties proberen voedselpakketten te vergaren en uit te delen. Ik mag er spijtig genoeg niet aan meedoen, omwille van de leeftijd.
In onze staat (Maranhçao) zijn, dank zij vlugge maatregelen, de slachtoffers -tot nu toe- beperkt: 16.058 geïnfecteerden (door onderzoeken geconfirmeerd) waarvan 12.071 actief, 3,324 gerecupereerd en 663 overleden (officieel bulletin van gisteren). Er zijn nog 4014 mogelijk besmette mensen, maar die werden nog niet bevestigd door onderzoeken. Bijna alle gemeenten in de deelstaat (201 op de 217) hebben sedert gisteren bevestigde gevallen van de COVID-19. De staat telt een bevolking van iets meer dan 7 miljoen inwoners en heeft een oppervlakte van bijna 11 keer België.
Hopelijk heb ik u niet te veel gestoord met dit (misschien te gedetailleerd) relaas. In ieder geval, je ziet dat jij, de familie en de parochie niet uit mijn gedachten zijn. Nog de allerbeste groeten, ook aan de oecumenische gemeenschap, die misschien toch ook virtueel blijft functioneren, zoals wij hier. En tot nogmaals?
Groetjes,
Jean-Marie Van Damme
Jean-Marie
