Scharniermomenten in je leven

Het doopsel
Er is slechts een lief kind in de ganse wereld ... en elke moeder bezit dat ene kind (Chinees gezegde)

Geachte ouders,

van harte proficiat voor jullie kindje. Hopelijk was de bevalling een intens gebeuren en zijn mama en kindje goed in vorm. (Hetzelfde is uiteraard ook de papa toegewenst). Wij hopen dat jullie er erg gelukkig mee zijn - ook als misschien niet alles gebeurd is naar wens. Het zal fijn zijn om jullie lieveling te mogen toevertrouwen aan de liefde van God door het doopsel.

Hebben we nog een mooier symbool voor die diepe Levensbron die we God noemen, dan het levenwekkende water. 

Negen maanden lang mocht een klein woelwatervisje in het moederwater uitgroeien tot onze lieveling. Jij werd ons toevertrouwd.
Met warme dankbaarheid brengen wij jou naar het doopwater.
Want door dit geschenk ontwaren wij het gelaat van God die elke mens tot leven roept, tot alle geluk dat tussen mensen mogelijk is.

Vier handen, liefdevol warmend de Heilige Olie als een intense belofte naar elkaar en hun kind.

Om dit alles willen wij ons licht vinden bij Christus.
Hartelijk welkom in onze geloofsgemeenschap.
Mag Gods zegen je begeleiden tot wie je ten diepstetoe bedoeld bent.
Met de doordringende olie van Gods liefde,maar ook met onze warme genegenheid voor elkaar, willen wij jou zalven, jij koningskind.

Als je in onze parochie je kind wil laten dopen, dan is het belangrijk te beseffen dat je als ouders beslist, dat je kind wordt opgenomen in de christelijke gemeenschap.

Een christelijke gemeenschap is een gemeenschap die liturgie viert, luistert naar het woord van de Heer en dienstbaar is aan zijn medemens, in het bijzonder de zwakke en uitgestoten mens, anders gezegd : een gemeenschap die de weg van het evangelie wil volgen. Als je je kind wil laten dopen, wil je het mee laten stappen in Jezus' voetspoor en dat je dat ook zelf "voor"-leeft.

Hier kunnen jullie enkele symbolen uit de doopritus met hun betekenis ontdekken (met toestemming van de Sint-Paulusparochie).

Vormsel

In veel culturen is de leeftijd van 12 jaar een scharniermoment.

Kinderen zijn plots geen kinderen meer. Ze verlaten het lager onderwijs en gaan op zoek naar een geschikte richting in het secundair. Ze worden stoerder, hebben dikwijls veel praat maar met een klein hartje. 

Het is een traditie in de kerk dat op 12 jaar, jongeren als zij en hun ouders dat willen, kiezen voor het sacrament van het vormsel. In het Engels of Frans heet dat Confirmation of bevestiging. Ze bevestigen nl. hetgeen hun ouders bij doopsel belijd hebben.

Ze gaan dat nu zelf doen: zelf hun geloof belijden en getuigen van hun christen zijn. De vormheer (de bisschop of zijn afgevaardigde) vraagt dat de Geest van Pinksteren over hun komt, met handoplegging en met zalving.

In onze parochie wordt het sacrament van het vormsel gevierd op de zaterdag voor Pinksteren. Daarvoor bereiden de jongeren zich voor op enkele catechesemomenten, die zowel binnen als buiten de parochie kunnen plaatshebben. Naast de catechese "lessen" wordt er ook aandacht besteed aan de liturgie, vooral tijdens de naamopgave en de kruisoplegging. Net als bij de eerste communie is het aandeel van ouders ook weer heel belangrijk. Jongeren zijn gemotiveerd als er weten als hun ouders achter hen staan en hen steunen.

Ziekenzalving

Vroeger noemden de mensen dit sacrament 'het Heilig Oliesel' en deed het meteen denken aan de dood. Wanneer de dokter zijn armen in de hoogte stak en tegen de familie zei: 'roep de pastoor maar', dan wisten de mensen dat het zover was en moest de pastoor met het viaticum (de communie voor de stervenden waarmee ze gesterkt over de grens van leven naar dood konden) en met infirmorum (olie van de zieken) aanrukken. Het was een sacrament dat je zo laat mogelijk moest zien te krijgen, want al je zonden werden vergeven en dus kon ja daar maar beter niet te haastig mee zijn.

Tegenwoordig ziet men dat niet meer zo. Het sacrament van de ziekenzalving is een ritueel dat kracht wil geven aan wie ernstig ziek is.

De twee belangrijkste onderdelen ervan zijn de handoplegging en de zalving. Ze drukken precies uit wat de zieke verlangt: goede zorgen en geborgenheid boven zijn hoofd van mensen om zich heen maar ook van God. Zalven met olie die terug gezond of heel wil maken. Een ziekenzalving is geen gebeuren tussen de zieke en de priester alleen. De familie en ook de verzorgende mensen horen erbij. In die brede kring wordt met de zieke gebeden en worden deze betekenisvolle gebaren gedaan.

Als jij ernstig ziek bent en je wenst Gods nabijheid om je sterk te maken, dan verlang je misschien naar de ziekenzalving.