We keken er zo lang naar uit, en dan... eindelijk!
Dat was de uitspraak die ik op zondag 14 juni 2020 het meest hoorde. Die dag, zal in de annalen herinnerd worden als de dag dat de kerk terug open ging.
Het was immers van 5 januari geleden dat we terug in onze kerk, die reeds 60 jaar bestaat, liturgie konden vieren. De wintertijd gingen we naar het Hinkelpad, en dan kwam corona. We moesten ons behelpen met tv-missen radio en livestream. Dat was goed, maar vieren op je eentje is toch niet dat.
Vandaar dat men er zo naar uitkeek om terug in onze parochiekerk te komen en toeval of niet, op het naamfeest van onze parochie: Heilig Sacrament.
Eer het zover was, moesten er voorbereidingen getroffen worden. Daarom ook mijn oprechte dank aan allen die de maandag ervoor de kerk een grondige beurt gaven. De kerk moest immers gekuist worden. Het onkruid voor de kerk werd verwijderd. Er werd lavendel bijgeplaatst door Lieven en Ria zorgde voor de versiering in de kerk.
De dag ervaar hebben de mensen van de kerkfabriek de pijlen getrokken en de laatste voorzieningen getroffen. Handgel, mondmaskers enz. … stonden klaar.
En dan was het zover: onder een stralende zon kwam iedereen, al dan niet met mondmasker naar binnen. De mensen van de kerkraad begeleidden iedereen naar zijn plaats, zoals voorgeschreven door de overheid en volgens de pijlen zoals aangeduid. En iedereen was goed geluimd. Er was weer ontmoeting. Mensen die we lang niet meer gezien hadden, zagen we gezond en wel terug.
Tijdens de woord- en communiedienst hebben we God gedankt. We hebben gebeden en gedacht aan allen, die zich hebben ingezet tijdens de lockdown, en die dat nog doen. We dachten aan de zorgverstrekkers en hulpverleners. We dachten aan hen die hun werk dreigen te verliezen, we dachten aan leerkrachten en leerlingen en studenten. We dachten aan de gezinnen die klein behuisd zijn en aan hen die in armoede leven. We dachten ook aan de zieken en aan hen die ons verlaten hebben en van wie hun dierbaren geen afscheid konden nemen op een gewone manier.
De viering zelf was ook anders. We moesten het zelf nog wat zoeken: vredewens zonder elkaar een hand te geven. Communie wat omslachtig, paaskaars ging niet aan, want de wiek was te kort, maar we hebben kunnen vieren…
De traditionele receptie viel weg, maar er is toch aan iedereen een merci-ke uitgedeeld. Een dank aan alle parochianen, aan allen die zich inzetten op welke manier dan ook. Merci aan allen die Gods Blijde Boodschap in onze parochie willen uitdragen.
Ons PeeCee Kaffee is ook weer open. Mits het respecteren van de maatregelen kan men op dinsdagavond, woensdagavond, vrijdagvoormiddag en vrijdagavond en op zondagvoormiddag terecht voor een kop koffie, een goed glas bier of het intussen beroemde PeeCee aperitief.
Jean-Marie
Een blije parochiaan beleefde het zo!
Welkom terug !!
Onze wekelijkse vieringen zijn terug gestart. Iedereen verlangde er naar en dat was dan ook te zien aan de grote opkomst. We zagen dan ook vele blije gezichten. We werden vriendelijk ontvangen door enkele leden van de kerkraad, die alles in goede banen leidden.
Dank Jean-Marie en Kristin voor de mooie viering. We genoten ervan om terug samen te mogen vieren. Iedereen zat wel wat verspreid maar we voelden toch wel het “samenzijn”. De sfeer en vriendschap hing in de lucht. Handen geven was verboden, maar het wuiven deed ook deugd. Zingen mocht we niet maar muziek ontbrak uiteraard niet… stemmige muziek en natuurlijk ook de warme diepe stem van Lieven, die met zijn eigen “coronalied” wel wat traantjes deed wegpinken:
Een nieuw moment
Aangebroken een nieuw moment,
even tijd om stil te staan.
Corona kwam in onze wereld,
een kwaal heel onverwacht.
Mensen ziek en mensen heengaand,
mooie bloemen die vergaan.
Droefenis troef in onze wereld,
de kwaal helemaal veracht.
Maar elke dag steunen we elkaar,
bezweren we ‘t gevaar
luisterend naar elkaars verhalen,
onze mindset is positief.
Die anderhalve meter,
geen rem voor ’n warm gebaar.
Empathie troef in onze wereld,
geen kans voor gegrief.
Vanaf nu gaan we opnieuw verder,
het leven start weer.
Sterker staan we met zijn allen,
de pandemie is serieus verzwakt.
Laat ons leren uit die tijden,
maak samen het mooie weer.
Solidair troef in onze wereld,
met de glimlach die verzacht.
Tekst: Lieven Van den Eede
Melodie: ‘The last rose of summer’.
Sacramentsdag – feesten kon niet, dus geen traditionele receptie. Toch werden we verrast met een zoetigheidje na de mis. Merci!
Iedereen ging tevreden naar huis of…. naar ons PeeCeeKaffee. Dat aperitiefje deed deugd na 3 maanden. Daar natuurlijk ook allemaal opgewekte gezichten. We konden nog eens echt praten met mekaar. De bediening was perfect, maar dat zijn we wel gewoon van de mannen van de toogdienst. Welgemeende merci!!
Hopelijk kunnen we nog lang “samen-vieren”.
Een blije parochiaan
