In oktober 2020 nodigden we gelovigen en organisaties uit een vragenlijst in te vullen waarin ze konden aangeven hoe ze de huidige coronacrisis zien en hoe erop dient gereageerd te worden. Velen hebben dat gedaan en we willen hen nogmaals van harte bedanken voor de constructieve reacties.
Vele christenen zien deze crisis als een kairos, een moment van de waarheid dat sterkten en zwakten aan het licht brengt, niet alleen van onze Kerk, maar ook van onze samenleving.
Uit de antwoorden blijkt:
- de omvang van de tragedies die we meemaken: persoonlijk, sociaal, economisch en geestelijk. Ook is men zich ervan bewust dat dergelijke tragedies grote delen van de mensheid treffen die voortdurend geconfronteerd worden met oorlog, honger, epidemieën en aantasting van het milieu;
- de moed die velen hebben getoond, vooral in het dienstwerk, vooral in de gezondheidszorg, hun comfort opgevend en gezondheid riskerend. Terecht heeft de bevolking hen wekenlang haar dankbaarheid betuigd;
- een grote rijkdom aan concrete initiatieven, zelfs al zijn ze bescheiden. Ze illustreren de beroemde versregel van de dichter Friedrich Hölderlin, waaraan paus Franciscus herinnerde: Waar gevaar is, groeit ook wat redt;
- het besef van de mogelijkheden van persoonlijke deelname aan het geestelijk en christelijk leven, in het bijzonder via de huisliturgie die een onmisbare aanvulling is op de gemeenschapsvieringen die nu amper mogelijk zijn, alsook via concrete gebaren van solidariteit;
- het belang van media en sociale netwerken voor intermenselijke contacten en voor vieringen, maar ook het risico van de digitale kloof waar paus Franciscus op wees: Terwijl we meer verbonden zijn, zijn we ook meer verdeeld.
De antwoorden brengen ook spanningen aan het licht:
- spanning tussen wie vindt dat de prioriteit van de Kerk het herstel moet zijn van de normale werking van de liturgie en wie vindt dat voorrang moet gegeven worden aan solidariteit met wie het meest door de pandemie zijn getroffen;
- spanning tussen wie geloven dat de Kerk te weinig, te weinig creatief is, en wie daarentegen getuigen van de schat aan creativiteit waarvan christenen, hun geloofsgemeenschappen en hun organisaties blijk geven.
De verschillende dimensies van het christelijke leven staan echter geenszins tegenover elkaar, maar versterken elkaar. Christenen die zich sociaal engageren, hebben evenzeer behoefte aan vieringen, zowel in gemeenschap als in het gezin.
Wij nodigen de christenen en hun gemeenschappen uit te blijven getuigen van de hoop, van onderscheidingsvermogen en van creativiteit. En ook lessen te trekken uit de opgedane ervaringen, opdat alle inspanningen niet tevergeefs zouden zijn geweest, maar inspiratie kunnen bieden om op nieuwe wijzen als christenen te leven, in dienst aan de naaste, in gebed en viering. Zoals paus Franciscus het schreef: Als we minder zelfzuchtig uit deze crisis willen komen dan we erin kwamen, dan moeten we ons laten raken door het lijden van anderen.
Onze gebeden en gedachten gaan ten slotte en in het bijzonder uit naar wie tijdens de pandemie zijn heengegaan en naar al hun dierbaren die hen in hun laatste ogenblikken niet nabij konden zijn zoals ze hadden gewild.
Laten we en zoals paus Franciscus ons daartoe uitnodigt, antilichamen zijn tegen het virus van onverschilligheid.
De bisschoppen van België
IPID – Brussel, donderdag 28 januari 2021
Samenvatting
De bisschoppen engageren zich ertoe met de antwoorden op deze bevraging verder aan de slag te gaan in hun bisdommen.
Download hier een uitgebreide samenvatting van deze antwoorden.
