Ochtendgebed
Heer, in de stilte van deze ontluikende morgen
verzoek ik om vrede, wijsheid en kracht.
Ik wil vandaag de wereld zien met liefdevolle ogen,
geduldig zijn, begrijpend, wijs en zacht.
Zonder te oordelen naar de schijn,
uw kinderen te zien zoals U zelf ze ziet,
en zo alleen het goede in ieder te zoeken.
Leg in mijn handen, Heer, één klomp geluk,
dan zal ik die in duizend stukken breken,
en ieder stuk zal van uw liefde spreken
als ik ze uitdeel, ieder mens een stuk.
Als alles dan zal weggegeven zijn,
zal ik mijn lege handen in de uwe leggen,
en dan heb ik niets anders meer te zeggen
dan dat ik zoek naar U; de rest is schijn.
Sluit mijn ogen voor laster,
behoed mijn tong voor kwaadsprekerij,
dat alleen goede vruchten mij bezielen,
gewillig en blij wil ik leven,
zodat al wie mij nadert,
uw aanwezigheid aanvoele.
Bekleed mij met uw schoonheid, Heer,
en geef dat ik gedurende de ganse dag
U openbaren mag.
Wanneer mijn lichaam, en nog veel meer
mijn geest de slijtage van de ouderdom zullen
gaan vertonen.
Wanneer zich van buitenaf op
mij zal werpen of in mij zal ontstaan het kwaad
dat mij vermindert of wegvoert,
in de smartelijke minuut waarin ik mij plotseling
bewust zal worden dat ik ziek of oud word.
Op dat laatste moment vooral
waarop ik zal voelen dat ik aan mezelf ontsnap,
volkomen passief
in de handen van grote onbekende krachten
die mij gevormd hebben –
vergun mij, in al die donkere uren,
mijn God, te begrijpen dat Gij het zijt
(mits mijn geloof groot genoeg is)
die de vezels van mijn zelfstandigheid uiteenbuigt
om tot in het merg van mijn wezen
door te dringen,
om mij in U op te nemen.
Pierre Teilhard de Chardin sj (1881-1955)
