Rouwzorg

Rouwzorg

Rouw heeft de voorbije jaren een rechtmatige plaats gekregen in onze cultuur als een centraal ervaringsgegeven in het leven van elke mens. In de vorige eeuw, tot eind van de jaren tachtig was sterven, dood en rouw onderworpen aan een soort collectieve verdringing. Het was alsof we één zijde van het muntstuk ‘leven/dood’ hadden proberen wegmoffelen.

De opkomst van de palliatieve zorg eind vorige eeuw was een krachtige tegenbeweging en bracht sterven en dood weer volop in het centrum van het maatschappelijk debat, gesteund op de peilers van menswaardigheid en levenskwaliteit, met respect voor de unieke mens.

Misschien heeft rouw als  ons persoonlijke antwoord op het verlies van geliefden mee geprofiteerd van dit nieuwe discours.

Verlies hoort tot het leven, definieert ons leven en initieert in ons een zoektocht naar hoe we dit leven nu in een voortdurende uitwisseling met anderen zin en betekenis kunnen geven. Verlies is de achterkant van de hechting of de liefde; zonder lief te hebben en ons te verbinden met betekenisvolle anderen zouden we niet rouwen.

In de verwerking van verdriet speelt de hulp van anderen een belangrijke rol. Daarom proberen we als kerkgemeenschap, en in het bijzonder als parochie, rouwende medemensen te ondersteunen. We willen een eindje samen op weg gaan met de nabestaanden, de leegte helpen dragen en het verdriet en de eenzaamheid wat verlichten.

Kort na het overlijden bezoekt de pastoor de getroffen familie, maar er rest hem geen of weinig tijd om de nabestaande nazorg te bieden. Om in deze ondersteuning te voorzien zijn er vertegenwoordigers van de parochieploeg die in de maanden die volgen op het overlijden, de weduwe(naar) een bezoek brengen. Dit kan eenmalig of meermaals gebeuren naargelang de noodzaak.

Voor de parochie Sint-Amandus Denderhoutem zjjn deze vertegenwoordigers: Groeninck Arlette (0475/68 10 69)  en Muylaert Nelly.

Voor de parochie Sint-Pietersbanden Welle zijn dit: Lieve Baeten (053/66.04.03)  en Annie Van Biezen (053/68.11.65)

In Haaltert Sint-Gorik wil Maria Boterberg zich daarvoor inzetten.

In Heldergem Sint-Amandus is dat zuster Bernadette en voor Kerksken Sint-Martinus: Marijke Boonen.

Eigenlijk is het een taak van de ganse parochie medeleven te tonen met rouwenden, hen nabij te zijn in deze moeilijke tijd zodat vanuit deze ontmoetingen nieuw vertrouwen groeit en stappen gezet kunnen worden naar een nieuwe toekomst. “Want wat gij voor een van mijn geringste broeders en zusters gedaan hebt, dat hebt ge voor Mij gedaan"(Mt.25,40)