Parochie H. Oscar Romero in Horebeke, Ename, Mater, Nederename, Volkegem, Welden, Zwalm

VASTEN 2025 - OP WEG ALS PELGRIMS VAN HOOP Oscar Romero

icon-icon-artikel

Gepubliceerd op maandag 10 maart 2025 - 9:21

Tijdens de vasten nemen we wekelijks 1 gedachte op uit het boek ‘Wandelen naar verinnerlijking – Een kraanvogeltrek naar Compostella’. Sigrid en Philippe Bafort-Ceulemans gaven ons hiervoor de toestemming.

Het boek brengt het verhaal van de voettocht naar Compostella van Sigrid en Philippe, twee ziekenhuispastores uit Gent. In hun dagelijks leven gaan ze figuurlijk op stap met patiënten en hun familie. In hun gesprekken vallen vaak woorden met een diepe betekenis. Een groot aantal van die woorden, hen aangereikt door vrienden, familie, collega’s of patiënten, namen ze mee op hun wandeltocht. Telkens dachten ze al stappend na over een ander specifiek thema. De gedachten die zo bij hen opborrelden, schreven ze neer in dit boek.

De tweede zondag van de vasten kiezen we voor het woord VERTROUWEN.

Als je iemand in vertrouwen neemt, dan is dat een teken dat je je goed voelt bij die persoon. Zo goed dat je bereid bent diepere dingen uit te wisselen. Vertrouwen leunt in die zin nauw aan bij geloof. Als je iemand vertrouwt, dan geloof je ten diepste dat die persoon respect voor je heeft. Dat die ander niet zomaar gaat rondbazuinen wat je hebt toevertrouwd aan zielenroerselen. Zoniet word je in je vertrouwen beschaamd. En dat raakt mensen tot in het diepste van hun wezen. Het veroorzaakt een groot verdriet, een litteken op de ziel.

Maar niet alleen aan zielsverwanten vertrouwen mensen zich toe. Vertrouwen gaat in sommige gevallen nog verder. In uitzonderlijke gevallen hebben mensen in volle bewustzijn geen schrik om te sterven omdat ze ervan overtuigd zijn dat ze na de dood naar een plaats gaan waar rust, vrede en sereniteit zal zijn. Voor gelovigen een plaats waar ze God zullen ontmoeten. Zo’n patiënten weten echt rustig heen te gaan. Zij vertrouwen zich toe aan een grote, onbekende, maar veilige toekomst waarin ze zich geborgen weten.

Jezus’ laatste kruiswoord is wellicht het treffendst om het vertrouwen Bijbels te duiden: ‘Vader, in uw handen beveel ik mijn geest.’ (Lc 23,46).

Niemand -zelfs Jezus niet- weet wat er bij het sterven precies gebeurt. Maar christenen durven geloven in iets positiefs. En ook al kunnen we er ons niets bij voorstellen, toch hopen en geloven wij in een toekomst voor onze zielskern: het goddelijke wezen dat iedere mens in zich draagt.

Op de camino zelf is het een kwestie van voortdurend vertrouwen te hebben dat het zo goed als het kan zal meevallen. Toegegeven, het is nogal een belevenis om vier weken lang alles los te laten. Op bedevaart gaan is geen schrik hebben voor de toekomst. Het is genieten van het heden en vertrouwen hebben in je tochtgenoot. Je staat er samen voor en je helpt elkaar erdoor bij iedere mogelijke tegenslag.

De eerste zondag van de vasten kiezen we voor het woord DRAAGKRACHT.

Draagkracht, het woord zegt het zelf, is de kracht om iets ernstigs dat jou overkomen is, te dragen, te verdragen, verder te dragen op je levensweg. Het kan zijn op lichamelijk, psychisch, sociaal, relationeel, financieel,… niveau. Denk bijvoorbeeld aan een chronische ziekte, een depressie, het verlies van sociale contacten, een relatiebreuk, werkloosheid. Het zijn allemaal voorbeelden van obstakels die je levensweg kunnen blokkeren. En draagkracht kan je helpen dit te verwerken, dit te boven te komen, dit een nieuwe plaats te geven.

Draagkracht kan een verstillende kracht zijn die je bijvoorbeeld haalt uit het genieten in de natuur: de geur van bloemen, het gefluit van vogels, de weerspiegeling in het water, de gedempte stilte van verse sneeuw, oneindige vergezichten, kleurrijke zonsondergangen, het horen van kabbelend water,…

Draagkracht kan je ook vergroten door ontlading, door je verdriet bijvoorbeeld af te reageren op beweging. Zo kan wandelen je helpen de gedachte te verzetten. Ook dansen en eigenlijk eender welke sport kan helpen om psychische pijn te kanaliseren.

Draagkracht groeit ook onder invloed van cultuur, die je optilt, en dan denken we aan alle vormen van kunst. Door te verwijlen bij een beeldhouwwerk of een schilderij dat je raakt, of nog door op te gaan in een prachtig muziekstuk, een filmvoorstelling of een toneelspel of door te genieten van een unieke balletvoorstelling.

Vervolgens wordt draagkracht versterkt door de kracht van medeleven. Dat zien we natuurlijk dagelijks in het ziekenhuis. Mensen voelen zich extra gesterkt als ze zich begrepen voelen in hun pijn, van welke aard ook. En dan kan het deugd doen en extra draagkracht geven als je een kaars voor hen aansteekt, belooft aan hen te zullen denken, te bidden. Door met mensen mee te leven, leer je hen soms op een andere manier naar het vaak begrensde leven kijken. Het is namelijk van belang dat mensen zich een doel stellen in het leven, een droom nastreven en dat op zich kan ook de draagkracht vergroten.

Draagkracht groeit van binnenuit. Zo komen we als vanzelf bij een volgende eigenschap: draagkracht houdt ook een onzichtbare kracht, noem het een goddelijke kracht, in zich. Een link met de Bijbel vinden we in de figuur van Simon van Cyrene. Hij staat letterlijk ‘achter’ Christus terwijl hij Hem helpt om het kruis te dragen. Ze gaan er samen voor!