Geboren te Kortenaken op 17 april 1936
Ingekleed als norbertijn van Averbode op 12 september 1955 met Bernard als kloosternaam
Verbond zich door professie op 12 september 1957
Priester gewijd op 30 juli 1961
Overleden te Hasselt op 5 juli 2019
Na zijn priesterwijding werd Bernard voor verdere studie naar Rome gezonden, waar hij in 1964 aan het Pauselijk Atheneum Sant' Anselmo de graad behaalde van master in de liturgie met een proefschrift over de paasvespers bij de premonstratenzers. Terug in de abdij werd hij benoemd tot docent liturgie (1964-1970), medewerker in het bezinningscentrum (1964-1965) en cellier (1965-1967). In 1967 werd hij benoemd tot directeur van het bezinningscentrum (1967-1970).
Na het generaal kapittel in Wilten werd Bernard in 1970 naar Astorga (Spanje) gezonden om de norbertinessen van de kloosters in Toro en Villoria bij te staan Hij bleef afgevaardigde van de Orde voor de Spaanse zusters tot in 1988,,
Na zijn terugkeer uit Spanje in 1973 werd Bernard cantor, ceremoniemeester, gastenpater en docent liturgie.
In 1977 werd hij onderpastoor en in 1980 pastoor van de parochie van het H. Sacrament te Berchem-Groenenhoek. Hij leidde er de gemeenschap van norbertijnen.
In 1991 werd hij pastoor en rector van de bedevaartskerk in Kortenbos bij Sint-Truiden.
Bernard was er de voortrekker bij de geslaagde restauratie van de basiliek en van de pastorij.
Van 1998 tot 2006 was hij pastoor van Zichem en vanaf 2000 was hij ook verantwoordelijk voor Messelbroek.
In 1999 werd hij tevens procurator van het project Santhi Bhavan in Calicut (Kerala, India) tot in 2015.
In 2006 keerde Bernard terug naar de abdij.
Hij werd ziekenmeester (tot 2011) en hij was een wijze raadgever voor vele mensen in geestelijke nood.
In 2012 benoemde de abt-generaal Bernard opnieuw tot contact-persoon voor de Spaanse zusters.
Bernard heeft vele taken en opdrachten vervuld en gecombineerd, vaak in delicate omstandigheden. Altijd heeft hij zich ten voile ingezet en door zijn gave om contacten te leggen en te onderhouden kon hij vele medewerkers bezielen en coördineren.
Met jovialiteit en interesse volgde hij zijn familie en zijn talrijke vrienden.
De laatste maanden ging zijn gezondheid snel achteruit.
Hij hield zich zo sterk mogelijk en hij bleef hoopvol en optimistisch tot het einde. Dikwijls was hij naar Lourdes geweest als begeleider van bedevaarten. Vorige week had hij met vrienden gepland om er nu als zieke naar toe te gaan. Zijn gezondheid liet het echter niet meer toe en enkele dagen later is hij in het ziekenhuis overleden. Moge hij, die een groot geloof had in het paasmysterie, nu zelf deelachtig worden aan Christus’ verrijzenis.
Onze-Lieve-Vrouw van het H Hart bid voor ons.
