Intussen is het herfstvakantie en de ‘droeve dagen van Allerheiligen en Allerzielen’ komen eraan zoals men in de volksmond zegt. Als kind vond ik Allerheiligen helemaal niet droevig! Ik was blij omdat mijn grootouders, die ik nooit had gekend, en ook een paar andere familieleden ook ‘hun’ dag kregen in de Kerk. Ik had goede ouders en die kwamen uit kroostrijke gezinnen. Ik was er dus zeker van dat mijn grootouders door en door goede mensen waren geweest, zoals ook die enkele veel te vroeg gestorven nonkels, waar moeder zo van gehouden had. Ik beleefde Allerheiligen als hun feest in de Kerk en ik keek er naar uit! De Kerk bedoelt het ook zo: Allerheiligen is een feest voor al die mensen die we in ons hart dragen en die we misschien in stilte bewonderen om wie ze waren, maar die nooit heilig zullen verklaard worden. Toch zijn ook zij heiligen voor God!
Op Allerzielen herdachten we dan de overledenen van het afgelopen jaar in de parochie, en die dag had iets sombers… Wellicht werden we vijftig jaar geleden nog meer doordrongen van boeten om gedane zonden en van het bestaan van het vagevuur. Gelukkig is die tijd voorbij.
Allerheiligen en Allerzielen, het zijn zo van die dagen dat we bewuster stilstaan bij de eindigheid van ons bestaan hier op aarde. Intussen heeft het leven me doen ondervinden dat je, ook als je gelovig bent en geloven durft in een blijvende verbondenheid over de dood heen, je toch door een rouwproces moet bij het verlies van een dierbare: een tijd van rouwen om de geliefde, van verdriet op onverwachtse momenten, van droefenis om wie niet meer is… als dit verdriet om de afwezigheid mag groeien, door de jaren heen, in dankbaarheid om wat die persoon voor jou betekend heeft, dan zal hopelijk ook het besef van een blijvende verbondenheid de kans krijgen om zich te verdiepen.
Het is goed dat we Allerheiligen hebben als feest om ons dankbaar verbonden te voelen met onze persoonlijke geliefden. Het is goed dat we Allerzielen vieren om mee te voelen met hen die nog diep verdriet kennen, om mee te leven met mensen in rouw. Onze maatschappij geeft mensen vaak te weinig ademruimte om te rouwen, zo lijkt me. Het is dan ook goed dat er- gratis- laagdrempelige initiatieven bestaan zoals Rouwzorg Vlaanderen. Binnenkort start er weer een groep in de parochie van de Verrezen Heer, Berchemstadionstraat 8, 2600 Berchem, bedoeld voor mensen die rouwen om hun partner. Deze sessies gaan door op vrijdag van 14.15 uur tot 16 uur. Data: 08/11- 15/11 – 22/11 – 29/11 – 06/12. Ik kan dit initiatief alleen maar aanbevelen, adviseren om dit door te geven en zelf even naar de website te gaan van rouwzorg Vlaanderen om te kijken welke initiatieven er nog door gaan (want het is ruimer dan alleen maar partnerverlies).
Het is zeker ook zinvol dat wij met onze parochies onze overledenen van het afgelopen jaar blijven gedenken. We proberen dit te doen vanuit het hart. We laten na de viering de families graag nog even op verhaal komen. De herinnering levend houden… zo verdwijnen onze geliefden niet.
We verwachten de parochie en de families van de overledenen in onze kerk, zaterdag 2 november om 17 u.
Ik wens u -ook namens Theo en Jean-Marie- allen zinvolle dagen toe, dankbaar om wie er voor ons is geweest, met het verdriet om wat nooit meer zijn zal, maar hopelijk ook met het geloof in een blijvende verbondenheid en een weerzien in de toekomst…
Kristin
