Op de zaterdag voor Pinksteren wordt al enkele jaren het sacrament van het vormsel uitgereikt aan onze jongeren. Dit jaar waren ze met 35 jongens en meisjes uit 5 parochies.
Toen ik mijn vormsel ontving in de jaren 60, was dat heel anders dan nu. Toen lag de nadruk op wat toen de plechtige communie heette en was het vormsel eerder bijkomstig. Dat bleek al uit het tijdstip, want het vormsel werd nl. op een weekdag uitgereikt en dat met meer dan 100 kinderen.
Ondertussen is er veel veranderd en toen men dertig jaar geleden mij vroeg om catechese te geven, moest ik me echt bijscholen. In die dertig jaar is dan ook heel wat gewijzigd en geëxperimenteerd. Er werd geschoven met leeftijd en we veranderden al eens van handboek en met catecheseactiviteiten. Men zocht naar middelen om de catechese zo boeiend mogelijk te maken in de hoop dat de jongeren iets zouden proeven van het evangelie en dat ze Zijn weg zouden gaan.
Het is hoe dan ook altijd een uitdaging voor catechisten om jongeren te begeleiden en dikwijls weten de catechisten het ook niet meer, vermits iedere theoloog of liturg altijd wel iets moet wijzigen.
Maar dan komt de grote dag en de jongeren zijn in hun beste pak en de haren netjes gekamd en begeleid door zenuwachtige ouders en grootouders. En ja hoor, olv de catechisten zingen ze “Geest van God, Adem van Leven, kom op ons neer “. Of ze het begrijpen weet ik niet. Onze pastoor-deken Ronald die vormheer was, probeerde het aan de hand van een recept uit te leggen.
Na het ritueel van de handoplegging volgt dan de zalving en dat is een kort maar ontroerend moment. De ouders krijgen waterachtige ogen, want ze beseffen dat hun zoon of dochter 12 jaar geleden nog een baby was en dat ze hem of haar de volgende jaren meer en meer zullen moeten loslaten. Hun kind zal langzaam maar zeker zijn eigen weg gaan. Wij bidden dat de Heilige Geest hun gids en hun kracht mag zijn. Of dat lukt weten we niet, we kunnen alleen maar hopen.
Op 18 mei dachten ze er nog niet aan wat de toekomst brengt. Dan denken ze aan het feest en de leuke cadeautjes. Misschien zijn ze al lang vergeten wat ze in de catechese geleerd hebben. Misschien zien we ze nooit meer terug in de kerk. Met die wetenschap moeten catechisten leren leven.
Maar soms kom je na jaren plots iemand tegen, bv. een verpleegster in het ziekenhuis of een ouder die zijn kindje laat dopen en dan zegt: ‘ik heb van jou nog catechese gekregen” en dan weet je dat de Geest wel degelijk zijn werk gedaan heeft.
De vormselviering (zonder eucharistie sinds corona) was alleszins geslaagd dank zij alle helpers voor en achter de schermen, maar vooral door de vormelingen zelf. Voor mij een fijne dag en ik sta te popelen om aan een nieuw catechesejaar te beginnen.
Proficiat aan u allen en dank aan de medewerkers.
Jean-Marie
