Het Syrische kruisteken
In het weekend van 7 juni vieren we het feest van God die Drie is en toch Eén. Ontelbare keren belijden we ons geloof in de Drie-eenheid, namelijk telkens wanneer we het kruisteken maken, het teken bij uitstek van de christenen wereldwijd. De monnik en schrijver Anselm Grün vertelt over de prachtige formule die de Syrische Kerk (die ouder is dan de West-Europese) gebruikt voor het kruisteken.
Wanneer een Syrische christen een kruisteken maakt, van het voorhoofd tot de buik, van de linker- naar de rechterschouder, bidt hij, wanneer hij het voorhoofd aanraakt: ‘In de naam van de Vader, die mij heeft uitgedacht en geschapen.’ Dan gaat zijn hand naar zijn buik, en zegt hij: ‘In de naam van de Zoon, die is afgedaald in mijn menselijkheid.’ Tenslotte bidt hij, terwijl zijn hand van de linker- naar de rechterschouder gaat: ‘En in de naam van de heilige Geest, die alles wat links zit, naar rechts brengt.’
Nee, dat heeft niets met politiek te maken. In de traditie is links vaak het onbewuste, het onbeheerste, het mislukte, het ongelukkige. Bovendien, links in onze borstkas zit ons hart. Daarom kan links ook de kant van het hart symboliseren, het gevoel, de verbondenheid, de liefde, de creativiteit.
Christus heeft in zijn kruis de aarde met de hemel verbonden. Alles heeft Hij verzoend. Het onbewuste heeft Hij bewust gemaakt, het ongeluk afgewend, wat mislukt was ten goede gekeerd. En Hij heeft het hart verbonden met het handelen. Hij heeft de spontane liefde van ons hart, dat links zit, verbonden met de rechterkant van het bewuste en welgekozen handelen.
Wanneer je langzaam en behoedzaam een kruisteken maakt, kun je de tederheid en de kracht voelen die in dit schijnbaar eenvoudige gebaar ligt. Alles in jou kan aangeraakt worden door Gods liefde: het voelen en het denken, het bewuste en het onbewuste, het lichamelijke en het geestelijke, het levenskrachtige en het wijze: in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest, in de naam van God zelf.
P. Paul Delmé
