Wij zijn in de belangrijkste week van het liturgisch jaar. De kerkdiensten, of het nu een eucharistieviering of een gebedsdienst is, zijn anders dan gewoonlijk. Er komen andere rituelen en die hebben allemaal te maken met het lijden, sterven en vooral de opstanding van de Heer.
Veel aspecten van ons geloofsleven komen samen in die goede week. Er was wat volksgeloof bij, dat zich uitte in de jacht op de palmtakjes met Palmzondag. We worden uitgenodigd om deel te nemen aan een biechtviering om tot inkeer te komen. Op Witte Donderdag tijdens de chrismavieringen in de kathedraal worden de heilige oliën gezegend. ’s Avonds wordt de instelling van de eucharistie herdacht en kan er een voet – of handenwassing gebeuren. Mensen die willen kunnen ook bidden bij het Heilig Sacrament.
Op Goede Vrijdag staan we tijdens de kruisweg of kruishulde stil bij het lijden en sterven van Jezus. Stille Zaterdag is dan weer een rustpunt, tot ’s avonds als we de lezingen van de Paaswake beluisteren. De paaskaars brandt, het doopwater wordt gezegend want we willen getuigen: de Heer is waarlijk opgestaan !!
Al deze liturgische handelingen zijn er niet zomaar. Ook de teksten en gebeden die gelezen worden, zijn zorgvuldig gekozen. Ze duiden dat de Heer Jezus, door zijn lijden, dood en verrijzenis, ons bevrijd heeft. We noemen Hem dan ook onze Verlosser. Hij heeft door zijn dood Adams fout weggenomen en wij belijden dat Jezus vrijwillig zijn lijden op zich nam overtuigd als Hij was van zijn zending.
Maar hier heb ik het soms moeilijk mee. Heeft Jezus hier echt om gevraagd ? Wou Hij wel echt zo een smadelijke dood ondergaan ? En heeft Hij door zijn sterven, echt de mensheid bevrijd of zo als wij bidden, “Lam Gods, dat wegneemt de zonden der wereld ?” Als ik de nieuwsberichten volg, twijfel ik hier sterk aan. De wereld is helemaal niet bevrijd van zonde. Het kwaad is de wereld niet uit. Er is nog altijd oorlog. Er is nog altijd hebzucht, onverschilligheid, afgunst, uitbuiting, kortom de tien geboden worden dagelijks overtreden. Heeft Jezus zelf gekozen voor zijn lijden en dood, of is dit puur een gevolg geweest van menselijk handelen, van hooggeplaatsten die zich wilden ontdoen van een lastigaard ? Met die vragen worstel ik soms.
Jezus’ leerlingen worstelden hier ook mee en ze gingen hem zoeken. Maar in de Schrift lezen wij, dat Jezus niet in het lege graf is. De leerlingen moesten hem elders zoeken, in Jeruzalem of Galilea ? Vandaag is Jezus misschien wel in Oekraïne of in Oost-Congo. Zou Hij niet in dat opvangcentrum voor drugsverslaafden zitten ? Misschien moeten wij Hem zoeken in de asielcentra of in een woonzorgcentrum ? Of misschien is Hij om de hoek ? Misschien is Jezus te vinden waar mensen zijn ? We zoeken Hem in de kerk, maar eigenlijk is Hij in de periferie, op de straat zoals onze Paus zegt.
Tijdens de veertigdagentijd werden we opgeroepen tot inkeer, bezinning en solidariteit. Met de Goede Week beseffen we dat Jezus nog elke dag gekruisigd wordt, gezien het menselijk lijden.
Maar Pasen biedt hoop. Als wij zingen “de Heer is waarlijk opgestaan!” dan is het aan ons om die bevrijdende boodschap te verkondigen in woorden maar vooral in daden. Wij moeten de levende niet zoeken onder de doden, maar in de mens naast ons. Als we dat zien, kunnen wij ons Paasmensen noemen en dan is Jezus’ lijden, dood en verrijzenis niet nutteloos, maar inspirerend.
Namens de PKG’ van beide parochies en in ons eigen naam wensen Kristin, P. Paul, Theo en ikzelf u allen een zalig Pasen toe.
Jean-Marie
