ROZENKRANSGEBED
Vrijdag 21 oktober 2022 10 u in onze kerk Iedereen welkom!
In gods naam: de rozenkrans
Toen mijn bompa overleed, moest ik met mijn ouders en heel de familie voor de begrafenis elke avond naar het plaatselijk schooltje meegaan om te bidden voor bompa’s zielenheil. Door veel te bidden hoopten wij dat bompa rechtstreeks naar de hemel ging, maar zeker waren we niet.
Dat was dan een volledige rozenkrans, dwz : driemaal heel de paternoster rond oftewel 15 Onze vaders, 15 x Eer aan God en 153 Weesgegroeten. Het gebed begon met de twaalf artikelen van het Geloof en eindigde met de Litanie van Onze Lievevrouw.
Driemaal de paternoster rond kwam door het benoemen van de mysteriën: de vijf blijde, de vijf droevige en de vijf glorierijke. Deze mysteriën bevatten enkele geloofswaarheden. Elk Weesgegroetje werd ingeleid door een zin.
Ik was toen acht jaar en erg leuk vond ik dat niet. Het duurde zolang en de voorbidder verstond ik maar half. Ik viel dan in slaap, maar dan kreeg ik een stomp zodat ik mee kon bidden, want stel dat bompa toch eerst naar het vagevuur moest, dan lag dat aan mij. Van hetgeen gepreveld werd, verstond ik meer dan de helft niet. “Gezegend is de vrucht van uw lichaam Jezus”. Welk kind van acht jaar begrijpt zo een zin ?
Met ouder te worden, vond ik heel dat rozenkransgedoe tijdverlies, onnozel en wat had je er aan om 153 keer hetzelfde te zeggen. Jezus en Maria zullen het wel al van de eerste keer gehoord hebben, dus waarom voortdurend herhalen.
Maar ik werd nog wat ouder en dan hoorde ik dat gebeden in verschillende godsdiensten voortdurend herhaald worden. Zeker als je dat tegelijk met velen doet. De boeddhisten doen dat. De Hara Krisjna doet dat, de joden doen dat en in de gezangen van Taizé hoor je dat ook. Dat voortdurend herhalen of mantra (zo heet dat) kan mensen in trance brengen, maar ook en vooral de samenhorigheid bevorderen. Steeds opnieuw dezelfde dingen zeggen, kan mensen in vervoering brengen.
Nu ben ik een zestig plusser en de waarde van het Rozenkransgebed zal ik niet minimaliseren. Dit gebed is voor veel mensen een herinnering van hun jeugd en een houvast. De rozenkrans was en is de kracht van het geloof. Mensen die met de rozenkrans moeite hebben, is ook te begrijpen. Sommigen bidden liever met eigen woorden of vinden één onze vader en één wees gegroet voldoende. Het maakt eigenlijk niet uit. Belangrijkst is dat je door gebed God zoekt en dat het gebed ons helpt kracht te putten om van de deze wereld een betere wereld te maken.
En hoe zou het met bompa zijn ? Zou hij al in de hemel zijn, of moet hij nog wat wachten in het vagevuur ? Ik weet het niet maar ik heb een stil vermoeden dat hij al op de juiste plek zit, net als al die anderen die we met Allerzielen gedenken. Vragen we immers niet aan Maria: “Bid voor ons, arme zondaars, nu en in het uur van onze dood. Amen”
Jean-Marie
