Op 13 juni vieren we Sint Antonius van Padua. Deze franciscaner monnik, was afkomstig uit Lissabon, (Portugal) en werd een theoloog en kerkleraar. Het was Sint Franciscus die hem aanstelde om theologie te doceren aan zijn medebroeders, want door zijn preken kon hij veel mensen voor het katholieke geloof winnen. Hij predikte onder meer in Noord-Afrika, later in Frankrijk en Italië. Zo kwam hij ook in Padua, alwaar een grote basiliek naar hem gewijd is. Over Antonius zijn ook veel legenden geschreven. Zo is er een verhaal waarbij een graaf in zijn gastenkamer Antonius geknield zag zitten, met in zijn hand een kind dat in lichtstralen gehuld was. Vandaar dat Antonius met een Jezuskind afgebeeld staat. Verder is er een legende over een ezel die knielde voor het Heilig Sacrament. Zijn baas deed dat niet. In Portugal zie je afbeeldingen, waarop Antonius preekt voor vissen. En dan is er nog een verhaal waarbij zijn boek gestolen was. Hij bad tot God en de dief bracht het terug. Daarom wordt hij aanroepen als mensen bidden voor verloren voorwerpen. Klaarblijkelijk wordt er nogal veel kwijtgespeeld, gezien het aantal kaarsjes dat staat te branden voor zijn beeld. Hierbij moet aangestipt worden, dat als men iets waardevol terugvindt, men een brood aan de armen moet schenken: het Antoniusbrood. Deze traditie gebeurt dagelijks om 16u aan de kathedraal van Lissabon.
Antonius is geweldig populair. In elke kerk is er een beeld van hem. Er zijn weerspreuken zoals: Als Sint-Antoon de zon doet schijnen, ziet de boer zijn zorgen verdwijnen. Is Sint-Antonius nat, dan drinkt de boer zich zat.
En als je iets verloren bent, zeg dan : "Heilige Antonius, beste vrind, maak dat ik m'n ... vind" of "Heilige Antonius, lieve sint, zorg dat ik m'n ... vind" of "Sint Antonius, heilige man maak dat ik mijn ... vinden kan". Als het voorwerp is teruggevonden moet men de Heilige Antonius bedanken.
Zo is er in Achel (Limburg) op 13 juni een processie ter zijner ere en als je ooit in Crupet (provincie Namen) bent, dan moet je zeker de Antoniusgrot bezoeken. Een beetje griezelig, maar wel indrukwekkend.
Naast Antonius gedenken we deze week ook op 10 juni: zalige Priester Edward Poppe. Hij werd geboren te Temse op 18 december 1890 en overleed te Moerzeke op 10 juni 1924. Priester Poppe had voorliefde en aandacht voor de armen, de jongeren en de heiligheid van de priesters. Centraal in zijn leven stond de Eucharistie en het geloof dat de geconsacreerde Hostie werkelijk het "Brood des Levens" is. Dit inspireerde hem bij zijn ondersteuning van de door de norbertijnen van Averbode opgerichte Eucharistische Kruistocht voor jongeren. Hij is zowat onze “pastoor van Ars”, omdat zijn devotie een voorbeeld is voor alle priesters.
En op 16 juni vieren we de H. Lutgardis. Een Limburgse heilige en één van de eerste heiligen in onze streken en daarom patrones van Vlaanderen. Lutgardis is de patroonheilige van blinden en zwangere vrouwen. In de tweede helft van de 19e eeuw werd ze ook de patroonheilige van de Vlaamse Beweging, verwijzend naar de legende dat ze geen Frans wilde leren om niet aan het hoofd van een Franstalig klooster aangesteld te worden. Veel scholen zijn naar haar genoemd, ook in Antwerpen, vraag het maar aan Kristin. Een toeristische tip: als je ooit in de omgeving van Borgloon bent, moet je het klooster Mariënlof bezoeken. Daar bevindt zich het Odiliaschrijn (oudste geschilderd paneel in de Nederlanden) en de Lutgardisstoel. Volgens de legende geraakt iedere vrouw de op die stoel gaat zitten, binnen het jaar zwanger.
Jean-Marie
