Enkele weken geleden las ik op Kerknet een artikel van Kolet Janssen dat mijn aandacht trof.
Het handelde over het einde der tijden. De schrijfster vertelt dat ze destijds een leraar had die lid was van de zevende-dagsadventisten. Hij nodigde zijn studenten uit om dagelijks de rampen uit het nieuws op te lijsten. Ze deed dit tot haar vader er haar opmerkzaam op maakte dat het nieuws nu eenmaal precies uit dergelijke gebeurtenissen bestaat, en dat je dus in elke eeuw, in elk decennium naar hartenlust rampen kunt verzamelen op het journaal. Zij was genezen van de vrees dat het einde der tijden nabij was, maar haar leraar zal nu wel zijn hartje kunnen ophalen, zegt ze, want…
‘Het coronavirus grijpt om zich heen als een niet te negeren teken. Scholen en restaurants dicht, thuiswerk voor heel veel mensen, grootouders afgesneden van hun kleinkinderen, rusthuisbewoners in quarantaine, voorstellingen afgelast, ongerustheid alom. De hele wereld wordt erdoor getroffen.
Gelukkig geloof ik niet meer in dergelijke tekenen. Als er iets ergs van deze omvang gebeurt, is er altijd een nuchtere verklaring voor. Net zoals er een logische aanpak is om de ramp te bestrijden. Het gaat soms bijna onze krachten te boven, maar we kunnen ook heel veel doen.
Het mooie is dat mensen diep in hun hart niet geloven in het einde der tijden. Ondanks alle alarmerende berichten en ongemakken door de nieuwe maatregelen, gaan de meesten gewoon door. Ze maken koffie en dekken de tafel. Ze halen de lakens af en laten de wasmachine draaien. Ze koken soep en bakken frietjes. Ze maken grapjes en stellen hun plannen bij. Ze douchen en strijken, zwaaien naar de buren en verzinnen alternatieven voor wat even niet kan.
Zo sterk zijn mensen. We ervaren dat we sommige dingen best kunnen missen. Dat het essentiële nog steeds overeind blijft: we hebben licht, water en verwarming, onze vuilnis wordt opgehaald. We kunnen koken wat we willen. Er zijn schermpjes om in contact te blijven met wie op afstand moet blijven. We kunnen wandelen en fietsen en misschien hebben we daar zelfs meer tijd voor dan anders.’ Bron www.kerknet.be
Meer tijd voor bepaalde dingen dan anders. Misschien ook voor lectuur, verdieping en gebed, waar we anders misschien wat (te) weinig tijd voor nemen met onze drukke agenda’s.
Onze bisschop nodigde ons uit om dit werkjaar samen het boek Handelingen te lezen. Er werd in onze parochies een leesgroep opgestart die nu tijdelijk stil ligt, maar die in het najaar hopelijk verder kan lezen, uitstel is geen afstel, en, wat is tijd in het licht van de verrijzenis, in het licht van de eeuwigheid?
Het boek Handelingen is dit jaar actueler dan ooit. Want, zijn ook wij nu, net zoals die leerlingen niet bang en ontredderd? De Emmaüsgangers van deze zondag zijn daar een voorbeeld van. Zo zijn ook wij nu angstig voor wat komen gaat, bezorgd om onze medemens, bekommerd om onze eigen toekomst… Soms is het alsof de grond van onze zekerheden onder onze voeten wegzakt.
Deze gedachten leefden ook in de jonge Kerk: Jezus was gestorven, in Jeruzalem waren er spanningen. Over dit alles lezen we in de eerste hoofdstukken van het boek Handelingen. Toch groeit de jonge kerk en ontpoppen sommige apostelen zich tot vurige getuigen, zo ondermeer Petrus, die Jezus in de nacht van Goede Vrijdag nog verraden had.
Met die vurigheid, ondanks alle tegenslagen, maken we kennis in het boek Handelingen en dit maakt het zo bijzonder. Herkennen we ons niet allemaal in de gebeurtenissen van dit verhaal van de jonge Kerk?
Onze bisschop wil dan ook in deze lockdownperiode elke dag met ons stilstaan bij een passage uit het boek van de Handelingen. Hij doet dit om 17u. Ik kan het u ten zeerste aanbevelen! U kan het volgen via: www.kerknet.be of via www.bisdomantwerpen.be en dan klikken op 'aanbod liturgische vieringen’ of via de facebook pagina van de kathedraal Antwerpen. Daar is het ook op andere momenten van de dag te herbeluisteren! Zoals Augustinus zeg ik ‘neem en lees!’.
Verbonden met jullie allen!
Kristin
