Een moment van bezinnend vieren bij jou thuis
Steek als dat kan voor het begin een kaars aan.
We maken een kruisteken +
Opstaan (uit: Beweeg-redenen p 17-18 Ambo halve-boekenreeks Boekencentrum)
‘Opstaan!’, roept je moeder of je vader of de wekker, elke dag opnieuw.
Want elke avond ga je weer liggen en elke morgen moet je weer opstaan.
Naar school, naar je werk of naar nergens.
Maar opstaan moet je, vroeg of laat.
Heel je leven is één grote beweging van steeds maar weer gaan liggen en steeds maar weer opstaan.
Plat en omhoog, ziek en weer beter, het leven is vallen en opstaan.
Totdat je, net als alle mensen, voor de allerlaatste keer gaat liggen.
Soms gaat dat opeens, heel onverwacht.
Vaak gaat dat langzaam, als je oud bent.
Dan lig je neer om niet meer op te staan.
Nooit meer?
Sommigen zeggen van wel.
Zij zeggen dat je dan toch ligt te wachten op een stem die roept:
‘Opstaan, jij’.
Een vriendelijke, vreemde stem, die je alleen maar hoort als je zo ligt.
Ze zeggen dat je dan weer gaat opstaan en dingen ziet die je nog nooit zag.
Dan ben je waar je nog niet eerder was.
Die mensen zeggen er nog bij dat ze het niet zelf verzonnen hebben, alleen omdat ze het zo graag willen.
En dan vertellen ze een oud verhaal over een Mens die was gaan liggen, die een stem hoorde, en toen opstond.
Omdat Hij wist van wie die stem was, want die had Hij heel zijn leven al gehoord.
Het was een stem die zei dat de mensen geboren zijn voor vrede en liefde en niet voor oorlog, haat en narigheid.
Hij vertelde van wat Hij gehoord had, maar Hij moest al gauw zijn mond houden.
Dat deed Hij niet, natuurlijk niet.
Tenslotte hebben ze Hem doodgemaakt.
Zijn vrienden legden Hem neer, voorgoed.
Toen hoorde Hij die stem: ‘Opstaan’, en Hij stond op, ging naar zijn vrienden en zij herkenden Hem, toen en later,
en weer later, steeds opnieuw, nu nog.
Daarom oefenen zij zich vast in het opstaan en zij leggen zich niet bij alles neer.
Ze zeggen néé, als iemand een ander slaat, als iemand niet wil delen, als iemand zegt meer waard te zijn dan een ander.
Ze leggen zich er gewoon niet bij neer, als de één machtiger wil zijn dan de ander.
Ze zijn tegen teveel om allemaal op te noemen.
‘Lastige mensen’, vinden andere mensen ‘Je moet niet altijd zo opstandig zijn!’.
Maar zelf zeggen zij: wij kunnen niet anders en dat komt door dat oude verhaal.
Hij is opgestaan, zeggen ze, echt opgestaan!
En waarom wij dan niet?
Evangelie (Joh. 20, 1-9)
Op de eerste dag van de week ging Maria van Magdala, in alle vroegte, terwijl het nog donker was, naar het graf en zag dat de steen voor de opening van het graf was weggehaald.
IJlings liep ze naar Simon Petrus en de andere leerling, die van wie Jezus hield. `Ze hebben de Heer uit het graf gehaald', zei ze. `Wisten we maar waar ze Hem hebben neergelegd!'
Daarop gingen Petrus en de andere leerling op weg naar het graf.
IJlings liepen de twee er samen naartoe, maar de andere leerling liep harder dan Petrus en kwam het eerst bij het graf aan.
Hij wierp er een blik in en zag dat de linnen doeken er nog lagen. Maar hij ging niet naar binnen.
Toen kwam ook Simon Petrus, na hem, bij het graf aan en ging meteen naar binnen. Hij zag hoe de doeken er nog lagen,
maar ook hoe de doek die zijn hoofd had bedekt, niet bij de andere doeken lag: hij was opgerold en lag helemaal apart.
Toen pas ging ook de andere leerling, die het eerst bij het graf was aangekomen, naar binnen. Hij zag en kwam tot geloof.
Ze wisten toen nog niet wat de Schrift zei: dat Hij uit de doden móést opstaan.
Gebed
U bent verrezen, maar nog niet in 't hart van elke mens.
Zo vaak verspert de steen het volle licht, de nieuwe dag.
U bent verrezen, maar nog niet voor al diegenen
die nog steeds geloven dat dit bestaan ten dode is opgeschreven.
Verrezen op de derde dag die nog niet is aangebroken
voor wie zich draait en keert in 't duister van de twijfel.
Verrezen en nog steeds op weg voor wie met Hem
naar Emmaüs wil gaan en, worstelend met alle vragen,
eindelijk zegt: "Kom binnen om te blijven, om te bidden,
om samen 't avondmaal te breken in een overweldigend geluk:
U bent verrezen.
Alle aanwezigen mogen verwoorden waarom en voor wie zij vandaag willen bidden.
Zegen
Hij gaat ons voor (Wim Holterman osfs)
Met vrees en vreugde gingen de vrouwen weg van het graf.
Jezus is niet in de ban van de dood.
Hij gaat zijn leerlingen vooruit naar Galilea,
waar het allemaal was begonnen.
Het klinkt als: “Begin maar opnieuw.
Blijde Boodschap begint alleen daar waar je werkt en leeft”.
De Verrezen Jezus wordt zichtbaar onder gewoon maar mensen.
Hij is niet ver en hoog van ons vandaan.
Hij komt ons nabij in mensen, die ons vragend aankijken om leven,
om toekomst, om een nieuw begin.
Hij gaat ons voor in die mensen.
Hem volgen en Hem zien roept ons op om gehoor te geven aan stem van de minsten.
Hij roept ons weg van pessimisme, weg van doemdenken.
Hij blijft ons voorgaan naar Galilea.
Wij hoeven niet ver te gaan om Hem te volgen.
Want het Galilea van toen en daar ligt nu hier en nu.
Hier mogen we Hem zien met alle gevolgen vandien.
Hem zien en in Hem geloven is blijvend handen en voeten geven
aan Zijn ideaal van liefde en recht.
Als de richting die we kiezen, de weg van het delen is,
stappen we naar een bevrijd land.
Vooral als we deelgenoot worden aan elkaars keuzen,
als we bondgenoot worden in bevrijdend handelen,
kan echte opstanding gebeuren.
En dat kunnen we vieren met Gods zegen
in de naam van + de Vader, de Zoon en de H. Geest. Amen.
ZALIG PASEN
De parochieploeg en Patrick pr.
Parochie Oscar Romero
Tijd om een paasei te snoepen.
