In voorbereiding van de Jongerensynode in oktober 2018 wil de Kerk naar jongeren luisteren. Ook in Malle/Zoersel gaven jongeren hun mening.
Wat geeft je hoop, vroegen we aan de jongeren?
Als je het mij vraagt, een gewaagde vraag in een wereld met zoveel negativiteit. Maar heel wat jongeren denken er anders over. Eerlijkheidshalve, een deel jongeren beantwoordde deze vraag niet.
Eigen ervaringen zijn voor jongeren bron van hoop. Ze voelen zich goed, ze zijn gelukkig, ze hebben het goed, ze ervaren goede gebeurtenissen in het leven, ze voelen zich verbonden met familie en vrienden en krijgen hoop van het sporten, van vertrouwen en respect.
Ervaringen met de Kerk brengen ook hoop.
Wat nemen we mee voor onze Pastorale eenheid? Goede voornemens!
Laten we rekening houden met de realiteit van een ‘veelheid’. Jongeren zijn niet bezig met de klassieke levenskeuzes, op het huwelijk na. ‘Christen zijn’ in het algemeen is één item van het grote aanbod. Het vraagt om een persoonlijke keuze die door de meeste jongeren niet gemaakt wordt. Wie kan daarbij helpen? Hoe kunnen we daarbij helpen?
De meeste jongeren verwachten NIETS van de Kerk. Ze komen niet en wij moeten ‘de Kerk’ niet naar hen brengen. Laat ons bescheiden zijn en plekken creëren waar jongeren mekaar kunnen vinden om te spreken over wat in hun hart leeft. Daar kunnen we bescheiden aanwezig zijn om naar hen te luisteren. Daar kunnen we ook referentiefiguur zijn, want die hebben ze dikwijls niet.
Neem jongeren au serieux
Neem hen mee of moedig hen aan om te gaan naar plekken waar ze geloof kunnen ervaren.
Jongeren willen au serieux genomen worden.
De vraag naar het huwelijk en andere sacramenten blijft. Ook de vormselvoorbereiding wordt geapprecieerd. Het vieren van scharniermomenten (ook bij begrafenissen) wordt dikwijls omschreven als hun mooiste ervaring met de Kerk. Een verzorgde liturgie aanbieden, blijft belangrijk. Een homilie die de bijbellezingen op het leven leggen, komt tegemoet aan de bemerking van vele jongeren dat ‘de mis’ of ‘de verhalen’ moeilijk zijn.
Contact en verbondenheid zijn niet hetzelfde. We zullen nadenken hoe we een contact kunnen laten groeien tot verbondenheid. Bv. kindvriendelijke vieringen en andere intergenerationele projecten zoals eerste communie en vormselvoorbereiding.
Na het vormsel stopt het niet… Kan er een aanbod van vorming zijn voor jongeren, jongvolwassenen en de middengroep dat varieert van geloofsinitiatie tot geloofsverdieping?
Waar mogelijk: laat ons samenwerken met scholen. De school op zich, leerkrachten en lessen blijven belangrijk als contact of ontmoeting met geloof. We maken hiermee een beweging naar hen toe, naar hun leefwereld.
Jeugdbewegingen zijn een vindplaats van jongeren. Waar mogelijk proberen we de band met de jeugdbewegingen te behouden.
Jongeren hebben nood aan een gevoel van gemeenschap, betrokkenheid, verbondenheid.
Ze vragen dat de Kerk zelf ook mensen in nood helpt. Laat ons dat hier ter plaatse ook doen.
En tot slot
Laat ons een gastvrije Kerk zijn die vreugde uitstraalt!