VERBONDEN
Een hemelsbrede kleurenboog, van aarde tot aarde.
Een mooier beeld van de schepping kun je je niet voorstellen als je op weg bent naar het belevingscentrum van de paters kapucijnen.
Pater Kenny neemt ons acht eeuwen mee, naar het leven van Franciscus van Assisi, naar ons leven van vandaag.
overgegeven
Daar sta je dan, overgegeven aan kunst, spiritualiteit, levens- en zinvragen. Veel kan binnenkomen, in het licht en het donker. Veel raakt je diepe ik, je zijn, je verbondenheid met de schepping, met Iemand.
Want wie zou het water vervuilen, dat hij of zij lof hoort zingen? En wie zou de aarde vernietigen, als hij of zij ziet dat zij ons voedt en draagt?
God kijkt mij met vrede aan, altijd, kijkend naar mij met mijn strenge ik.
Ik zie wit, almaar wit. Aan die witte oneffen muur schuur ik me, scheur ik me. Ik voel me gekwetst en kwetsbaar.
voorbij twee grenzen?
Angst, schrikken, langzaam dichterbij en ontdekken dat het ‘iets’ in de kamer twee schaduwen heeft. Durf ik komen voorbij de twee grenzen? Helemaal dichtbij het zachte wit?
Eerbied vragen de leien waarop ik sta. Leien zijn broos en ze bedekken het kerkhof van de kapucijnen. Ik schrijf er met eerbied mijn gebed op. Kort en eenvoudig, maar oprecht voor God.
vrede
Ik verlaat de ruimten met de vraag om mensen te ontmoeten met de groet van Franciscus: ‘Vrede’. Zou zo de wereld anders worden?
Noëlla
