#1 De bruggenbouwer van onze Pastorale Eenheid Mozes, Gerry Bellekens, schreef onderstaande "Gedachte op zondag" op 24 januari 2021:
IK ben het Licht van de wereld ... WIJ zijn het Licht van de wereld
Een mens is nooit te oud om te leren. Ook ik niet. Van het Licht van Betlehem had ik eerlijk gezegd tot over enkele maanden nog nooit gehoord. Betlehem ken ik, allez, ik ken Iemand die daar geboren is. En het woordje ‘licht’ ken ik ook. Maar dat ‘het Licht van Betlehem’ blijkbaar een jarenlange traditie inhoudt, dat wist ik niet.
Sinds 1986 wordt het 'Licht van Vrede' vanuit de Geboortekerk in Betlehem naar Wenen overgebracht en van daaruit – Olympische vlam-gewijs – over heel Europa verspreid. Tussen haakjes, niet elke piloot is er naar verluidt op “gebrand” om een brandende kaars of fakkel in zijn vliegtuig te vervoeren … Scoutsgroepen uit twintig landen, waaronder België, nemen tijdens een oecumenische dienst in de parochiekerk van Donaufeld in Wenen het Licht in ontvangst. Het Licht van Bethlehem wil herinneren aan de kerstboodschap van vrede op aarde en de zending om de vrede te realiseren. Vrede komt niet vanzelf. We moeten ernaar zoeken en blijven ernaar streven. Het vereist een inspanning om vrede tot stand te brengen en te behouden.
In het bisdom Antwerpen sluiten we in het kader van het diocesaan project Handelingen van de Apostelen aan bij de mooie internationale traditie van de Scouts en Gidsen om het Licht van Betlehem ook naar ons bisdom te brengen en door te geven. ‘In de naam van Jezus: gebruik je voeten’ is het thema waaronder we nu binnen ons bisdom aan de slag zijn voor het project Handelingen. Vanuit deze dynamiek nam onze bisschop op 21 december 2020 het Licht van Betlehem in ontvangst uit de handen van de Scouts en Gidsen Vlaanderen en bracht het corona-proof met enkele jongeren naar de Kathedraal voor zijn tocht doorheen ons bisdom.
Tijdens zijn wijdingsviering op zondag 3 januari 2021 deelde onze bisschop het Licht uit aan de beide vicariaten (Antwerpen en Kempen). Vandaaruit zal het Licht zijn weg zoeken via de pastorale eenheden of federaties, en via de geloofskernen tot bij de individuele gelovigen in zo veel mogelijk huiskamers. Dit doorgeefproces is nu volop aan de gang. Zo mocht ik als vertegenwoordiger van onze pastorale eenheid Mozes voorbije woensdag op het vicariaat Kempen in Zandhoven het Licht in ontvangst nemen. Het staat brandend van verlangen klaar in de huiskapel van ’t Schoolhuis in Itegem om verspreid te worden in heel groot Heist en groot Putte. Later daarover meer (praktische) details.
Maar waar gaat het nu concreet over eigenlijk? Eén ding weet ik zeker: het gaat niet zomaar over een vlammetje doorgeven of zijn of haar kaarsje aansteken aan een ander. Dat heb ik gevoeld tijdens de plechtige in ontvangstname op het vicariaat. Tijdens een heel kort en sober, maar o zo waardevol en veelbetekenend liturgisch momentje kreeg ik uit handen van Jan Caljon een stormlamp overhandigd. Een groot gevoel van dankbaarheid overviel me. Dit was wel dé vlam die een Palestijns kind in de Geboortekerk van Jezus had ontstoken en nu in mijn handen werd gegeven! Ik werd er zowaar emotioneel van (en dat gebeurt niet dikwijls).
Mezelf bewust zijnde van de verantwoordelijkheid voor de verdere verspreiding van dit Licht én leergierig als ik ben, volgde ik onlangs online een zeer interessante lezing gegeven door theoloog én parochie-assistent in onze pastorale eenheid David Godecharle. Hij leerde me dat het Licht eigenlijk de hele Bijbel omspant. Te beginnen bij de eerste verzen van Genesis (“Toen sprak God: Er moet licht zijn! En er was licht. En God zag dat het licht goed was.”) om te eindigen bij het laatste bijbelboek Apocalyps (vers 23 van het voorlaatste hoofdstuk: “En de stad heeft het licht van zon en maan niet nodig, want de luister van God verlicht haar en haar lamp is het Lam.”) Ook daartussen zijn er uiteraard tal van verwijzingen naar het Licht. Alleszins bij de profeet Jesaja, maar meer bekend is één van Jezus’ “Ik ben-woorden” bij de evangelist Johannes: “Ik ben het licht van de wereld. Wie Mij volgt, dwaalt niet rond in de duisternis, maar zal het licht van het leven bezitten.” (Joh 8, 12).
Licht van leven dus, licht van oorsprong en bestemming. We hebben het licht gekregen (van God) en we moeten het doorgeven. Die opdracht krijgen we ook mee in Handelingen. Met Pinksteren worden de verzen gelezen over het vuur dat de Geest uitstort over ons en dat we dienen uit te dragen tot aan de uiteinden van de wereld. In concreto: ik heb vorige woensdag het Licht in ontvangst mogen nemen en zal samen met het team en de pastores van onze pastorale eenheid Mozes dit verder delen met alle geloofskernen en gelovigen van Putte en Heist.
Waarom? Om de simpele reden dat dit Licht van Jezus ons kan ver-licht-en in donkere tijden, zoals nu het geval is met deze pandemie. Dit kleine vlammetje is in staat om een hele huiskamer te vullen en om onze lasten, onze bekommernissen licht-er en draaglijker te maken. Dat is ons levensdoel. Want: “Lichtpuntjes ... soms zijn ze groot, soms zijn ze klein. Je hoeft ze niet te zoeken, je kunt ze ook zijn.”
