Gedachte op zondag

In de lezingen van vandaag gaat het over sleutels. Of beter: over mensen met sleutelposities. Mensen die een belangrijke opdracht krijgen en/of een grote verantwoordelijkheid dragen.

In de eerste lezing wordt Shebna – en van die rare namen uit het Oud Testament moeten we ons niet al te veel aantrekken – dus: in de eerste lezing wordt den éne van zijn ambt ontheven en krijgt den andere (Eljakim) “de sleutel van Davids huis”. Den eerste wordt vervangen door den tweede omwille van zijn hoogmoed en arrogantie. Hij heeft het niet goed voor met het volk en dus komt er iemand anders in de plaats. En het is God zelf die voor deze vervanging zorgt!

‘De sleutel krijgen’ is een belangrijk moment. Denk maar aan het moment dat je een huis koopt of huurt en wanneer de eigenaar je de sleutels overhandigt. In al de jaren dat ik in het vastgoed gewerkt heb, werd mij menigmaal de vraag gesteld: “En wanneer krijgen we dan de sleutel?” Maar ook symbolisch blijft een sleutel overhandigen vandaag de dag nog altijd bestaan. Denk maar aan Aalst carnaval waar de burgemeester tijdens een plechtig moment op symbolische manier een grote sleutel, zogezegd de sleutels van de stad, overhandigt aan prins carnaval.

In het evangelie geeft Jezus de sleutels van het Rijk der Hemelen aan Petrus. Dit na het goed beantwoorden van de vraag: “Wie zegt gij dat Ik ben?” Het lijkt wel of die sleutels die Petrus krijgt, de prijs zijn van de kwis. Maar … het is geen te onderschatten prijs. Jezus vertrouwt Petrus een grote verantwoordelijkheid toe en zegt hierbij: “Gij zijt de rots waarop ik mijn Kerk zal bouwen.” Pittig detail, dit is de enige keer in de evangeliën dat het woordje ‘Kerk’ (ekklesia in het Grieks) voorkomt.

Dus, Petrus – in het Frans ‘Pierre’ en une pierre betekent steen – Petrus is dus de rots, de stevige fundering waarop de Kerk gebouwd is. En wie is de Kerk? Dat zijn WIJ! Als Jezus dus de sleutels van het Rijk der Hemelen aan Petrus geeft, dus aan de Kerk, geeft Hij die eigenlijk aan ons. Het is aan ieder van ons om die boodschap van Jezus, Zijn dienende liefde, verder uit te dragen over de hele wereld. Deze taak is niet alleen weggelegd voor priesters, diakens of pastoraal werkenden … zij hebben daar geen monopolie op. Integendeel, door het doopsel heeft ieder van ons een sleuteltje gekregen of de opdracht gekregen om mee te bouwen aan een betere wereld.

En iedereen kan en mag dit doen op zijn of haar niveau. Stel, als deze grote sleutel bij wijze van spreken bestemd is voor de paus, die trouwens de rechtmatige opvolger is van Petrus – denk maar aan de Sint-Pietersbasiliek – dan is misschien wel dit klein sleuteltje UW sleutel. Bij ons doopsel hebben wij allemaal een opdrachtje meekregen om te werken aan dat koninkrijk van liefde. Laten we onze sleutel dan ook gebruiken om deuren mee te openen, net zoals Jezus er harten mee opende.

Laten wij inderdaad onze harten en onze deuren openen voor een eenzame buur die wat aandacht vraagt; laten wij ingaan op de roep van hulporganisaties, groot of klein, ver of dichtbij, die hun inkomsten in deze corona-tijden zien slinken; laten wij steeds open staan voor mensen die fysisch of psychisch lijden, voor andersdenkenden, voor iedereen die onze christelijke en menselijke hulp kan gebruiken.

Dit lijkt misschien veel gevraagd en doet wellicht twijfels oproepen, maar twijfelen mag. Jezus geeft ons de gelegenheid om te twijfelen. Hij opent als het ware met zijn sleutel voor ons de ruimte om te twijfelen. Ook Petrus, diegene waarop de Kerk gebouwd is, twijfelde en zonk dan ook in het meer toen Jezus over het water naar de leerlingen in het bootje toe wandelde. Maar Jezus reikte Petrus de hand en hij kreeg een tweede kans. Die tweede of derde of zoveelste kans krijgen wij allemaal van Jezus. Want leiders (met korte ei) blijven ook maar mensen, mensen die ook kunnen lijden (met lange ij). Belangrijk is echter dat Jezus steeds bij ons blijft opdat wij zouden kunnen groeien in onze roeping, op onze eigen sleutelpositie, om aan onszelf te ‘sleutelen’.

Dus, als je ooit nog eens in een parochiekerk komt waar ze twee patroonheiligen hebben: Sint-Pieter en Sint-Paulus, hoe kan je dan de beelden van die twee uit mekaar houden? Juist, die met de sleutel is Sint-Pieter en die met het boek of de boekrol is Sint-Paulus, omdat die veel brieven schreef tijdens zijn missies. Maar bedenk dan vooral, kijkende naar de twee heiligen: hoe kan ik met mijn sleuteltje meewerken aan die missie, aan die opdracht die Jezus ons meegaf?

Gerry Bellekens, bruggenbouwer van onze Pastorale Eenheid Mozes