Preek 4-5 juli 2020 (14de zondag door het jaar – A)
Beste vrienden, het evangeliestukje van vandaag is wat korter dan dat van vorige week maar vooral veel vriendelijker en gemoedelijker van taalgebruik. Vorige week gebruikte Jezus nog harde, radicale woorden en die zijn nu anders van toonaard.
En het straffe is, dat kleine stukje, amper 6 verzen uit het Matteus-evangelie, valt uiteen in 3 delen. In het eerste deel bidt Jezus tot zijn Vader. Daarna spreekt Hij over de verhouding tot God en vooral over de eenheid tussen Vader en Zoon. En tenslotte doet Jezus een oproep, Hij nodigt ons uit om zijn leerling te worden. Laten we dit alles eens van naderbij bekijken.
Jezus begint zijn gebed met de woorden: “Ik prijs U, Vader, Heer van hemel en aarde.” Het zijn woorden van de grote profeet Jesaja die ons herinneren aan het feit dat we dankbaar dienen te zijn voor de schepping. Dankbaar voor de natuur waarin en voor de mensen waarmee we leven. Maar nog belangrijker in dat persoonlijk gebed van Jezus is dat God zich geopenbaard heeft aan kleinen, of eenvoudigen. Letterlijk vertaald staat er in feite: “aan hen die kinderlijk zijn”.
Op een later tijdstip zal Jezus dit herhalen wanneer Hij zegt: “Wie niet kan worden zoals een kind, zal het Rijk van God niet binnengaan.” Dit is een stukje evangelie dat menigmaal in een doopviering wordt gebruikt. Twee weken geleden had ik nog het genoegen om bij een doopsel in Hallaar hierover kort te preken. Maar met zulke uitspraken spoort Jezus ons aan om onbevangen en vooral onbevooroordeeld te zijn zoals kinderen. Het zijn dus niet diegenen die het meest of het langst gestudeerd hebben – verwijzend naar de Farizeeën en de Schriftgeleerden – die sowieso in de gratie van God vallen. Nee, Gods liefde is veel toegankelijker voor hen die zich klein opstellen, voor nederigen, … maar niet zo zeer voor mensen met verharde harten.
In het tweede gedeelte heeft Jezus het over de gelijkwaardigheid van de Vader en de Zoon. “Niemand kent de Zoon tenzij de Vader, en niemand kent de Vader tenzij de Zoon,” zegt Hij. Het cruciale woord is hier het werkwoord ‘kennen’, wat in deze context wil zeggen: een relatie hebben met. Hier wordt de kiem gelegd van het inzicht dat Vader en Zoon zich op hetzelfde zijnsniveau bewegen. Voeg daar (het leven in) de Geest uit de brief van Paulus aan toe en het is compleet.
De oproep of de uitnodiging op het einde verdient nog het meeste aandacht. Jezus nodigt iedereen uit die moe is en gebukt gaat onder lasten, om Zijn juk op te nemen. Op zich een zeer verrassende uitspraak, want waarom mensen die al moe zijn, een extra gewicht opleggen?? Maar wat is een juk, of liever, wat is het beeld dat we hebben van een juk?
Een juk is een houten balk die dieren of mensen dragen om een last te verplaatsen. Een juk maakt dus lasten letterlijk draaglijker. De jukken die door ossen gedragen worden, zijn meestal uit één stuk, maar hebben wel twee openingen. Het juk van Jezus is er zo ééntje. Het juk van Jezus is er één van liefde, dat Hij samen met ons draagt. Wij met ons hoofd door de ene opening en Jezus door de andere. Het is juist dat beeld dat Matteus symbolisch gebruikt om het geloof uit te drukken dat verbondenheid met Jezus – en dus ook met God – mensen de kracht kan geven om moeilijkheden beter te dragen.
Zeker in deze (nog steeds bizarre) tijden, met de vakantie voor de deur, zijn dit lovende en bemoedigende woorden. Want Jezus is zachtmoedig en nederig van hart, zijn juk is zacht en zijn last licht. Misschien is het net dat wat we nodig hebben. Nu we stilaan uit die lockdown aan het komen zijn, heeft ieder van ons behoefte aan rust, hetzij fysiek, hetzij mentaal.
Laat ons bidden dat de rust en de verlichting die Jezus belooft, ons in de komende vakantieperiode kracht en nieuwe hoop doet vinden, om daarna uitgerust en met frisse moed ons werk of engagement weer op te nemen ten dienste van de medemens. Want mooie woorden verdienen het om in daden omgezet te worden. Alleen zo kunnen we samen Gods liefde laten zegevieren.
Met dit alles in gedachten wens ik als bruggenbouwer van onze pastorale eenheid Mozes iedereen een zéér prettige en rustgevende vakantie toe!
Gerry Bellekens, bruggenbouwer van onze Pastorale Eenheid Mozes