In tegenstelling tot het vrij lange evangelie van vorige week is het deze week een heel kort. Slechts vier verzen. Maar daarom niet minder van belang. Integendeel zelfs.
Vorige week nog vroeg Jezus aan Petrus om zijn schapen te hoeden en de lammeren te weiden. Vandaag profileert Jezus zich zélf eigenlijk als Goede Herder, maar Hij zegt er wel bij van waar dit komt of beter, van wie die oorspronkelijk opdracht afkomstig is. Jezus krijgt zijn bevoegdheid namelijk van de Vader, want “de Vader en Ik, wij zijn één”, zegt Hij.
De eerste lezing is een pak langer en komt wederom uit Handelingen van de Apostelen. U weet wel, het bijbelboek dat door de evangelist Lucas is geschreven en dat de voorbije drie jaar de leidraad was in het pastoraal project van bisdom Antwerpen. In deze lezing horen we het verhaal van twee apostelen die op doorreis zijn in het huidige Turkije en die het woord van God verkondigen, eerst aan de joden en omdat die hier niet van wilden weten, daarna aan de heidenen, dus aan iedereen die wel wilde luisteren. Deze laatste groep mensen, die wel ontvankelijk waren voor Gods woord, groeide zeer exponentieel en zorgde voor een snelle verspreiding van het christendom. De universele bestemming van de Blijde Boodschap wordt hierdoor onderstreept. Eindigen doet de eerste lezing dan met het zinnetje: De leerlingen waren vervuld van vreugde en van de heilige Geest.
Op deze manier is er vandaag in de Schriftlezingen dus sprake van God, de Vader; Jezus, de Zoon en de Heilige Geest. De Drie-ene God die we als een soort mini-geloofsbelijdenis samenvatten in het kruisteken bij het begin en einde van een viering. Als ik een kindje mag dopen, doe ik dit ook altijd in naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Bovendien wordt in een doopviering vaak gezegd dat de naam van de dopeling gegrift wordt in Gods hand. Vanaf dan laat Hij ons nooit meer los en zal Hij ons altijd nabij zijn. Dat grenzeloze vertrouwen is gefundeerd op die eenheid tussen Jezus en de Vader. Jezus zet dit in het evangelie van vandaag nog eens extra in de verf door te zeggen dat niemand iets uit de hand van de Vader kan roven of onttrekken.
Daarenboven zegt Jezus dat zijn schapen – wij dus – luisteren naar zijn stem. Maar is dit ook zo? Horen wij vandaag de dag nog de oproep van Jezus om in zijn voetsporen te treden? Luisteren wij wel voldoende naar zijn roep om zijn leerling te worden? Concreet kunnen we ons de vraag stellen: doen we wel genoeg voor onze naaste? Stellen we ons voldoende barmhartig op naar onze medemensen toe? Helpen en steunen wij elkaar, zowel lijfelijk door bijvoorbeeld boodschappen te doen voor onze bejaarde buurvrouw als geestelijk door bijvoorbeeld eens een paar minuten écht te luisteren naar die collega die in een vechtscheiding zit?
Spijtig genoeg is het antwoord op deze vragen vaak ‘neen’ … en beseffen we dat we voorbij gaan aan onze roeping als gedoopte. Want de stem van Jezus horen, is een roeping voor alle christenen. Daarom is het goed om vandaag 8 mei, op Roepingenzondag, samen te bidden voor roepingen. En hiermee doel ik dan niet specifiek op priesterroepingen of een roeping als kloosterzuster ofzo. Nee, IEDEREEN kan geroepen worden.
Je kan evengoed geroepen worden tot lector, predikant, voorganger in gebedsdiensten, misdienaar, lid van het zangkoor, bloemschikster, ... Maar het kan ook buiten de kerk! Een beroep als verpleegster of straathoekwerker kunnen eveneens onder de term roeping gecatalogeerd worden. Elke gedoopte kan zijn of haar roeping vinden om waarlijk christen te zijn en het christelijke leven daadwerkelijk om te zetten in woord en daad, ten goede van de gemeenschap. Het is op deze manier dat we bouwen aan dat Rijk Gods.
Zo kunnen ook wij een herder zijn voor anderen en volgen we Jezus als Goede Herder voor zijn schapen. Pas op, wij willen geen makke schapen zijn, die volgen zonder nadenken. Eerder willen wij sterke schapen zijn, bewust christen, in ons doen en laten gekleurd en gevoed door ons geloof. Gesterkt door ons geloof kunnen wij de moeilijke dingen aan die de stem van Jezus vraagt. Hij weidt ons daarbij, zodat wij met zijn kracht verder kunnen gaan dan enkel op eigen kracht. Laten wij met die kracht, hier en nu, antwoorden op de roepstem van Jezus en elk individueel een invulling geven aan onze eigen roeping. Amen.
Gerry Bellekens, bruggenbouwer van onze pastorale eenheid Mozes