Beste Vrienden, de eerste lezing van vorige week leerde ons dat er al onenigheid bestond tussen de eerste christenen. Rond 50 na Christus dienden er al meningsverschillen uitgepraat te worden in wat we noemen het eerste apostelconcilie. Misschien daarmee dat het evangelieverhaal van vandaag zo sterk de nadruk legt op ‘eenheid’.
En Jezus benadrukt dit met klem. In de nogal ingewikkelde evangelietekst gebruikt Hij maar liefst 3x het woordje “één” en voegt daar ook 3x aan toe dat die eenheid voelbaar mag zijn tussen Jezus en de leerlingen – wij dus, net zoals Jezus die eenheid voelt tussen Hem en God, de Vader.
Jezus wil hiermee bekomen dat ook wij delen in de intieme relatie tussen Hem en de Vader. Met dit innige gebed van Jezus dat wij vandaag mogen horen, wil Jezus dat wij onze relatie met God onderhouden. Dit met de bedoeling om het Rijk Gods dichterbij te brengen, waarin wij Gods liefde mogen/moeten uitdragen naar anderen.
Jezus leeft namelijk vanuit de bezieling van zijn Vader. God is zijn grote inspiratiebron, zijn steun en toeverlaat en gaf Jezus een stevige dosis basisvertrouwen. Hierdoor voelde Jezus zich gedragen, dat zorgde voor verbondenheid, grond onder de voeten. Wel, zo’n intieme band met God wenst Jezus ook ons toe. Het is het gevoel van: ik voel me gedragen, gesteund door Iemand, wat er ook gebeurt. Hoezeer ik ook beproefd word, er is Iemand die mij graag ziet en die mij nooit zal laten vallen.
Dit geeft kracht in het leven, veerkracht, en is onontbeerlijk om zelf liefde te kunnen geven. Wat Jezus ons vandaag wil zeggen is dat wij in dezelfde lijn staan van die kracht die God ons geeft. En Jezus mag dan vorige donderdag misschien wel ten hemel opgevaren zijn, toch laat Hij ons niet alleen achter. Daartoe is Hij verrezen én heeft Hij bovendien aangekondigd dat Hij een Helper zal sturen. Volgende week mogen wij op het feest van Pinksteren de Heilige Geest onder ons ontvangen en daarmee sluiten we de paastijd af en kunnen we bij wijze van spreken weer een jaar verder.
De week na Pinksteren vieren we trouwens het feest van de Heilige Drie-Eenheid. De eenheid tussen God, de Vader; Jezus, de Zoon en de Heilige Geest wordt dan nog eens extra in de verf gezet. Het is een diepe verbondenheid die we hebben meegekregen met ons doopsel (want dopen gebeurt ook in de naam van de Vader, de Zoon en de H. Geest) en die we herhalen telkens wanneer we een kruisteken maken. En het is, zoals reeds gezegd, een eenheid die we dienen uit te dragen – en pas nu op voor de onopzettelijke woordspeling – in onze pastorale EENHEID Mozes.
Door mijn werk op Halewijn, bij Kerk & Leven, weet ik dat in andere bisdommen er in plaats van pastorale eenheden wordt gesproken over pastorale ‘zones’ of ‘nieuwe parochies’. Ik ben blij dat er in ons bisdom, bisdom Antwerpen, werd geopteerd voor de benaming pastorale ‘eenheid’. Hoewel ik af en toe al gehoord heb dat er nog veel werk is aan die eenheid in onze pastorale eenheid Mozes, wil ik hierbij in mijn hoedanigheid als bruggenbouwer van onze PE nog eens extra oproepen om samen nog harder te werken aan die eenheid. Ik weet dat dit vaak inspanningen vraagt en dat er soms water bij de wijn moet gedaan worden, maar geruggesteund door het innige gebed dat Jezus vandaag bidt, wil ik op mijn beurt bidden voor kracht om met z’n allen te werken aan die eenheid.
Net zoals Stefanus uit de eerste lezing, de eerste diaken en tevens de eerste martelaar, bidt voor zijn vijanden, met uiteraard grote overeenkomsten met het lijden en sterven van Jezus, willen ook wij bidden tot de Geest voor eenheid in verscheidenheid, voor kracht om samen hieraan te werken en voor een hechte gemeenschap die leeft in vol vertrouwen van Gods liefde, Liefde waarvan we kunnen getuigen en die we kunnen doorgeven aan anderen.
Amen.
Gerry Bellekens, bruggenbouwer van onze pastorale eenheid Mozes
