Zondag vierden we Pinksteren. Het is meteen ook een verlengd weekend wegens Pinkstermaandag. Twee feesten na elkaar en een dag extra vakantie. Een goede gelegenheid om wat uit te rusten, in de tuin te werken, onze belastingsbrief in te vullen of gewoon wat zalig niks te doen. Iedereen vult het maar in zoals hij of zij het graag heeft. Mensen bezoeken vandaag de kerk, want Pinksteren is toch het derde grote feest na Pasen en Kerstmis. Misschien dat velen rondom ons niet goed meer weten wat de juiste betekenis van Pinksteren is. Het antwoord vinden we in onze bijbel, in de handelingen van de apostelen die we vandaag lazen. We lazen hoe Jezus 40 dagen na Pasen ten hemel opgenomen werd en daarvoor beloofd had dat er een helper zou komen. Dat hebben we precies 10 dagen geleden herdacht. Tussen Hemelvaart en Pinksteren wachtten de apostelen op die helper. Het werd een komst vol verassingen. Wellicht hadden zij dit niet verwacht. Ze waren bij elkaar uit gewoonte, zeker op de 50e dag na het Pesachfeest, traditioneel de dag waarop de Joden vierden dat de eerste nieuwe vruchten op het veld konden geoogst worden. Daar komt ook de naam Pinksteren vandaan: van het Griekse “pentacoste” (pêntecôte in het frans) wat betekent 50.
In die omstandigheden kwam plots de Heilige Geest over de apostelen. Met hoorbaar veel gedruis, zichtbaar door vurige tongen en uiterst werkzaam want allemaal werden ze vervuld van die Geest en begonnen in verschillende talen te verkondigen. Na de apostelen werden ook de mensen buiten verrast. Jeruzalem was het centrum van de Joodse godsdienst en gezien het feest waren ook vele Joden van buiten de stad aanwezig. Het geruis van de komst van de Heilige Geest werkte ook op hen. Dat zou bij ons niet anders zijn, mochten we plots een hevig geluid horen dat we niet konden thuisbrengen. Dan worden we nieuwsgierig en willen graag weten wat er gebeurt. Ook toen gingen de mensen naar de apostelen om te horen wat er gebeurd was. Ook de immigranten, mensen uit andere landen die een andere taal spraken kwamen luisteren. Ze hoorden de apostelen spreken, elk in hun eigen moedertaal. Dat moet verwonderd hebben. Het waren immers mensen die geen opleiding in talen of spreken gekregen hadden, die nu plotseling spraken zodat het voor iedereen verstaanbaar was. Tenslotte komt er nog een derde verrassing: het raadsel wordt opgelost. Jezus had een raadgever beloofd en nu was de Geest gekomen. Gekomen om te blijven. Wanneer we spreken over de Geest doen we dat dikwijls in de verleden tijd: Hij was gekomen, Hij was bij hen… Maar we mogen dat gerust in de tegenwoordige tijd doen. Ook vandaag is de Geest bij ons, ook vandaag staat Hij ons bij en geeft Hij ons goede raad. Tenminste als we Hem willen horen, als we onze geest openen voor Hem en Zijn woorden toelaten in ons hart.
De Geest heeft drie eigenschappen: Hij waait waarheen Hij wil en dat is dikwijls niet de richting die wij dachten in te moeten slaan, Hij houdt daarbij geen rekening met menselijke organisaties en instituten maar spreekt tot ieders hart omdat voor Hem niets moet blijven zoals het is en tenslotte kun je Zijn werken zien in de praktijk, in het dagelijkse leven waar Hij mensen kracht en inzicht geeft om te leven zoals God het bedoeld heeft. Hij geeft ons de kracht om het Woord van de Heer te blijven verkondigen door ernaar te leven als levend teken van God voor alle mensen. Toen en ook nu.
Walter