Pastorale eenheid Tabor Peer

Herinneringen aan pastoor Kris vanuit Wijchmaal

Laatste aanpassing op maandag 17 mei 2021 - 22:37

Reflecties uit de verenigingen, de scholen en van medeparochianen van Wijchmaal bij het overlijden van pastoor Kris.

Ferm	KWB	Catecheseteam
Ticheleerteam	Samana	Okra

Namens KWB, KWB-overdag en in persoonlijke naam

Goede vriend Kris

Don Bosco zei ooit: "Je moet jouw liefde voelbaar maken." Moest Don Bosco heden ten dage leven zou hij zeggen: "Je moet jouw vriendschap voelbaar maken." Jij wist heel goed: "Vrienden krijg je niet, vrienden moet je verdienen." Daar ben jij heel zeker in geslaagd door zovele kleine dingen die je sierde. Het opbeurend kort woordje op zondagvoormiddag bij het onthaal aan de kerkdeur viel bij iedereen in goede aarde. Na de eucharistieviering ging jij samen met heel wat mensen even aperitieven in Den Tichel. Bij iedereen ging jij even goedendag zeggen. Je hebt samen met een enkele mensen helpen zoeken naar een veelzeggende tekst op de banners vooraan in de kerk.

Bij KWB en KWB-Overdag bracht je vaak nieuwe ideeën aan. Als de bestuursvergaderingen gedaan waren, werd er nadien navergaderd in Den Tichel. Het waren voor jou echte ontmoetingen van mens tot mens. Het optreden van de KWB-Singhers viel bij jou in de smaak. Eigentijdse teksten spraken jou bijzonder aan. Het was voor jou een boodschap van: "Het zijn de kleine dingen die het doen." Hartelijkheid was je precies van nature uit gegeven. De afwas helpen doen in zovele verenigingen in onze parochie werd door iedereen geapprecieerd. Daar gaf je vriendschap en kreeg je vriendschap terug. Op vergaderingen hield jij er aan ‘goed’ te vergaderen: tijdig beginnen maar ook tijdig stoppen. Daar groeide er vriendschap tussen mensen. Het was een pastoraal gebeuren, een eigentijdse visie van jou.

Optimisme was aan jou wel besteed. Hartelijkheid was jouw levensmotto. Dat ondervonden ook zoveel jonge mensen tijdens de jaren dat je hen mocht thuis brengen in het godsdienstonderricht. Ook tijdens de vakantiedagen was jij dienstbaar op de speelpleinwerking van De Mirkens in Don Bosco Helchteren. Oud-leiding vroegen jou regelmatig om hun het sacrament van het huwelijk in te zegenen of hun kindje te dopen. Het getuigde van diepe vriendschap.

Als je ons nog één boodschap wilt meegeven is het toch wel deze: "Wij zijn verbonden. Blijf verbonden met elkaar in de parochie, in de pastorale eenheid Tabor. Zo zijn wij de Kerk van de toekomst en op weg naar die onvergetelijke Man van Nazareth."

Leo Vandervelden

Vorige Volgende

Namens het catecheseteam

We zijn diep geraakt door het overlijden van Kris. Aan hem hadden we een fijne pastoor, collega-catechist. Hij was onze pastoor maar tegelijk ook iemand waar je gewoon mee kon praten. Hij kon over alles meepraten. Hij was gewoon, één van ons, zeker geen man van grote praat en moeilijke woorden. Hij was gewoon “Kris”. Ik wil hier dan ook enkele anekdotes neerschrijven.

We denken terug aan de vele avonden thuis om onze catechese voor te bereiden. Kris had frisse jonge ideeën. Het mocht al eens gek zijn. Hij vond het fijn om samen te werken.

Tijdens een catechese in de kerk had hij “Nele”, zijn trouwe viervoeter bij. Samen met zijn hond trok hij de aandacht van de jongeren.

Kris kon de jongeren raken met zijn verhalen. Er was altijd wel iets dat hen prikkelde, dat de aandacht naar hem toe trok wanneer hij iets vertelde. De preek tijdens de naamopgave was steeds aan hen gericht en of we dit goed begrepen. (Het verhaal van de hotdogkraam bij Don Bosco Hechtel t.v.v. broederlijk delen. Bij de voorbereidingen gaf hij zijn naam op om hotdogs te verkopen. Je moet er dan wel zijn.) We begrepen perfect wat een naamopgave betekende. Het was levensecht. Geen grote woorden maar een verhaal dat we allemaal kennen, gewoon uit het leven gegrepen.

Hij deed actief mee wanneer we een uitstap planden naar St.-Vincentius en het Padveld. Hij reed mee en wilde het ook allemaal weten.

Met wijwater was hij graag gretig. “Als gellie da es graag hebt, zalle kik wel eens met wijwater smijten”. Daarna was je “gewijd” en kon je zeker een hele tijd verder.

Hij had het graag allemaal goed voorbereid. Wanneer het vormsel eraan kwam had hij graag alles juist. En terecht. Hij kon het echt appreciëren wanneer je ruim op tijd het boekje doorstuurde, aanpaste als hij het graag had. Op deze manier waren we steeds goed voorbereid wanneer “de dag” eraan kwam.

Soms had ook hij een zware dag gehad. En daarna ook nog vergadering. Als je dan kon zeggen, “Kris, ik heb nog een speciaal bierke in de frigo staan. We drinken allemaal samen nog iets om de dag af te sluiten”. Hier genoot hij zichtbaar van.

Kris, we gaan u missen. Maar ik hoop dat je het hierboven goed hebt. Waak goed over uw familie, mensen die u dierbaar zijn, de mensen van Peer en omstreken (zeker die van Wijchmaal) Ik zal regelmatig uw hulp vragen om ons bij te staan in moeilijke dagen. De dagen waar we graag wat steun van boven hebben. Ik hoop dat ik dat ook ga voelen zodat ik weet dat jij actief bezig was. Maar ik wil ook dankbaar zijn dat we u hebben leren kennen. In één van de naamopgavevieringen hebben we het over een steen verleggen. Ik denk dat jij bij vele onder ons een steen verlegd hebt.

Bedankt Kris

Vorige Volgende

Namens het Ticheleerteam

Pastoor Kris,

Het nieuws van je overlijden sloeg in als een bom. We vielen zonder woorden en moesten even bekomen. Langzaam drong het tot ons door dat je nooit meer zullen zien.

Al snel kwamen de verhalen van de kinderen, de leerkrachten, het schoolbestuur, de directie naar boven.

Het geeft meteen aan dat je een plaats had binnen onze school die mee richting gaf vanuit het schoolbestuur. De warme omgang maakte je een graag geziene gast. Je kwam op regelmatige basis langs, soms kort, soms met een lekkere tas koffie. Daardoor was er een heel fijne samenwerking. Jij gaf de parochie van Wijchmaal een gezicht.

Dankjewel daarvoor!

Nadat bekend werd dat je pastoor werd in Wijchmaal stond je al snel bij ons op de stoep. Doordat je zelf leerkracht was, was je onmiddellijk begaan met ons schoolgebeuren. En bij het voorgaan van de vieringen bleek al heel snel hoe goed je met kinderen kon omgaan. Vaak hingen ze aan je lippen als je verhalen vanuit de bijbel begrijpbaar maakte voor hen. Maar evengoed gaf je rondleidingen in de kerk of kon je iets vertellen over Wapenstilstand. Je had een open en brede kijk op de wereld.

Maar je maakte ook gewone babbels met de kinderen en de leerkrachten tijdens een wandeling, al dan niet met je hond. Je bent op korte tijd een deel van onze schoolgemeenschap geworden en even snel moeten we weer afscheid nemen.

Dat doet ons veel pijn.

We gunnen je alle rust en misschien ontmoeten we elkaar nog ooit op een andere plaats.

Het ga je goed Pastoor Kris, namens het Ticheleerteam

Namens Samana, hulp aan Nepal en in persoonlijke naam

Het droevige nieuws dat Kris Van Strydonck, 57 jaar jong, zo onverwacht is overleden kwam binnen als een bliksemschicht bij heldere hemel.

Kris was een energiek persoon die zes jaar lang veel voor de Wijchmaalse bevolking betekende. Nog maar pas werd hij aangesteld als pastoor-moderator van Peer en werd hij een stuwende kracht in de pastorale eenheid Tabor. Vol vertrouwen en goede moed aanvaarde hij deze nieuwe functie.

Kris zal niet alleen door ons, maar door velen gemist worden. Hij was een mooi mens, open van geest en dienaar onder de mensen. Hij was een geduldig persoon met veel gevoel voor humor en alom een ‘helpende hand’. Hij was een geestelijke bruggenbouwer, iemand die mensen kon samenbrengen en motiveren. Hij deed een frisse wind waaien en zat vol van vernieuwende ideeën.

Wij vonden elkaar op vele vlakken. In het verenigingsleven konden wij rekenen op zijn onuitgesproken begrip. Wij genoten van zijn positivisme en vriendschap: zijn helpende hand in Den Tichel als het wat te druk werd, zijn animerende woorden tijdens onze bijeenkomsten van Samana, zijn erkentelijkheid voor wat wij doen voor de minderbedeelden en schoolkinderen in het verre Nepal of elders op de wereld. Hij was een boeiende man die kon genieten van een wandeling met zijn hond ‘Neleke’, van een tussendoor koffietje, een trappistenbier of een wijntje.

Zo heeft elke vereniging of ieder individu wel een aanmoediging van hem mogen ontvangen. Zijn heengaan komt niet alleen voor ons, maar voor iedereen die hem een warm hart toedroeg, over als oneerlijk en onrechtvaardig.

Beste Kris, je laat goede herinneringen na en die zullen wij blijven koesteren. Hou ons nu een ietsepietsie in de gaten vanaf hierboven en stuur bij waar het misschien dreigt te ontsporen.

We betuigen familie en vrienden ons diepste medeleven. Kris, nogmaals bedankt voor de persoon die je was.

Guido Van Briel