Mijmeren over pastoor Kris. Een woordje vanuit Kleine-Brogel
Onze goede pastoor Kris is niet meer…
We durven er bijna niet aan denken dat onze parochie, dat de federatie Peer, verder moet zonder onze pastoor.
Kris was zo begeesterend aanwezig. Iemand zei me tijdens het wandelen: ‘Ik had er zo ontzettend naar uitgekeken hem weer de eerste keer achter het altaar te zien staan en hem te horen voorgaan. Ik luisterde zo graag naar hem als hij de mis deed’. Dat was wat Kris goed kon: de christelijke boodschap brengen voor iedereen. In een paar woorden zeggen wat er bedoeld werd met die woorden uit de bijbel. Ons geloofs- en levensvitamines aanreiken om weer even verder te kunnen. De vieringen waren voor hem dan ook héél belangrijk. Samen het geloof vieren in woord en gebed, niet te stijf, niet te plechtig, doorspekt met een grapje of een anekdote, maar steeds vol eerbied voor het heilige. En dit alles opgeluisterd met mooie muziek! Daar kon hij van genieten. En achteraf samen in de kerk, een glaasje heffen, een koffietje drinken, dat deed hij graag. Hij bewoog zich graag onder de mensen, genoot van het samenzijn, van de verbondenheid.
Hij ging prat op ons verenigingsleven en volgde met aandacht hun werking. Ook de school was een plaats waar hij graag binnenliep. Op de verbinding school-parochie zette hij in, die wilde hij nog versterken. Ook onze jongeren lagen hem zeer nauw aan het hart. Zijn geloof in hen was groot. Hij was fier op hen. Hij probeerde aan iedereen te denken. ‘We moeten nog meer inzetten op dienstbaarheid’, zei hij vaak. ‘Dat is kerk vormen’, herhaalde hij dan, ‘dienstbaar zijn voor alle mensen, vooral voor hen die niet zo goed meer mee kunnen’.
Kris was en kon nog zoveel meer. Hij was een familiemens, een oom, een levensgenieter, een dierenvriend, een kok, een bakker, een organisator…
Hij had nog zoveel plannen, hij wilde nog zoveel doen. Zijn ongeduld was groot om als priester-moderator de verschillende parochies van Peer te ondersteunen maar ook samen te brengen. De ‘eerste viering’ na corona werd in zijn hoofd al vaak voorbereid. De ‘aanstellingsviering als priester-moderator, met aan zijn zijde het Taborteam, had hij met spijt al zo vaak moeten verplaatsen.
2022 zou het jaar van Maria worden in groot Peer. De mensen heeft hij al bij elkaar gebracht, de lijnen uitgezet, de ideeën reeds verzameld.
Wij allemaal kunnen nog zoveel over hem vertellen en wellicht zullen we dat ook nog vaak doen. Maar nu moeten wij verder. Als een handvol bange mensen, willen blijven samenkomen en Kerk vormen, vanuit Gods adem, vanuit Zijn Zoon die ons zoveel gaf om verder te kunnen. Alleen weten we nog niet goed hoe. Laten we eerst durven rouwen en verdrietig zijn… Laten we eerst de pijn van het afscheid toelaten en verwerken. Laten we eerst elkaar nabij zijn in verdriet en gebed.
Maar dan wordt het Pinksteren! Laten we bidden dat de pinkstervlam van God ons opnieuw mag bezielen, nog meer dan voorheen. Dat ze ons beweegt tot liefhebben, tot handelen, tot aandacht hebben voor iedereen. Dat de Pinkstervlam van God ons mag helpen de deuren weer open te gooien voor de Kerk van morgen, zonder angst en vrees. Dit is misschien de beste manier om onze pastoor Kris te eren. En we hopen erop, ja we rekenen er zelfs op, dat hij ons helpt en stuurt, gaandeweg, van dag tot dag, van week tot week, van feest tot feest, en ons helpt steeds opnieuw binnen te komen in de geheimen van het geloof.
Onze gedachten gaan uit naar de familie van Kris, naar zijn bejaarde moeder, naar zijn broer en zijn gezin. We wensen hen veel sterkte en moed om met dit verlies om te gaan. Zij mogen fier zijn zo’n zoon, zo’n broer, zo’n oom te hebben gehad.
Kris, je hebt een dapper spoor getrokken. Daar zijn we je ontzettend dankbaar voor. Je was een mooi mens, een goede vriend, een fijne priester. En wees gerust, voor je hond ‘Nele’ wordt goed gezorgd. Het ga je goed daarboven! En doe ze allemaal de groeten!
Miet Geerits namens de parochieraad van Kleine-Brogel