VERSLAG VAN HET ONTMOETINGSMOMENT SAMANA-KERNLEDEN
22 oktober 2025
Jaarlijks nodigt het team van pastorale eenheid Virga Jesse Hasselt een bepaalde groep vrijwilligers uit die zich inzetten voor een bepaald deel van de pastoraal van onze gemeenschap. Dit jaar waren de kernleden van Samana aan de beurt. Op woensdag 22 oktober kwamen een vijftigtal kernleden samen in zaal Steborg in Stevoort. We werden er warm onthaald met mooi versierde tafels, koffie en lekkere taart. Ons eerste doel van dit samenkomsten is mensen danken voor hun inzet. Een tweede doel is even stilstaan bij de werking, de mooie facetten, de uitdagingen, de noden. Voor het tweede deel gaf Ria Thaens een impuls.
In Vlaanderen zijn volgens de website van Samana 25.000 vrijwilligers actief. Ze zetten zich in voor mensen die omwille van ziekte of leeftijd vaak niet kunnen deelnemen aan het sociale leven. Op die manier werken ze mee aan een warmere samenleving waar elk mens het gevoel mag hebben er bij te horen, geliefd te zijn, belangrijk te zijn. Ze helpen mee om de droom van God waar te maken, een betere wereld op weg naar het Rijk van God. Dit gebeurt door huisbezoeken en door mensen samen te brengen voor bijvoorbeeld een kerstfeest of een creatieve namiddag.
Samana staat vandaag voor heel wat uitdagingen. In een wereld waarin alles snel moet gaan, steeds complexer wordt, individualisme toeneemt, is het niet vanzelfsprekend om mensen die nood hebben aan een bezoekje op het spoor te komen. Niet iedereen is bovendien gediend met bezoek van een ‘vreemde’. Wantrouwen naar vreemde bezoekers is soms groot en soms is dat ook terecht. Ook als bezoeker voelen we een zekere schroom om bij (voor ons) vreemde mensen hun privéleven binnen te stappen. Nood is er zeker en vast, maar hoe komen we deze nood op het spoor? De regels rond privacy maken het ons niet altijd gemakkelijk. Verbinding zoeken is stilaan een modewoord in onze samenleving, maar het vraagt veel inzet om die verbinding duurzaam op te bouwen. Netwerken als Samana en andere verenigingen waren daar sterk in, maar ze staan allemaal onder druk vandaag. Kernleden klagen over een toenemende administratieve last. Voor de overheid moet alles met data en cijfers aangetoond worden. Subsidies staan onder druk. Komt daar nog bij dat het ook voor Samana steeds moeilijker wordt om nieuwe vrijwilligers aan te trekken. De aanwezige Samana-kernleden spraken vol liefde over hun inzet maar er klonk toch ook de bedenking ‘Wie gaat het na ons doen?’. De meeste kernleden zijn vaak wel nog vitaal, maar al niet meer zo jong. Werkingen zijn gelijkaardig en toch ook anders. De stad is anders dan het dorp. Niet iedereen heeft toegang tot goede accommodatie. Er klonken voorzichtige aanzetten om waar mogelijk samen te werken voor bepaalde activiteiten. Er werd ook nagedacht hoe we mensen die naar een woonzorgcentrum verhuizen in de aandacht kunnen houden. En wat met mensen die lang in het ziekenhuis verbleven, ontslagen worden en ook thuis graag bezoek zouden ontvangen? Kunnen we een vorm van ketenzorg opzetten waar zorgpastores contacten hebben met mensen uit de parochies? Wat met de ‘jonge’ zieken of mensen met chronische ziektes als CVS of fybromyalgie of andere? Kunnen we ook gewone buren of mensen uit onze geloofsgemeenschap aanspreken om iemand te bezoeken, ook als die niet kernlid van Samana zijn? Aandacht voor kwetsbare mensen is een taak van elke christen en elke geloofsgemeenschap. Er werd druk uitgewisseld. Veel verhalen waren herkenbaar, veel zorgen eveneens. Uitwisselen deed deugd. ‘Dit moeten we vaker doen’, klonk het. We gingen allemaal met veel ideeën en goede voornemens tevreden naar huis. Samen kunnen we veel! Laten we er samen werk van maken.
Ria Thaens
