Stille nacht…
Zo hoorden wij dat Kerstmis een ‘stille nacht’ was; nog nooit zo stil. Volgens de ordehandhavers zijn weinig feestjes gehouden met veel mensen. Heel veel mensen hebben bang dit stil moment beleefd. En velen vonden zich niet eenzaam en vergeten.
We konden wel zingen: ‘Stille Nacht, Heilige Nacht’.
“De nacht was wel heel stil deze keer! Een Kerstnacht om niet gauw te vergeten!
Geen ruis van voetzoekers toeters en bellen allerhande. Kortom het geluid van een normale nacht? De wind ruiste in de takken, veegde de laatste natte herfstbladeren moeizaam in een hoekje. Het wolkendek schoof langzaam open en de sterren fonkelden. Een voor een doofden de lichtjes in de huizen. Wanneer we de weg dreigen kwijt te spelen, doen we er best aan even halt te houden en ons te vergewissen waar we vandaan komen! Een moment van rust en bezinning is welgekomen om opnieuw op pad te gaan!” (René Vanobberghen)
Als nooit tevoren zagen we Kerstmis vieren in bubbels zo ‘klein en fijn’.
De eerste kerstnacht zal er ook niet veel meer geweest zijn dan eenzaam en verlaten een vader, moeder en kind. Er was nergens plaats in de rijk gevulde herbergen en bij de toeristen op weg naar Jeruzalem. Vluchtelingen voor de koning en geherbergd in een stal. Herders die de eenzaamheid en het lange wachten bij hun schapen gewoon zijn, genoten van dit onverwachte schouwspel en kwamen hun warmte aanbieden.
En de engelen zorgden voor de sfeer en zongen:
“Vrede op aarde aan de mensen van goede wil…”, zo horen wij de schrijver Lucas vertellen.
Kerstmis in al zijn facetten…
Zo te zien is het kerstfeest weer een reden geweest voor veel creativiteit, binnen en buiten de kerken. Sporadisch waren groepjes mensen gekomen om de kerststal te begroeten. Op de meeste plaatsen was een priester, en onthaalploeg aanwezig. Overal lag het Kerstgebed in verschillende talen. In de O.L.Vrouw-Blankedelle in Oudergem, lag een groot wit doek op de treden; elke trap een etappe van de Adventsverwachting.
In de Sint-Juliaan in Oudergem werd je op kerstavond en kerstdag warm onthaald door luide muziek, bij de ingang ontving diaken Jean Spronck de mensen en sprak over hen een gebed uit. Je kon er je gebedswensen kwijt en je kerstgaven voor Entraide; de onthaalploeg deelde zelfs chocolade uit. Die dozen met kerstgaven lijken wel in alle kerken te staan.
De kerk van Sint Anna was heel uitnodigend. Voor de kerk staat een kerststal; velen waagden de kerk binnen te komen. Op Kerstmis was de voormiddag gewijd aan de aanbidding met vele lichtjes; in de namiddag kon je er mooie kerstmuziek horen. Ik zag een familie met kinderen en allemaal poseren rond de kribbe. Ik hoorde een moeder aan haar kind het gebed rond de kerststal luidop voorlezen, incluis de voorbeden. Sporadisch kwamen families binnen, deden in stilte hun gebed en sommigen staken een kaarsje aan.
Voor mezelf een weldoende bezinning.
Op de foto merk je een soort levensloop van Jezus. Te beginnen onderaan met de geboorte in een stal. Zo kijk je op naar het kruis van Jezus, zijn dood en verrijzenis die je als het ware spontaan richt op de JHS, symbool voor de Vader. Horizontaal wijzen de armen van Jezus naar ons, kinderen van de Vader.
Nog nooit…
werden er zoveel sms-jes, mails, berichten op sociale media verstuurd, met een piek op kerstavond!
Bij de grote lading kaartjes en brieven die ik ontving waande ik me jaren terug toen de mensen nog vele brieven en kerstwensen naar elkaar stuurden. Ik probeer de meesten terug te schrijven tussen Kerst- en Nieuwjaar. De kersttijd duurt nog tot Driekoningen! Zo zindert Kerstmis nog wat voort in het nieuwe jaar.
Toch één kerstwens die me vooral trof. Zo kan het dus ook, een feest van solidariteit: God in al zijn broosheid en kleinheid! Luc en Ili stuurden me een wenskaart met 3 kleine kinderen, zittend, verkleumd onder een deken aan de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ), aan het Klein Kasteeltje in Brussel. Kerstmis? Helaas nog steeds realiteit op vele plaatsen in ons land. Gelukkig zijn er ook de ‘straatverpleegsters’, de vele vrijwilligers van het ‘Platform’, de straathoekwerkers, ‘Kamiano’, ‘de Welzijnsschakels’, de ‘sterrenkoks’, om er maar enkelen te noemen. De zovelen die in dit onherbergzaam gebied, zoals bij Maria en Jozef, geen plaats vinden in de herberg.
Daarbij de eeuwenoude opdracht uit Deuteronomium 19, 34:
“Gelijk wie uit u gesproten is, zal voor u wezen de zwerver die bij u te gast rondzwerft: je zult hem liefhebben, als jezelf,- want zwerver-te-gast zijt ge geweest in het land van Egypte; ik, de Ene, ben uw God”
Zalige kerstdagen!
Pater Walbert
