Een ontspannen zingend welkom van de 15 vormelingen aan de 180 mensen in de kerk: ouders, broers en zussen, meters en peters, andere familieleden, de godsdienstleraar, samen met vormheer Johan, priesters Jan en Walbert, catechisten, muzikanten en mensen uit de beide kerkgemeenschappen die mee zorgen voor onthaal en andere diensten…
God roept ons hier samen, Hij kent onze namen….
Daarmee is de toon gezet voor een stemmige, aangrijpende vormselviering.
De kinderen zien er stralend uit! Gelukkig! Van de zenuwachtigheid en de spanning van de repetitie is niets meer te merken. Ze zijn goed voorbereid en de viering is gemakkelijk volgbaar in het boekje. Hun vragen en intenties van henzelf of van anderen liggen in het mandje bij de lichtjes op het altaar. God zorgt ervoor. De vormelingen zijn een en al aandacht voor de woorden van welkom, de gebeden, lezingen, homilie… Ze zingen enthousiast mee, gedragen door de prachtige begeleiding van orgel, gitaar en dwarsfluiten. Heel feestelijk.
“Of ze niet te jong zijn om te begrijpen waarover het gaat? Neen, je bent altijd te jong, maar gaandeweg begrijp je wat het betekent gedoopt zijn, priester zijn, vader of moeder zijn, leven als christen. Je weet het niet eer je eraan begint,” troost de vormheer, “laat het maar aan jou gebeuren. Het komt goed, want God gaat met je mee. Zijn Geest leeft in je!”
Het wordt heel stil bij de handoplegging. Alle mensen in de kerk doen mee. Een gebed om de Geest, en teken ter bescherming en aanmoediging. Fier en aandachtig voor wat de vormheer doet en zegt, komen ze een na een naar voor. Ja, de vormmeter en –peter staan achter hen, de catechisten naast hen.
Of ze voorlezen, iets aanbrengen of uitdelen, het loopt allemaal even vlot. Zit de Heilige Geest daar voor iets tussen? Zeker weten.
En dan mogen ze Jezus voor het eerst ontvangen in de communie. Toch nog wat vreemd dat ze nu helemaal kunnen deelnemen aan de eucharistie.
Het is een deugddoende viering. Het waren ook buitengewone catechesejaren. Daar hebben velen mensen mee voor gezorgd. Die verdienen een bloemetje.
Nog even nablijven voor de groepsfoto en enkele individuele foto’s.
En nog vóór de kerk weer leeg loopt, is alles netjes opgeruimd. Het feest kan verder gaan, thuis, in familie. De zon is van de partij, buiten, maar ook diep binnenin. Gods liefde, zijn Geest, leeft verder in het hart van de kinderen, van allen die erbij zijn.
Gooi de ramen open, laat het maar aan ieder zien
dat wij in de Heer geloven, of ben jij te bang misschien?
Onze ‘gevormden’ niet. En al wie meevierde ook niet. Dat belooft!
Dank voor die mooie viering! En tot… in de gemeenschapsviering of op een of ander initiatief. We laten elkaar niet los!
zr. Lea
