De relieken van Theresia van Lisieux, een populaire heilige van wie we een bronzen plaket hebben in de kerk (achter de preekstoel, met lampen verlicht) gaan momenteel rond in ons land.
Het programma kan u hier vinden.
Theresia werd geboren in het Franse Alençon als dochter van Louis Martin en Marie-Azélie Guérin. Op haar tiende werd ze ernstig ziek totdat het Mariabeeld op 13 mei boven haar bed naar haar glimlachte, waarna ze volledig genas. Al op jonge leeftijd voelde ze dat het haar roeping was God te dienen. Ze was uitzonderlijk vroom, maar stond ook bekend om haar wilskracht en gevoel voor humor. Eind 1887 ondernam ze een bedevaart naar Rome. Ze besloot in te treden bij de orde van de Ongeschoeide Karmelietessen in Lisieux (Normandië) waar twee zussen van haar, onder wie haar lievelingszus Pauline, al eerder waren ingetreden (een derde zus, Céline, zou in 1894 volgen). Op haar vijftiende trad zij, met toestemming van haar bisschop en moeder-overste daadwerkelijk in bij de orde, na zelfs tot bij paus Leo XIII om een uitzondering gevraagd te hebben vanwege haar leeftijd (de paus antwoordde "Als God het wil"). In 1890 deed zij haar professie en in 1893 kreeg zij de zorg over de novicen toebedeeld. Op aanwijzingen van haar zus, die op dat moment tevens overste was, begon zij in 1895 met het opschrijven van haar levensverhaal. In 1896 werd tuberculose bij haar geconstateerd. Ze stierf op 24-jarige leeftijd aan de ziekte.
Na haar dood vertelde een medezuster dat er 'niets bijzonders' over de jonge Theresia te vertellen was. Maar alhoewel haar korte leven zeer geleidelijk verlopen was, wist ze door haar diepe verbondenheid met Jezus het geloof heel dichtbij te brengen en zeer intens te vertellen. Dit is mede de reden dat haar autobiografie (die ze in gehoorzaamheid had neergeschreven), Histoire d'une âme (Het verhaal van een ziel) zeer populair is en in meer dan 40 talen is vertaald. In dit boek vertelt ze hoe de liefde haar roeping werd, en hoe de kleine weg haar spiritualiteit vormde. Haar zuster Agnès de Jésus heeft de autobiografie uit een drietal manuscripten samengesteld en bewerkt.
Op 29 april 1923 werd Theresia zalig verklaard. Haar heiligverklaring volgde op 17 mei 1925 met de bul Vehementer exultamus hodie van paus Pius XI. In 1997 werd Theresia, als derde vrouw in de geschiedenis, door paus Johannes Paulus II tot kerkleraar uitgeroepen.
Haar leven is in verschillende boeken beschreven. Ze werd de patrones van missionarissen en het missiewerk. Ze is ook patrones van Frankrijk en Rusland.
Over Theresia van Lisieux zei Titus Brandsma: "Veelal verwacht men van een heilige iets bijzonders, iets dat van het gewone afwijkt, iets dat men de poëzie van een heiligenleven zou kunnen noemen. En nu ziet men het zo prozaïsch gewoon, dat men er uiterlijk de heilige niet in ziet. Maar dat is juist de ware heiligheid".
Aan de rand van de stad Lisieux is ter ere van Theresia een enorme basiliek gebouwd, die door vele pelgrims en toeristen wordt bezocht.
