Allerheiligen
De eerste en achtste zaligspreking eindigen met 'het Koninkrijk van
de hemel'. Het is een bijzonder begrip. Het is geenszins duidelijk wat
het inhoudt. Want wie durft zeggen wat de hemel is, hoe het er in de
hemel aan toegaat? En toch houden wij ons oog gericht op dat schitterende doel: leven met God. En meer dan dat: leven zoals God het bedoeld heeft, leven zoals Jezus het heeft voorgeleefd. Dat is een koninklijk leven, helemaal beheerst en bepaald door de koning van de vrede en de liefde. Maar Jezus wil vooral dat dat hemelse doel nu al naderbij komt, hier op onze aarde, hoe sneller, hoe liever.
Al even vreemd is de zaligspreking 'gelukkig de treurenden, want ze
zullen getroost worden'. De vraag is wat zij betreuren. Ze betreuren
dat de werkelijkheid niet is zoals God ze droomt en wil. Want het
zou zo geweldig mooi zijn, zo zalig, zo heilig! Ze treuren omdat ze
zich niet defaititisch neerleggen bij geweld en lijden, maar diep verlangen naar een goddelijke wereld.
Welnu: ze zullen getroost worden, door God. Al in Jesaja klinken die
troostvolle woorden: 'De Heer heeft mij gezalfd... om allen die treuren
te troosten, om aan Sions treurenden te schenken een kroon op hun
hoofd in plaats van stof (Jesaja 61,1-3). Jezus is die grote trooster, nu
al, maar eens en voorgoed en zonder reserve in de hemel, samen met
alle heiligen. Want in Jezus handelt God, zijn en onzeVader.
Het noemen van namen
Eens per jaar, rond Allerheiligen en Allerzielen, komen kerkhoven
weer tot leven. Op die plaatsen van stilte worden dan veel levende bloemen neergelegd bij de doden. Dan worden er namen genoemd van hen die hier niet meer zijn. En daardoor gaan die
mensen weer voor ons leven. En bij het noemen van iedere naam zien
wij telkens weer iemand voor ons. ’n Moeder zoals zij altijd maar bezig was, ’n vader zoals hij liep te sjouwen, ’n man zoals hij zwaaide
naar zijn vrouw, ’n vrouw zoals zij met haar hond wandelde op
straat, ’n vriend of ’n vriendin die aan kwam fietsen of waar je mee
naar school ging, ’n kind zoals het zat te spelen. Eens per jaar noemen
wij hun naam, staan wij stil bij hen. Ook in onze kerk, wij roepen hen,
alsof we tegen ze willen zeggen: wij zijn je niet vergeten. Wij noemen
hun naam met eerbied en genegenheid en wij ontsteken bij het noemen van hun naam licht, ’n kaars, alsof wij hen levend voor God willen stellen met de woorden als ’n gebed:
Heer, geef hun de eeuwige rust; Heer, laat ze leven voor Uw aanschijn; Heer, U hebt hun naam geschreven in de palm van
Uw hand. Wij noemen hun naam, omdat wij niet willen vergeten wie zij voor ons waren, en wat wij aan hen te danken hebben: die fijne en mooie momenten uit ons leven, die wij ons nog zo goed kunnen
herinneren, of waarvoor wij hen te weinig, of misschien wel nooit, bedankt hebben; het geloof, dat zij ons hebben voorgeleefd
en voorgedaan, toen het misschien heel moeilijk was in hun leven.
Wij hebben vaak ontzettend veel aan hen te danken. Zoveel, dat wij
hen, hun namen, nooit zullen vergeten. Daarom noemen wij hun
naam.
Juist het noemen van hun naam maakt ons misschien weer verdrietig
om het verlies van hem of haar die zo vertrouwd was. Maar ook dat
is goed, want tenslotte is het verdriet dat wij voelen de enige brug,
die ons met hem of haar verbindt. Het noemen van hun naam maakt
ook onze kwetsbaarheid zichtbaar, want je wordt je bewust van je eigen sterfelijkheid.
Rond Allerheiligen en Allerzielen komen veel herinneringen weer tot
leven. Veel dierbare doden komen in deze tijd weer tot leven.
Door het leggen van levende bloemen, door het aansteken van een
kaars, door het noemen van hun naam.
Blanden/Haasrode
Jan Graus +31 december 2024
Lucien Steeno +30/04/2025
Paula Buekers +11/05/2025
Elsa Wera +13/08/2025
René Grauwels +11/09/2025
Sint-Joris-Weert/Oud-Heverlee
Cécile Vanden Bempt +11 november 2024
William Vanden Brande +1 januari 2025
Maurice Deno +20 januari 2025
Hans Van den Broeck +21januari 2025
Angèle Philtjens +10 maart 2025
Myriam Vinckx +28 april 2025
Willy Bullekens +12 juli 2025
Jef Van Assche +14 augustus 2025
Godelieve Laeremans +01 oktober 2025
Allerzielen
Nu de dagen van onze geliefden in het land der levenden zijn voltooid
en hun adem naar U is teruggegaan, laten wij hen los om hun lichaam in de aarde te zaaien en hun leven te leggen in uw handen.
Nu in ons midden hun stem tot zwijgen is gekomen,
zingen en bidden wij uit dankbaarheid
om wat ons altijd van hen zal blijven,
uit verdriet om wat wij verloren.
Bevestig Gij het werk van hun handen
en tel hen bij uw heiligen
die rusten van hun arbeid.
Naar S. De Vries.
