Eind augustus 2025 gingen we naar goede gewoonte met de oudste groep van JP, Alpha, op bouwkamp. De bestemming dit jaar? Gudevitsa, een klein bergdorpje in het zuiden van Bulgarije.
We vertrokken samen vol enthousiasme op Don Bosco en kwamen na een halve dag reizen met de vlieger vanuit Charleroi in de Bulgaarse hoofdstad, Sofia, aan. Daar aten we in de avond een verrukkelijke pizza en gingen we de in voormiddag op verkenning langs al het moois dat Sofia te bieden heeft. Onder een stralende zon bezochten we de vele kerken, parken en pleintjes en andere prachtige historische gebouwen.
Op de middag werden we opgepikt met het busje om naar onze eindbestemming te rijden. Na meer dan zes uur rijden, waarvan de laatste drie langs steeds smaller wordende, kronkelende wegen in de bergen, kwamen we in Gudevitsa aan, waar we hartelijk werden ontvangen door Theo en zijn gezin, die hier van de lente tot de herfst wonen. We kregen ook de eerste van vele overheerlijke maaltijden van Katina, de chef-kok van dienst.
Wat volgde was een onvergetelijke week op een prachtige plaats bij ongelooflijk warme, gastvrije mensen. Op het project, een soort gemeenschaps-/natuurbelevingscentrum, staken we de handen uit de mouwen en toonden we ons van onze beste kant. We hielpen onder meer bij de opruim en het herstellen van een oud huis, waar we vloeren verstevigden en stapels en stapels planken sorteerden. Ook braken we een in verval geraakt pakhuis van dak tot funderingen af om plaats te maken voor iets nieuws. Daarnaast deden we nog allerlei andere klusjes, zoals het inzetten van de natuurlijke beplijstering van muren, het maken van zitbanken, het snoeien en verzagen van takken,...
Eventjes naar Griekenland
Naast al dat harde werken was er ook tijd voor ontspanning. Zo zwommen we in een riviertje, deden we een via ferrata en gingen we op stap in de beboste bergen rondom het dorp, langs heilige plaatsen en toppen met een machtig uitzicht. We waren zelfs een klein halfuurtje op vakantie in Griekenland, omdat de grens zo dichtbij was dat we hem overgestoken waren zonder het te merken. Elke avond genoten we van een welverdiende douche met zicht op de zonsondergang achter de heuvels van het Rhodopegebergte. Ook zingen en dansen rond het kampvuur kon er niet aan ontbreken.
Moe maar voldaan kwamen we op 31 augustus terug thuis van ons avontuur, een hele ervaring rijker. Het was een reis om nooit te vergeten.
