Op woensdag 20 oktober kon sedert lang terug een "recollectie" doorgaan voor de vrijgestelden (priesters, diakens, parochieassistenten, pastoraal werkenden) en leden van teams en pastorale ploegen.
De abdij van Gistel was de gastplaats waar de broeders en zusters van de gemeenschap Moeders van Vrede zorgden voor een goed technisch uitgeruste vergaderruimte, koffie, middagmaal en de kapel voor de gebedsdiensten. Deken Wilfried was tevreden dat we toch midden de drukke werkweek met 32 aanwezigen waren op deze dag van re (her) collectie (opladen).
Bisschop Lode Aerts was de gastspreker die ons de ganse dag vergezelde en ons in twee beurten een toesprak bracht over "hoop" in het pastorale werk.
Wat is hoop en wat mogen we hopen? Aan de hand van enkele citaten uit de Bijbel wist onze bisschop te schetsen dat hoop alles van doen heeft met toekomst en perspectief. "Waar het visioen ontbreekt, verwildert het volk" (Spr. 29,18). De levenskunst van het hopen vraagt ook een vorm van beschikbaarheid die je best niet via een drukke agenda vooraf gaat plannen. "Men spreekt niet van hopen als men het voorwerp van zijn hoop al ziet", zegt Paulus (Rom 8,24).
Hoop brengen en uitstralen is een kernopdracht voor elke christen. God laat ons nooit in de steek. Dit is de kern van ons geloof en ... hoopgevend. "Het is alleen de hoop die ons waarlijk tot christenen maakt", schrijft Augustinus. Vanuit het gebed kunnen we naar het pad van de hoop gaan. God opzoeken, geeft ruimte en perspectief aan je leven. Waar we hoop hebben, komt er vreugde. "Moge de God die onze hoop is, u vervullen met alle vreugde en vrede in het geloven, zodat u overvloeit van hoop" (Rom 15,13).
De bisschop rondde af met Enzo Bianchi die scherp spreekt over de rol van de Kerk in het brengen van hoop: "In onze samenleving ontbreekt het al te vaak aan hoop. De Kerk zou hoop moeten kunnen bieden. In deze maatschappij worden mannen en vrouwen door angst overheerst. Al leven ze dan in een consumptiemaatschappij, in hun hart hebben ze vaak geen doel om voor te leven. In hun hart heerst in een zekere zin de wanhoop. De Kerk moet weer de verrijzenis verkondigen en het eeuwig leven. Want voor wie niet christelijk of gelovig is, is de dood in wezen het grote strijdpunt van het leven. Ze willen hoop op verrijzenis of een leven dat sterker is dan de dood. Ze willen dat ieder mens, ook al gaat hij naar de hel, de kans heeft Christus te vinden om hen met open armen te ontvangen."
We spreken vlug over hoop. Maar als we dieper stil staan bij het belang van hoop; dan ontdekken we dat hoop van levensbelang is voor onszelf en voor de anderen.
Op maandag 29 november is er de theologische studiedag, opnieuw in de abdij van Gistel, met als onderwerp 'diaconie' (christelijke dienstbaarheid).
