Maandag 22 juli. Valiezen vullen, bus op, TGV op, smaakvolle gezonde picknick meegekregen, slotgebeden meegebeden in wagon 8. Lourdes ligt achter ons en thuis wacht het dagelijkse leven staat er in het zeer verzorgde bedevaartsboekje van ons bisdom. Om 9 uur vertrokken in Lourdes, om 19 uur in Diksmuide.
Thuis stel ik na enkele dagen tot mijn eigen verbazing vast dat ik niet in de eerste plaats terugdenk aan de grot en Maria, maar wel aan de talrijke processies, de verzoeningsviering, de ziekenzalving, eucharistievieringen, aanbidding. Maria is in feite de bemiddelares voor de eerbied, de lof, de dank en de aandacht voor haar zoon Jezus en voor God, Onze Vader. Een niet te onderschatten rol.
En… Lourdes … commercie? Ja hoor! Veel volk, terrasjes, souvenirwinkeltjes om in en uit te lopen, gezellige leuke toeristensfeertje in de straten rond het heiligdom. En we maakten ook veel plezier in het hotel en dronken aperitiefjes en noisette-jes ( koffie met melk) en Juranson, sec of moëlleux, en vergaapten en verkneukelden ons onbeleefd aan Italianen die naast ons in het restaurant zaten en wat rare eetgewoontes hadden. Maar zodra je het terrein van het heiligdom binnenkomt slaat de sfeer om, ademt alles rust, vraagt alles om eerbied. Kapellen, kerken, basiliek, crypte, Lourdes water, Lourdesbaden, processies allerhande, Mariale gezangen , altijd ergens, groepen bedevaarders, zoveel jonge mensen die ten dienste staan van de zieken, altijd en overal zieken in rolstoelen en karretjes, de aanbiddingskapel, de acceuils ( hotels voor de zieken), nog zoveel meer. En toch… alle wegen leiden naar de grot , naar Maria. Het maakte me stil. Lourdes 2019, het was goed, héél goed. Lourdes, het heeft iets zegt men, het doet iets met een mens zegt men. Ja, ’t is waar!
(Hilda Defossez)