Van alle gezelschapspelletjes die we kennen zal – naast het ganzenspel – het zogenaamde ‘paardjesspel’ – paardjes dan met een ‘d’ en niet met een ‘t’ gespeld, officieel ‘Mens erger je niet…’ genoemd – toch veruit het meest bekende zijn. In de vorm van een kruis moeten de paardjes zo snel mogelijk het parcours afleggen, maar het moeilijkste lijkt wel op het einde van de rit te komen wanneer ze in die slotstrook het juiste aantal ogen moeten gooien om als het ware op stal te geraken en het spel te winnen…
Morgennamiddag/deze zondagnamiddag spelen de mensen uit het dorpje hier wat verder stroomafwaarts ook hun tienjaarlijkse paardjesspel. Of alle paarden aan de wedstrijd zullen hebben deelgenomen weten we nog niet… Enkel dat er voor de ponykoers maar liefst 100.000 toeschouwers worden verwacht en er tot nu toe slechts één enkel Ros is ingeschreven. Er wordt voor gevreesd dat het dier vreemd zal opkijken als het bijvoorbeeld smartphones, elek-trische fietsen, steps én zelfs coronavirussen zal zien, want die had het toen het eind mei 2010 terug op stal moest, nog niet ontmoet. Voor deze eeuwenoude viervoeter die trouwens ver-dacht erg goed op ons ‘Ros Balatum’ gelijkt, zullen dat totaal nieuwe dingen zijn… Of het dorpje waar de Dender in de Schelde mondt er klaar voor is… voor zijn tienjaarlijkse feest? We hopen het. Die mensen mogen toch ook iets hebben… En ondertussen is het waar wat de Fransen ons in de oren fluisteren: ‘On se moque bien de ce qu’on aime…’
Vreemd bij nader toezien… maar het is alsof Oilsjt enkel dat éne dorpje stroomafwaarts kent, want de twee andere, stroomopwaarts gelegen, Ninove, de wortelstad en Geraardsbergen waar ze met Brussel dan weer twisten over het oudste Manneke Pis, daar horen wij in onze stad slechts zelden iets van…
Maar stroomafwaarts is het dus morgen/vandaag feest en de reclamecampagne draaide de voorbije maanden ontegensprekelijk op volle toeren. Aangezien de mensen op 27 februari niet naar onze fameuze carnavalstoet konden komen kijken, zullen ze waarschijnlijk al snel tevre-den zijn met die kleine carnavaleske bedoening in het dorpje dat over een schamele gevang-enis, een gerechtsgebouw én een gedempte Dender beschikt.
Ondanks onze haat-liefdeverhouding die teruggaat op het feit dat onze noorderburen op be-paalde momenten de Oilsjteneers het mes op de keel zetten met op de Dender tol te eisen van voorbijvarende schepen, hopen en bidden we dat de ponykoers goed en wel, zeker ook zonder incidenten en veilig kan verlopen. Ook al wordt er hier en daar een bui voorspelt, een bui van ajuinen misschien…
In het evangelie dat onze kerk ons op deze zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren aanbiedt, horen we waarvoor Jezus bidt en wat Hem dus heel nauw aan het hart ligt: Zijn liefdevolle verbondenheid in gebed én in Gods liefde. Wat Hem zelf gelukkig maakt, wil Hij gul delen met wie in Hem gelooft. Hij verlangt niet enkel dat er een biddende en liefdevolle éénheid tus-sen de Meester en Zijn leerlingen ontstaat maar ook dat zij onderling één zijn, met elkaar van harte verbonden leven en werken, en zij precies aan hun liefde voor God, Jezus én de mensen, herkenbaar zijn. Mensen die gelovige liefde uitstralen, leggen immers zonder zelf grote woorden in de mond te nemen, getuigenis af van hun aanhankelijkheid tegenover de Vader in de hemel en Hij die aan Zijn rechterhand zetelt en voor Zijn leerlingen bij Hem onafgebroken ten beste spreekt.
Mensen steigeren heel terecht wanneer blijkt dat naam-Christenen met hun levenswijze mijlen ver blijven verwijderd van Jezus’ doel en boodschap. Natuurlijk mag men niemand over het paard tillen maar waar mensen woordelijk beweren te geloven, mag je toch verwachten dat dit ook in hun concrete daden aan het licht komt en zij ook oprecht vergiffenis vragen wanneer ze daarin niet slagen… Het beste paard struikelt wel eens en nog steeds is het zo dat niet altijd de beste paarden ook de beste haver krijgen, maar authenticiteit heb je als Jezusleerling, als Christen nooit teveel…
Op ons, Christenen, rust dus de taak om – hoe verscheiden wij ook mogen zijn – steeds weer te zoeken naar wat ons met elkaar verbindt: ons geloof in God, onze liefde voor Christus, onze nood aan de inwerking van Gods Geest, ons mens-zijn. Misschien is het dat laatste nog – dat mens-zijn – dat niet-gelovigen en zogenaamd ‘andersdenkenden’ op de eerste plaats in ons moeten kunnen herkennen: vaststellen dat we geen levensvreemde mannen en vrouwen zijn en best weten wat er in de wereld gaande is. Zonder dat dit betekent dat we met elke manier van werken altijd honderd procent akkoord moeten gaan. Waar we niet eens ‘goeiedag’ zeggen te-gen een onbekende in een winkel of straat, missen we al een ernstige basis. ‘Uw vriendelijk-heid moet bij iedereen bekend zijn,’ maant de apostel Paulus ons in het Nieuwe Testament aan. Waarom zouden we dan aarzelen om mensen positief, gastvrij en ontvankelijk tegemoet te treden?
In onze parochiewerking, in onze families, moet niet iedereen hetzelfde denken en dromen, maar de tegenstellingen of verschillen moeten tegenstellingen en verschillen in mening blij-ven, zonder dat ze onze zorg en eerbied voor elkaars rijkdom aan persoonlijkheid uit even-wicht of zelfs in gevaar brengen. Geen eenvoudige maar wel noodzakelijke opdracht voor wie werkelijk in het spoor en de geest van Jezus wil leven.
‘Alle paarden hebben aan de wedstrijd deelgenomen…’ was het bekende openingszinnetje toen Jaak Pijpen zovele jaren terug op de radio de uitslagen van de wedrennen aanvatte. Wil-len wij meedoen, willen wij de uitdaging aangaan om vanuit de kracht en inspiratie van ons gebed mensen van verbondenheid te worden en te blijven? Zonder die ononderbroken ge-richtheid op Jezus’ voorbeeld en Gods liefde zal het ons trouwens ook nooit lukken. Daarvan ben ik rotsvast overtuigd…
Ik wens u alvast een mooi einde van dit lange Hemelvaartsweekeinde toe en voor wie morgen/ deze namiddag naar de ponykoers in het dorpje hier wat verderop trekt, denk niet meteen: ‘Er staat een paard in gang…’ als u die pony met basketbalslesjen op hun vermeende markt ziet verschijnen en het er warempel op lijkt dat alle inwoners eenzelfde, geheime prik hebben ge-kregen en beginnen te wenen omdat ons Ros Balatum uiteindelijk zoveel mooier is…
E.H. Peter Kiekens
28 en 29 mei 2022
Sint-Paulus en Onze-Lieve-Vrouw ter Rozen Aalst
Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart Herdersem
Onze-Lieve-Vrouw Bijstand Aalst
