Wat steeds opnieuw opvalt in het verhaal van Kerstmis is de schamelheid van heel dat gebeuren. Voor ouders en kind is er geen plaats in de herberg, een voerbak dient als wieg. Zo wil Onze-Lieve-Heer onder de mensen komen wonen, klein en schamel. Wat een contrast met de machtscentra van deze wereld in hun paleizen en versterkte gebouwen. Met presidenten die zich omringen met dollarmiljardairs. Hier, in dit verhaal, komen alleen herders, de marginalen van hun tijd, als eersten op het kind af.
Stel dat Jezus in onze tijd geboren was geworden, waar zou dat dan wel mogen zijn? Misschien wel in één van onze grootsteden, ergens in een bouwvallig krot aan de rand van de stad, als kind van vluchtelingen, steeds weer doorgestuurd omdat er eigenlijk nergens ‘plaats is’ voor hen. Net zoals toen. En zouden wij ons haasten om hem op te zoeken? De kans is groot dat we het niet eens zouden weten. Alleen wat schamele mensen uit de buurt zouden aan het gezin misschien wel een beetje eten en enkele oude dekens brengen, net zoals destijds de herders destijds deden. We hoorden van een initiatief door een aantal mensen uit Dworp en Huizingen die de daad bij het woord voegen. We kunnen het alleen maar zien als een aansporing om zelf tot actie over te gaan.
Kerstmis, prelude op het lijdensverhaal
Van bij Jezus’ geboorte is het verhaal ervan één over uitsluiting door de mensen. In tegenstelling tot de romantiek waarmee wij het omweven, is het geboorteverhaal zo hard, dat het een soort prelude vormt op het lijdensverhaal. Zo is het door Lucas ook bedoeld. Er loopt een rechtstreekse lijn van Bethlehem naar Golgotha, van de kribbe naar het kruis, van de geboorte naar de dood. God die heel onopvallend tussen de mensen komt, in de rand van de samenleving, weerloos als een kind. En eindigt op een kruis.
Dat heeft een diepe betekenis. Want door zo kwetsbaar aan het licht te komen, kiest God de kant van de kleinen en machtelozen. Dat mag hoop geven aan al wie snakt naar liefde en erkenning. En zijn wij zelf niet allen mensen die daar ten diepste naar verlangen? Voluit mens mogen zijn? Daarom is Kerstmis een prelude op leven dat zijn voltooiing vindt in het paasfeest. De engel die in het geboorteverhaal de geboorte van Jezus aankondigt, is dezelfde als hij die bij het lege graf zal zeggen: “Hij die gij zoekt, is hier niet. Hij is verrezen.” Het Jezuskind van Kerstmis gaat ons voor naar de verrijzenis van Pasen. Kerstmis is het begin van een verhaal dat steeds verdergaat. Een verhaal dat mensen verandert, ten goede. Een verhaal dat hoop en vertrouwen geeft. Mag dit verhaal ons verder vergezellen over de jaarwending heen.
