Zo kleurrijk als de beginnende lente hoort te zijn, zo bont was het publiek dat vanuit de tien verschillende gemeenschappen van onze federatie naar de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Alsemberg optrok. Velen hadden zich deze zondag vrijgemaakt om er bij te zijn. De uitnodiging was al lang van tevoren bekendgemaakt en er was meerdere keren toe opgeroepen. Niet zonder resultaat! Al stonden wel een aantal habitués voor de gesloten deuren van de andere kerken; zij hadden het niet gehoord, het niet gelezen. We zijn gewoontedieren. Maar wie er was, bad en zong mee.
Waar twee of meer in Mijn naam samen zijn...
Marc Van Tente ging voor in de eucharistieviering samen met federatiepriesters Jan en Jos, tevens zijn oud-studenten. Tot verrassing van velen op een onconventionele manier. Maar zo kennen we Marc: fris en zonder complexen. Geen schuldbelijdenis, “want waarom moeten we een heuglijke ontmoeting onmiddellijk beginnen met fouten en tekorten op te sommen?” Lezingen gekozen op de maat van de dag: over het gemeenschapsvisioen van de eerste christen uit de Handelingen van de Apostelen, en over Jezus in ons midden waar twee of drie in zijn Naam tezamen zijn.
De koren van Alsemberg en Beersel verzorgden voortreffelijk de zang en kregen daar een uitdrukkelijk woord van waardering van de celebrant voor. De ‘kerkkudde’ zong krachtig mee. De homilie was langer dan we gewend zijn, een voorschot op de namiddagconferentie. “De kiem van verrijzenis ligt reeds in het goed doen van mensen voor elkaar. Wat mensen voor elkaar betekenen, draagt Gods goedkeuring weg.” Enigszins moeilijke geloofsmaterie op een winderige lentedag. Maar woorden om op na te kauwen. Geen vredewens, alweer een scenariokronkel van pater Marc? Neen, gewoon vergeten. “Ik ben niet perfect,” verontschuldigde Marc zich. Maar zijn bedanking nadien voor zijn mogen aanwezig zijn in ons midden klonk even oprecht.
Samen eten
Trappen af, leuning goed vasthouden, sommigen doen het heel gezwind. Alpinisten van de ‘Alsemberg’. Geen enkele kerk in ons vicariaat ligt zo hoog en verheven. In de Moriaan stond een heerlijke en overvloedige broodjesmaaltijd alle ingeschrevenen op te wachten: met 140 was de maximum capaciteit van de zaal bereikt. Wijn voor wie dat wilde verlevendigde de gesprekken. Plots Franse klanken. Een taalwonder in de Rand? Het waren onze Franstalige broeders en zusters van Drogenbos, Linkebeek en Sint-Genesius-Rode die aansloten bij de maaltijd na hun gezamenlijke viering in de kerk van Middenhut. Ook zij behoren tot onze federatie en deelden in het initiatief!
Luisteren naar woorden van vroeger voor de toekomst
Weer de trappen op naar boven, iedere taalgroep in zijn ‘kerklokaal’. Marc vertelde ons op bezielende wijze over de man die hij Jesjoea van Nazaret noemt en wiens beweging zich tot op vandaag doorzet waar mensen ‘in zijn Naam’ samenkomen. Die beweging heet nu Kerk, en Marc onderstreepte de krachtige rol die paus Franciscus speelt in het ‘aggiornamento’, het terug bij de tijd brengen van de Kerk. In een latere editie geven we uitgebreider verslag van Marcs inleiding. In de doopkapel luisterden de Franstaligen intussen naar Eric Mattheeuws, adjunct van de Waals-Brabantse hulpbisschop.
Dank u aan alle medewerkers en deelnemers
Laatste keer de trappen af, recht naar de taart met koffie, die zichtbaar het hart en gemoed van de aanwezigen opmonterde. Tussendoor konden de aanwezigen zich ook ‘voeden’ aan de ruime boekenstand van Licap die door een paar dames was uitgestald. Maar de sterkste voeding waren toch de gesprekken en kennismakingen die zich her en der afspeelden.
Een heel bijzonder woord van dank aan de keukenploeg onder leiding van Frieda Luysterman die een hele dag (en meer) zoet was met het bereiden van de spijzen. Eveneens aan de leden van de zoneraad die een helpende hand toestaken bij klaarzetten en opruim. En tenslotte aan allen die er bij waren en die aldus deze dag tot een krachtig ontmoetingsmoment maakten.
(Jos Houthuys)
Zie ook :
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.