Aanstaande moeders (en vaders!) kunnen het veel beter getuigen dan ik: zwangerschap brengt een dubbelheid aan gevoelens mee. Vreugde om het nieuwe leven dat zich aankondigt. Maar ook onrust: wat zal die geboorte meebrengen?
Vreugde en onrust! Die dubbelheid aan gevoelens zien we ook in de lezingen van de vierde en laatste adventszondag. De profeet Micha (Micha 5,1-4a) treedt op eeuwen voor de geboorte van Jezus. Eigen aan profeten is dat zij misstanden aanklagen, onrust! Maar ook spreken zij woorden van hoop en troost. Dat doet ook Micha: hij leeft in een tijd waarin het gewone volk honger en armoe lijdt, een situatie die niet veel reden tot vreugde geeft. Maar hij laat het daar niet bij. Hij zegt: ook al voel je je verlaten, God keert zich nooit voorgoed van mensen af. De onrust vanwege de omstandigheden zal niet de vlam van de hoop doven.
Dubbelheid aan gevoelens ook in het evangelie (Lucas 1,39-45). De verwachting van Maria en haar nicht Elisabeth loopt naar haar einde. Maria moet haar gevoelens kunnen delen, ze rept zich met grote haast naar haar nicht Elisabeth. In alles wat haar overkomt zoekt ze naar een veilige haven, een punt van rust. Wat betekent die boodschap die zij van Godswege gekregen heeft? Wat zal er gebeuren, met het kind en met haar? De onrust van de aanstaande moeder. Ze voelt dat haar leven overhoop gegooid zal worden. “Mij geschiede naar uw wil,” had ze aan de engel gezegd. Maar hoe lang duurt het niet vooraleer een mens zijn lot aanvaardt en in dat lot een roeping ziet? Met al die onrust, zorg en onzekerheid komt Maria bij Elisabeth, die ouder en daardoor wie weet wel wijzer is. De onrust is niet altijd slecht. Ze houdt ons wakker. Zo ook bij Maria, ze zoekt troost en vertrouwen. En bij Elisabeth vindt ze die ook. Zij bevestigt: God is met haar, zij is de gezegende onder de vrouwen, het kind in haar zal vrede brengen. Hij is de vervulling van Gods belofte dat Hij met ons is.
Onrust kan ons verlammen. Maar de onrust kan ons ook aansporen om op zoek te gaan naar houvasten en redding. Niet voor alles hebben we altijd een oplossing bij de hand. Maar soms ligt de redding in kleine, onverwachte dingen. Zoals hier in de geboorte van een kind. Dat kind mag onze hoop levend houden. Het betekent toekomst. Want het zal ons leren zien met de ogen van God die mensen zoekt en ons leren onze handen gebruiken om er mensen mee te redden. Als dat gebeurt, zal er reden tot vreugden zijn. Dan zullen we echt Kerstmis mogen vieren. (jh)
Gebed
Heer Jezus,
wij wachten op uw komst,
zoals wij wachten op vrede
in deze tijd van onvrede
om ons heen en in onszelf.
Wij wachten op uw komst,
zoals wij hongeren naar gerechtigheid
en lijden om het onrecht
in wereld en maatschappij.
Wij wachten op uw komst,
zoals wij dorsten naar vrijheid
omdat wij de boeien
van schuld en kwelling voelen.
Kom Heer,
word in ons geboren.
