Diaconiegroep Pastorale eenheid HH. Apostelen (Mol-Balen)
Toen het idee om met vluchtelingen samen te tafelen, in navolging van het voorbeeld van onze bisschop, onze kant opwaaide, lag de concretisering ervan niet ver weg. Halverwege november hadden twee Oekraïense vrouwen tijdens de Troostwandeling in de kerk getuigd over wat het achterlaten van hun land en de dagelijkse verbondenheid met de thuisblijvers emotioneel voor hen betekende. Amina, kort na de uitbraak van de oorlog naar Mol gevlucht en kort daarna noodgedwongen online afgestudeerd als professionele danseres, had daarop een beklijvend gebed om vrede gedanst. Zij zagen een feestelijke ontmoeting, waarop ze ook graag enkele Oekraïense vrienden uit Mol uitnodigden, wel zitten. Onze 11 genodigden, waaronder 2 kinderen, Ivan en Maria, kwamen ruimschoots op tijd. Te voet, met de fiets of de bus. We waren nog bezig het parochiezaaltje stemmig en gastvrij aan te kleden. Terwijl de door Toni zelfgemaakte pizza’s in de ovens werden opgewarmd, deden we – staande in een grote kring - een korte kennismakingsronde. Olena met haar twee kinderen, Liudmyla met haar mama Raïsa, allen uit Kiev; drie generaties: Claudia, Nathalia en Marina ui Charkiv; een jong koppel David en Alona en natuurlijk Amina, die al danste in onze eerste vredeswake op 12 mei. We openden de maaltijd met het luisteren naar het lied ‘Molytva za Ukrayniu’, gebed voor Oekraïne. “Almachtige God, bewaar Oekraïne voor ons, met stralen van vrijheid en verlichting. Schijn op haar, met het licht van wetenschap en kennis. Verlicht ons, uw kinderen.” (Bron: Bidden Onderweg)
Sympathiek was al meteen dat onze gasten zo aan de tafels plaatsnamen dat wij, de zes mensen van de diaconiegroep, ons onder hen konden verdelen. De voertaal was Nederlands. Amina, zou ‘s anderendaags haar examen afleggen voor Nederlands niveau drie, waarop ze intussen glansrijk geslaagd is. Voor de oudere dames ligt het aanleren van de taal begrijpelijkerwijze erg moeilijk. Hun dochters moesten dan ook telkens wat tolken. De gesprekken gingen over het leven hier en ginds. Over de mannen die thuis moesten blijven om dienst te doen voor het leger. De vrouwen, kinderen en ouderen, gevlucht voor een ‘wrede koning Herodes’. Het kerstverhaal vandaag...
De man van Olena in Kiev werd zelfs al ingeschakeld om haar zelfgemaakte kerstster naar Balen op te sturen om deze op 7 januari in de Driekoningenviering in Olmen te gebruiken. Want het feest van de epifanie is voor de orthodoxe christenen hét kerstfeest. Wij willen al deze mensen alvast de kans bieden om dat samen met ons in de kerk van Olmen te vieren.
Het afscheid was warm en hartelijk. Ondanks het diepe leed op de bodem van ieders hart, werd dit samenzijn voor onze Oekraïense vrienden even thuiskomen. Ja, we voelden ons al wat familie van mekaar. Blij dat we als diaconiegroep nog even samen konden afwassen, om onze dankbaarheid en blijheid met elkaar te delen. We besloten volmondig dat we zoiets vaker zouden moeten organiseren, dat dergelijke ontmoetingen ons hart echt verwarmen.
Ook Amina schreef een korte getuigenis over de ontmoeting:
З Різдвом Христовим! З Новим Роком! Бажаю щоб в Новому Році закінчилися наші страждання від нападу росії, Україна перемогла, і ми жили з вами у злагоді та мирі!
Deze zondag ben ik naar een leuk feestje geweest dat werd georganiseert door een team Belgen van Mol en Balen. We hebben samen met andere Oekraïners een leuke tijd gehad.
Het feestje begon met een kennismakingsrondje, dus iedereen had een kans om zich kort voor te stellen. Dan luisterden we naar een gebed voor Oekraïne en daarna gingen we om een drankje te hebben. Omdat ik met mijn vrienden kon praten die ik lang niet gezien had, voelde ik me echt vrolijk. Eindelijk was het tijd om iets te eten, dus maakte een super kok uit Italië de pizza's voor ons. Terwijl we de lekkere pizza waren aan het eten, praatten we over het leven in België en de oorlog in Oekraïne. Terwijl ik mijn gedachten was aan het vertellen, luisterden Belgen naar mij, wat ik heel aangenaam vond. Het was ook een goede oefening voor alle Oekraïners om ons Nederlands te verbeteren. Na de enkele rondjes pizza's en een babbeltje was het tijd voor de dessert en de koffie. Ik denk dat de kinderen het gelukkigst waren om de ijsjes te eten. Nadat iedereen iets zoet had gegeten, was het tijd voor mij en andere mensen uit Mol om terug te gaan. We hebben iedereen bedankt en we zijn buiten gekomen met een glimlach. Ik ben echt blij om hier in België te wonen en met super lieve mensen te praten, maar ik kan nooit vergeten dat mijn familie nog in Oekraïne is, waar een terroristisch land de bevolking terroriseert. Daarom kan ik echt niet genieten van deze kerstmis... Het is noodzakelijk om de verdedigingsmiddelen te krijgen om het Oekraïense volk te beschermen tegen de barbaarse aanval van Rusland. Hierbij voegen we de vertaling van de wens in het Oekraïns: Vrolijk Kerstfeest! Gelukkig Nieuwjaar! Ik wens dat in het nieuwe jaar ons lijden onder de Russische aanvallen zal eindigen, dat Oekraïne zal winnen en wij met jullie in harmonie en vrede zullen leven!
Met dank voor de onderstaande foto's.
