‘We zijn vandaag in een feestelijke cisterciënzerstemming’, schetste mgr. Johan Bonny, bisschop van Antwerpen, de sfeer vandaag in de abdijkerk van de gemeenschap Onze-Lieve-Vrouw van Nazareth, ter gelegenheid van de zegening van zuster Katharina als abdis. Ze was op 30 september door haar gemeenschap tot abdis gekozen. Mgr. Bonny ging voor in een feestelijke eucharistieviering op 13 november, feest van alle heiligen die geleefd hebben onder de regel van Sint-Benedictus, in concelebratie met dom Nathaniël Koninkx, abt van Westmalle, Dom Manu Van Hecke, abt van Westvleteren, en priesters Frans Van Steenbergen en Koen Seynaeve. De viering werd bijgewoond door vertegenwoordigers van de cisterciënzer-, trappisten- en benedictijnenfamilie, abten en abdissen van gemeenschappen uit de regio, familie en leden van de Arkgemeenschap.
Bovenaan prijkt Jezus, die de zorg voor zijn kudde doorgeeft. Aan de herder om de kudde bij elkaar te houden, zoals Jezus zou doen. “De verantwoordelijkheid die je opneemt”, trok de bisschop de vergelijking door, “heb je van je medezusters ontvangen. Toch is het Jezus die je de herdersstaf doorgeeft: de opdracht om voor zijn kudde zorg te dragen.”
Zoals de herders sommige schapen moet aanporren en anderen die te ver vooruitsnellen moet terughalen, zo zal de nieuwe abdis moeten rekening houden met het verschillend tempo van haar medezusters. Maar ook herders hebben hun eigen tempo, volgde mgr. Bonny de redenering van Van Fouilloy, de ene dommelt snel in, de andere blijft waakzaam. “Beste zuster Katharina, ik hoop dat je als abdis wakker zal blijven en ook de gemeenschap wakker zal houden. Wakker voor het Woord van God en voor het werk van de Heilige Geest. Wakker voor wat jullie roeping is en zending. Wakker voor Gods nieuwe dageraad.”
Net zoals een kudde complex is samengesteld, vervolgde de bisschop, verschillen ook de zusters uit de gemeenschap van aard en karakter. “Beste zuster Katharina, soms lijkt het erop alsof leden van eenzelfde religieuze gemeenschap tot verschillende rassen behoren of verschillende talen spreken. Ze hebben ieder een apart karakter en een apart gedragspatroon. Het zal jouw taak zijn om het hele plaatje bij elkaar te houden en aan ieder lid zijn passende plaats te geven. Want, hoe apart ze ook mogen zijn, ze vormen samen de ene kudde van Jezus Christus.”
Tot slot stond hij nog stil bij herderen zelf. Met Hugo Van Fouilloy stipte hij vier plaatsen aan waar je een kudde kunt laten grazen: het slot of de lectio, het kapittel of het onderricht, de kerk of het koorgebed en het altaar of het innerlijk overwegen. “Tijdens de lectio grazen wij gras bij elkaar en brengen het naar de ingewanden van onze meditatie. Tijdens het onderricht brengen wij het gras terug naar de mond. Tijdens het koorgebed herkauwen we het. Tijdens de innerlijke overweging slikken we het gras opnieuw binnen om het in de maag van ons geheugen te bewaren.”
Na een ondervraging door de bisschop, ging zuster Katharina plat op de grond liggen tijdens de litanie van alle heiligen. Nadien knielde ze neer voor mgr. Bonny voor het zegeningsgebed en overhandigde hij haar de Regel van Benedictus. De nieuwe abdis ontving vervolgens de vredeskus van de bisschop en concelebranten, en van haar medezusters.
In haar dankwoord had zuster Katharina in het bijzonder aandacht voor haar ouders, die over enkele weken zestig jaar gehuwd zijn. Als abdis plaatste ze zich in de voetsporen van haar voorgangsters, zuster Beatrijs en zuster Kirsten. Bij de pinken besloot ze: “In dit feest krijgt vorm hoe wij als zusters teruggetrokken leven in de abdij, en tegelijk met beide voeten in de wereld en werkelijkheid van vandaag staan.”
