Elk goed geolied bedrijf sluit tegenwoordig het werkjaar af met een groepsvormende activiteit. Alleen zo hou je alle neuzen in dezelfde richting en garandeer je ook voor de toekomst cohesie en zingeving. Hoewel de Amandusgroep uit Antwerpen al een echte en hechte groep is, is groepsondersteunend werken zinvol.
Al enkele jaren vormen de buitenlandse priesters in het bisdom Antwerpen samen met hun jongere ‘autochtone’ confraters de Amandusgroep.
Ze werken elke maand rond een bepaald thema en ontmoeten elkaar in het Amandushuis in Antwerpen, maar ook in de virtuele kamers van het online programma Pastor. Niet alleen inhoudelijk, maar ook vormelijk is er altijd nog werk aan de winkel: Hoe zeg je dit? Hoe benader je dat? Hoe doen ze dit in de stad? Is het dan anders in de Kempen? En hoe zit het met het denken van oud en jong over dit thema?
De Amandusgroep gaat geen thema uit de weg en overbrugt enorme culturele afstanden in openheid én met verwondering.
Na een jaar intensief werken vond de stuurgroep dat het tijd was om over het muurtje te kijken en een bezoek te brengen aan de buren van het aartsbisdom, wat meteen ook een uitstap naar het verleden betekende.
Gewapend met voorbereidend studie- en informatiemateriaal en de nodige taalondersteuning begon de reis aan het imposante centraal station in Antwerpen. Sommigen hadden wat koffie nodig voor het extra duwtje in de rug, maar toen de zon eruit kwam, kon de dag niet meer stuk.
In de Kazerne Dossin in Mechelen werd een indringende confrontatie met een zwarte bladzijde uit het Europese verleden omgebogen naar een visie op een toekomst van verdraagzaamheid.
Onder de indruk en een beetje stil, zette het samen wandelen langs de smalle Mechelse straten aan tot overpeinzingen over deze imposante stad en de betekenis van samenleven in de 21ste eeuw.
’s Middags was de groep te gast in het aartsbisschoppelijk paleis waar archivaris Gerrit Vanden Bosch heden en verleden elegant met elkaar verweefde en verschillende deelnemers van Vorselaar tot Polen een aanknopingspunt vonden met het rijke verleden van het gebouw. Dit moest doorgespoeld met Mechels gerstenat en lekkers in SAVA, een bijzonder professioneel en gedreven plekje aan de markt.
Een gegidste rondleiding in de Sint-Romboutskathedraal zou op de agenda van elke school moeten staan. Zo zit een betere geschiedenisles in elkaar. De kunstwerkjes van de academie brachten ook de betekenis van ‘preekstoel’ weer dichter bij vandaag.
De dag werd zinvol afgerond met een eucharistie op het hoogkoor terwijl de heilige Rumoldus op de groep neerkeek en zag dat het pastorale werk ook vandaag goed is.
Afsluiten deed de groep in het Diocesaan Pastoraal Centrum met een inspirerende maaltijd (uiteraard met Mechelse koekoek en asperges) en goede verbroedering voor de terugreis naar Antwerpen.
Ook op het Nekkerpoels station waren de deelnemers nog niet uitgeblust en werd er gediscussieerd over de zin en onzin van het bekogelen van treinstellen door jongeren: Waarom doen jongeren dat, wat is daar de zin nu van, waar zitten de ouders, hoe reageer je hierop, … maar de wachttijd werd verkort door een bewegingsvol lied en gebabbel zoals het bij elke uitstap hoort.
Tot september. Prettige vakantie! waren de afscheidswoorden. De Amandusbijeenkomsten starten terug in september, maar virtueel blijft de ondersteuning de hele zomer doorgaan.
Kris Van de Poel
•••
Impressies
Het was geweldig … oprecht dankbaar.
Deze dag in Mechelen was een familiale ontmoeting.
Kazerne Dossin: ,,historia magistra vitae”. Hier moeten we van leren.
Mechelen heeft heel wat gezichten en spoort ons aan om wakker te blijven.
Amandus is iets unieks. Ik vind vooral de verbroedering telkens bijzonder.
Een leerrijke dag, gevuld met warme vriendschap.
Een prachtige dag!
