Johan werd geboren in Antwerpen op 20 april 1942. Hij was de vijfde van elf kinderen. Het was oorlogstijd. Op moeilijke momenten werd toevlucht gezocht in de kelders van het ouderlijke huis in de Ommeganckstraat 55. Daar kwam de kleine Johan ter wereld.
Hij ging naar school in Sint-Maria, Sint-Norbertus en het Xaveriuscollege. Daarna volgde hij de richting boekhouden-secretariaat aan het Sint-Lodewijksinstituut en in Sint-Eligius, voorbestemd om boekhouder te worden in het familiebedrijf Reizen Huybrechts.
Maar toen Johan opgeroepen werd om zijn dienstplicht te vervullen, koos hij voor burgerdienst in het buitenland. Zo kwam hij terecht in Rwanda, volgde opleiding in Kigali om Kinyarwanda (de inheemse taal) te leren en trok naar de witte paters in het seminarie van het bisdom Butare. Hij gaf er Engels. Daar groeide zijn priesterroeping. Hij werd zelf seminarist in Nyakibanda, maar moest wegens onlusten in Afrika zijn studies voltooien in Mechelen. Hij werd priester gewijd in de Sint-Dominicuskerk in de Provinciestraat in Antwerpen op 27 juni 1970.
In de jaren 70 was Johan onderpastoor in Wilrijk, vooral op ’t Valaar in de parochie Sint-Jan Evangelist. Maar zijn hart bleef verlangen naar Rwanda. Hij trok er opnieuw naartoe in 1979 en ging er werken als priester in zending in Nyanza en Rugango. Malaria verplichtte hem om terug te keren naar België.
De bisschop stelde hem eerst aan in Merksem en zond hem nadien naar de Antwerpse polders. Hij werkte van september 1988 tot maart 1996 in Stabroek (Sint-Catharina) en in Hoevenen (Onze-Lieve-Vrouw Geboorte). Hij richtte er een pastoraal team op en was jeugdpastor voor verschillende parochies. In april 1994 vindt in Rwanda de genocide plaats. Johan is geschokt en verlamd. Hij kan niet begrijpen hoe de mensen, die hij als zo vriendelijk had ervaren, elkaar dat konden aandoen.
Daarna verrichtte hij ziekenhuispastoraal in het Stuivenbergziekenhuis en priesterwerk in Sint-Eligius, Sint-Amandus en Sint-Lambertus. In deze parochies in de federatie Antwerpen-Warm-Noord kwam zijn missionaire spiritualiteit terug boven: Johan was sterk begaan met de gevluchte christenen uit de Assyrische gemeenschap, gezinnen uit Turkije, Iran, Irak, Libanon en Syrië. Hij organiseerde Bijbelse vertellingen voor de kinderen uit deze gemeenschap en moedigde hen aan om de eigen taal en cultuur te onderhouden.
De gezondheid liet Johan meer en meer in de steek. In mei 2019 kon hij niet langer naar zijn geliefde mensen. Er bleven veel contacten, telefonisch of bezoekers werden bij hem thuis ontvangen. Of hij werd met de wagen opgehaald om erbij te kunnen zijn. In april 2021 werd Johan opgenomen in het ziekenhuis. Op donderdag 15 juli 2021 ontving hij de ziekenzalving en ging enkele uren later over naar het huis van de oneindige Liefde.
Priester Johan Huybrechts had een bijzondere spiritualiteit. Hij ervoer sterk Gods wonderlijke aanwezigheid en deelde die ervaring ook met wie op dat ogenblik bij hem was. Hij ging naar mensen toe, voelde de nood van vluchtelingen aan en begroette hen in hun eigen taal. Johan beleefde een innerlijk geluk, soms niet vatbaar voor familie en vrienden. Hij begeesterde koppels via Mariage Encounter, leunde aan bij een monastiek bestaan en nam geregeld een pauze van rust en gebed bij de cisterciënzers (trappisten) van Westmalle. In het ziekenhuis rondde Johan zijn leven af met Jezus’ woorden: “Het is volbracht.”
Leo Dierckx, diaken
