Joris is afkomstig uit Hasselt. Hij werd er geboren op 19 juli 1934. Tijdens zijn middelbare studies geraakte hij vertrouwd met de franciscaanse spiritualiteit die hij zijn leven lang trouw gebleven is. Begin jaren 1960 kwam Joris samen met zijn echtgenote Magda De Weerdt in Lint wonen. Al snel werd het gezin gewaardeerd als gelovig, open en dienstbaar. De inzet van Joris in de parochie Onze-Lieve-Vrouw Geboorte was levensnabij, zijn echtgenote werd wel eens “de moeder van de parochie” genoemd.
Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) beëindigde zijn werkzaamheden met de goedkeuring van een pastorale constitutie over de Kerk in de wereld van deze tijd (7 december 1965):
“Vreugde en hoop, verdriet en angst van de mensen van vandaag vooral van de armen en van hen die, hoe dan ook te lijden hebben, zijn evenzeer de vreugde en de hoop, het verdriet en de angst van Christus’ leerlingen; er is werkelijk niets bij mensen te vinden dat geen weerklank vindt in hun hart.”
Joris heeft deze woorden kunnen proeven en smaken. Hij heeft ze met zijn mogelijkheden in praktijk gebracht.
Joris leerde in Lint de KWB (Katholieke Werknemers Beweging) kennen. Hij was er secretaris (1967-1971) en proost-geestelijk begeleider (1973-1987). Op IBM waar hij als handelsingenieur aan de slag was, werkte hij geregeld met personen met een handicap.
Na het concilie konden gehuwde mannen diaken worden. Toen begon er bij Joris iets te dagen. Het pas heropgerichte bisdom Antwerpen had in bisschop Victor Daem een goede leider die de tekenen van de tijd verstond. Joris vertelde me dat hij zulke goede herinneringen had aan zijn gesprekken met de bisschop. En zo werd Joris, met de volmondige instemming van Magda, tot diaken gewijd in mei 1973. Pastoor Jacques Pil vertrouwde hem vele taken toe: doopselcatechese, onthaal nieuwe inwoners, misdienaars, plussers, catechese, zangkoor …
In de weekendvieringen in onze kerk was hij medevoorganger. Hij droeg ook zijn steentje bij in het verzorgen van de homilie. Hij kon heel mooi zingen met een warme stem. Ik herinner mij nog de tijd dat de aanwezigen in de paasnachtwake stil werden bij het beluisteren van het Exsultet dat door Joris solo gezongen werd. Ook in het woonzorgcentrum Zonnestraal waren Joris en Magda jarenlang dienstbaar in de vrijwilligerswerking. Onze parochie heeft heel veel aan Joris te danken. Zijn onverdroten inzet werkte aanstekelijk en op zijn vraag om je ergens mee in te zetten, kon je moeilijk ontwijkend antwoorden. Ook toen Joris ‘op pensioen’ ging als diaken, liet het zingen hem niet los. Tot enkele dagen voor zijn plots overlijden luisterde hij nog mee de zondagviering op.
Joris was niet wereldvreemd. Hij kon genieten van reizen, van een goed glas wijn en aangenaam gezelschap. Hij vond vieren en mensen samenbrengen heel belangrijk. Zo vierde hij in mei zijn 45 jaar diaken-zijn. Na het overlijden van Magda beleefde hij nog drie gelukkige jaren met Louise.
Joris heeft in de geschiedenis van onze parochie een belangrijke rol gespeeld en dat zullen we nooit vergeten. We zijn zeker dat God hem heeft opgenomen in zijn hemelse vrede.
Jos Kempenaers
